Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej

Rozdział 11
Zawieszenie funkcjonariusza w czynnościach służbowych

Art. 93. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie
tymczasowego aresztowania.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych w przypadku
wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe ścigane z oskarżenia publicznego albo postępowania dyscyplinarnego.
3. Zawieszenie może nastąpić na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można
przedłużyć na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy.
4. Zawieszenia w czynnościach służbowych dokonuje przełożony właściwy do
mianowania funkcjonariusza na zajmowane stanowisko służbowe.

Art. 94. 1. Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach służbowych zawiesza
się, od najbliższego terminu płatności, 50 % należnego uposażenia.
2.
W razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych funkcjonariusz
otrzymuje część zawieszonego uposażenia oraz podwyżki tego uposażenia, wprowadzone
w okresie zawieszenia, jeżeli nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
3. W razie prawomocnego umorzenia postępowania karnego o przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe lub uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu w tej sprawie,
funkcjonariusz otrzymuje część zawieszonego uposażenia oraz podwyżki tego uposażenia,
wprowadzone w okresie zawieszenia, chociażby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po
zwolnieniu funkcjonariusza ze służby.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, w przypadku gdy postępowanie karne o przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe umorzono z powodu przedawnienia, amnestii, a także
w przypadku warunkowego umorzenia tego postępowania.



45
Rozdział 12
Ustanie stosunku służbowego funkcjonariuszy


Art. 95. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:
1) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
2) pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co
najmniej 6 miesięcy;
2) powołania do innej służby państwowej;
3) osiągnięcia 30-letniego stażu służby w Służbie Więziennej;
4) likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej reorganizacji połączonej ze
zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
5) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko w przypadkach
określonych w pkt 4 oraz w art. 84 ust. 2;
6) nieobecności w służbie spowodowanej chorobą, trwającej nieprzerwanie przez
okres 12 miesięcy;
7) upływu 12-miesięcznego okresu zawieszenia w czynnościach służbowych;
8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na badanie lub obserwację
w zakładzie opieki zdrowotnej, wyznaczonych zgodnie z art. 110, chyba że
skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na prośbę funkcjonariusza;
9) prawomocnej odmowy wydania poświadczenia bezpieczeństwa osobowego
w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.

3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia złożenia
przez niego pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby.

4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 5 zwolnienie ze służby stałej może
nastąpić po upływie 6 miesięcy, a przypadku służby przygotowawczej – po upływie
3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej
reorganizacji.

46

5. O planowanym zwolnieniu funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej
w ust. 2 pkt 3 uprzedza się na piśmie funkcjonariusza co najmniej na 6 miesięcy przed
terminem jego zwolnienia.

Art. 96. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku:
1) ostatecznego orzeczenia przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do służby;
2) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze
służby;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli
wykonanie tej kary nie zostało warunkowo zawieszone;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za umyślnie popełnione przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw
publicznych lub środka karnego zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza
Służby Więziennej;
6) nieobecności w służbie przez okres powyżej 3 miesięcy z powodu tymczasowego
aresztowania;
7) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
8) porzucenia służby przez funkcjonariusza;
9) śmierci funkcjonariusza;
10) stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza.
2. Przez porzucenie służby należy rozumieć nieusprawiedliwioną nieobecność
funkcjonariusza trwającą ponad 10 dni kalendarzowych.
3. Wygaśnięcie stosunku służbowego jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku
służbowego w rozumieniu ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej
i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.).


47
Art. 97. Zwolnienia ze służby albo stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego
dokonuje przełożony właściwy do mianowania funkcjonariusza na ostatnio zajmowane
stanowisko służbowe.


Art. 98. Funkcjonariusz w służbie stałej zwolniony ze służby na podstawie art. 95
ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 oraz funkcjonariusz w służbie stałej, którego stosunek służbowy
wygasł na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 1, otrzymuje odprawę.

Art.
99.
Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się wysokości
trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Odprawa ulega zwiększeniu
o 20 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy następny
pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby
przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.


Art. 100. 1. W razie śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie
przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu
funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby.
2.
Jeżeli śmierć lub zaginięcie funkcjonariusza nastąpiły w związku z wykonywaniem
przez niego obowiązków służbowych, odprawa pośmiertna przysługuje w wysokości
sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
3. wiadczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje małżonkowi funkcjonariusza,
który pozostawał z nim we wspólnym pożyciu, a w dalszej kolejności dzieciom oraz
rodzicom funkcjonariusza, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki do
uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 96 ust. 3.

Art. 101. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie
art. 95 ust. 2 pkt 3 i 4, oraz funkcjonariuszowi, którego stosunek służbowy wygasł na
podstawie art. 96 ust. 1 pkt 1, wypłaca się co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze
Służby Więziennej świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu
zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranymi na ostatnio zajmowanym

48
stanowisku służbowym. wiadczenie to wypłaca się również funkcjonariuszowi w służbie
stałej, zwolnionemu na podstawie art. 95 ust. 1 pkt 2, w przypadku gdy wypełnia on
jednocześnie przesłanki, o których mowa w art. 95 ust. 2 pkt 3.

2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który
nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych
świadczeń.


Art. 102. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby z przyczyn określonych w art. 95
ust. 1 pkt 2 i funkcjonariusz, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 96 ust. 1
pkt 2 – 8 przed upływem 5 lat od odbycia kursu przygotowawczego lub szkolenia
zawodowego, jest obowiązany zwrócić zrewaloryzowaną kwotę stanowiącą równowartość
kosztów wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych
otrzymanych w czasie szkolenia.
2. Koszty wyżywienia, zakwaterowania, umundurowania oraz podróży służbowych
otrzymanych przez funkcjonariusza w czasie szkolenia ustala się jako sumę:
1) dziennych stawek budżetowych na wyżywienie i zakwaterowanie funkcjonariusza
w czasie szkolenia;
2) wartości przedmiotów umundurowania wydanych funkcjonariuszowi w czasie
szkolenia, zgodnie z przepisami o normach i zasadach przydzielania
umundurowania i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszom, wyliczonej na
podstawie liczby dni użytkowania tych przedmiotów i kosztu jednorazowego ich
czyszczenia;
3) otrzymanych diet na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie
podróży służbowych;
4) otrzymanych kwot za przejazd na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do
ośrodka szkolenia albo doskonalenia kadr Służby Więziennej i z powrotem oraz
ryczałtów na dojazdy środkami komunikacji miejscowej.
3. Wysokość kwoty stanowiącej równowartość kosztów wyżywienia, zakwaterowania
i umundurowania ustala się według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia
funkcjonariusza ze służby.

Art. 103. 1. Przełożonym uprawnionym do ustalania kosztów wyżywienia,
zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych otrzymanych w czasie

49