> Najpierw pasowało by porozmawiać z dyrektorką przedszkola i zażądać od
> niej wyjaśnienia sprawy i wyciągnięcia konsekwencji, o ile podejrzenia
> się potwierdzą. A co na ten temat twierdzi Twój syn? Bo jednak trzeba
> by było się dowiedzieć. Dzieci czasem konfabulują. Ale generalnie to
> moi zdaniem należy najpierw sprawę próbować załatwić w przedszkolu.
> jeśli to nic nie pomoże, to zostaje kuratorium.

Mój małolat święty nie jest. Jest bardzo pomysłowy, co często wiąże się z
tym, że coś niechcący nawywija. W tym wypadku "przelewał zupkę z talerza do
kubka po kompocie". Trochę się po drodze rozlało i pani przycisnęła mu
kilka razy główkę do stołu, żeby to zlizał.
O ogólnym poniżeniu wśród innych dzieci chyba nie muszę pisać.

Nie dowiedziałem się tego od niego, bo on by mi w życiu tego nie
powiedział. "Wydała go" koleżanka z grupy, on to później dość niechętnie
potwierdził i opowiedział dokładnie. Nie mam podstaw, żeby mu nie wierzyć,
do tej pory nie kłamał w sprawach rzeczywistych (ci z Was, którzy mają
dzieci pewnie odróżniają zmyślanie "o duchach i wampirach" od zwyczajnego
kłamania w codziennych sprawach. Tutaj nie ma o tym mowy).

> Pomysły kolegów o powiadamianiu Policji czy Rzecznika Praw Dziecka
> uważam za cokolwiek przesadzone. I co niby policja miała by tu zrobić?

Też tak myślę. Mam nadzieję, że dyrektorka nie zbagatelizuje sprawy i nie
trzeba jej będzie dopingować w wyciąganiu odpowiednich wniosków.

Aha, opiekunka zajmuje się dziećmi sporo młodszymi niż mój (3-4latka).
Strach pomyśleć, co się dzieje z tamtymi bąkami.
--
pozdrawiam
Jarek
www.grabek.pl