Dnia Thu, 3 Nov 2005 20:28:41 +0100, Andrzej Skrzyniarz napisał(a):

> Tak swoją drogą , to jak by moje dziecko ktoś tak potraktował
> to już by lizał g z moich butów.
> Ale to nie porada broń Boże , może sugestia jedynie

Ja bym radził drogi z oficjalną skargą do kierownika zakładu/przedszkola.
Z ustnie nakreśloną wizją i mediów, i kurotorium, i policji w przypadku
niesatysfakcjonującej reakcji.

I nawet nie w formie sugestii (Boże broń! i z kobietą zasze inaczej)
historia znajomego, w której pośrednio brałem udział - ta sama szkoła,
gdzie moje dzieciaki się uczyły.
Dziecię owego znajomego - oj, nie aniołek z niego, nie! - lat 10 wtedy
liczące przyciśnięte o zeznania, wyjawiło że zapuchnięte łapy i siniol na
czole to efekt działalności wychowawczej członka ciała pedagogicznego,
delegowanego jednak do pracy w szkole przez instytucję o tradycjach w
tysiącach lat liczoną (ale eufemizm). Facet krewki, rozważał jednak przede
wszystkim drogę praworządnego obywatela: skarga do dyrekcji, doniesienie
do policji itp. Po rozważeniu jednak wszystkich implikacja społecznych (tu
mój udział) takiej drogi (a miasteczko niezaduże, pozycja instytucji i jej
przedstawicieli nie do przecenienia) poszedł po prostu do szkoły ze
zwalistym jak i on bratem, w przerwie wyprosił dzici z klasy, winowajcę
grzecznie poprosił o rozmowę, brata postawił prze drzewiach, i wg jego
zapewnień bez gróźb karalnych i rękoczynów wyjaśnił, że "jeszcze raz,
tkniesz moje dziecko to ja nie pójdę z tym na policję". Musiał być w tym
na tyle przekonywujący, że efekt zamierzony osiągnął. Feler z tym taki, że
owe dziecię - diabeł wcielony - po tych zajęciach nieobowiązkowych
przestało przynosić siniaki do domu, jednak inne dziecia podobno dalej
przynosiły. Do czasu oddelegowania "nauczyciela" na inną placówkę w ramach
rutynowej rotacji.

--
pozdro
poreba