W dniu 2010-02-05 20:20, Massai pisze:
> Andrzej Lawa wrote:
>
>> Massai pisze:
>>
>>> Motywacja ekonomiczna nie tworzy takich warunków. Można
>>> dyskutować
>>
>> Wiesz, ludzie mają różne podejście do kwestii tzw. honoru. Ja mam
>> nieco bardziej pragmatyczne, ale jestem w stanie - w odróżnieniu od
>> ciebie - zrozumieć motywację kogoś wychowanego tak, że honor jest
>> dla niego praktycznie na równi z życiem.
>
> Moim zdaniem nie ma nic honorowego w ucieczce w śmierć.
> Nakradł? Niech odpracuje, i odda. Będzie bardziej honorowo.
>
> Powtarzam - są sytuacje gdy honor nakazuje narazić zycie (np.
> ratując kogoś, czy oddając życie na polu walki), ale nie nalezy do
> nich sytuacja ekonomiczna.
>
>>
>> A ty wszystkich tych nieszczęsnych inwestorów z tego słynnego
>> kryzysu z początku XX wieku
>
> Inwestorzy skaczący z okna, bo im przepadł dorobek życia, własny
> czy klientów - to efekt chwilowego zaburzenia oceny sytuacji.
>
> Ich samobójstwo tego dorobku klientom nie zwróci - a życie, praca -
> częściowo może.
>
> Nie ma w takim samobójstwie nic honorowego. Można umrzeć z honorem,
> ale nie można się zabić z honorem.
>
>> oraz chociażby samurajów wtłoczyłeś
>> do worka "niepoczytalni".
>
> Mówię o współczesnych realiach. Decyzja o seppuku była podyktowana
> wieloma czynnikami, jak choćby chęcią uratowania rodziny.
>
> Myślisz że skąd było tylu roninów? To byli właśnie samurajowie,
> którzy nie mieli nic do stracenia. I tym samym nie mieli powodu
> popełniać seppuku po śmierci suzerena.
>
>>
>>> o motywacji medycznej, typu nowotwór przebiegajacy z ciężkimi
>>> zespołami bólowymi, ale... człowiek potrafi wiele wytrzymać.
>>> Nawet jeśli szansa na wyleczenie jest jak jeden do miliarda, to
>>> jednak po samobójstwie jest już zerowa.
>>
>> Tia, wszędzie przerzuty, morfina przestaje działać, a ty się
>> domagasz, żeby biedak cierpiał dla szansy jeden na miliard? Bo co,
>> bo bozia się pogniewa? Bo te katusze i upokorzenie to taki
>> sprawdzian?
>
> Nie. Bo zawsze jest jakaś szansa, w medycynie jak w kinie, wszystko
> się może zdarzyć.
> Ale, jak napisałem - można o tym dyskutować, można wyciągać
> jakieś beznadziejne przypadki.
>
>>
>> Albo totalny paraliż i wegetowanie w żelaznym płucu...
>>
>>> Z tego co wiem psychiatria przyjmuje że każda "prawdziwa" próba
>>> samobójcza świadczy o zaburzeniach psychicznych.
>>
>> "Z tego, co wiesz"? A co wiesz i skąd, hmm?
>
> Z tego co pamiętam ze studiów, fakt, minęło ponad 10 lat, ale coś
> zostało. Akurat te słowa z wykładu zapamiętałem... czasem się
> czuję jak jakiś Rainman, potrafię dosłownie przytoczyć zdanie
> sprzed lat, raz w stresie na egzaminie przeczytałem półtorej strony
> z książki, przy czym po prostu widziałem te strony przed sobą jakby
> wiszące w powietrzu. Tylko nie miał mi kto ich przewrócić ;-)
>
> I z tego że każdego takiego kierujemy po prostu na psychiatrię, jak
> go poskładamy.
>
> Nie dalej jak 3 tygodnie temu miałem takiego ekonomicznego samobójcę.
>
> Stracił pracę, kredyty na głowie, żona w ciąży, bank się
> zwiedział i wezwał do spłaty całości kredytu. "powziął
> uzasadnione wątpliwości co do możliwości kredytowych klienta i
> szansy na dalsze spłaty" czy jakoś tak.
>
> No i facet po całym dniu proszenia, biegania, załatwiania wrócił do
> swojego skredytowanego mieszkania, żona jeszcze na niego wsiadła i
> zaczęła lamentować "co my teraz zrobimy". No facet wyszedł na
> balkon, żona myślała że zapalić, a ten po prostu - przez
> barierkę. Z 6 piętra.

Myślał tylko o swojej d* i nie zastanowił się, że ma żone i dzieci...i
zamiast wziąć się w garść zostawił wszystkie kłopoty na barkach żony i
dzieci. Co za palant jeden. Powinien się chyba w ogóle nie urodzić.


--
animka