> Witam,
>
> Tak przeglądając ostatnio grupę, zauważyłem, że kilka razy pojawiło się
> określenie terminu w jakim sprzedawca musi wywiązać się z rękojmi.
> Czy ktoś jest w stanie mi wskazać gdzie to określenie występuje?
> Zajrzałem do KC do ustępu o rękojmi i jak wół jest tam napisane:
> Art. 560.
> § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić
> albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić,
> jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od
> wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania,
> jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba
> że wady są nieistotne.
>
> Z tego wynika, że jak odnosisz uszkodzoną rzecz do sprzedawcy to musi ci
> on od razu (względnie po stwierdzeniu tej usterki co też musi być
> wykonane niezwłocznie) wymienić ją, naprawić, albo oddać pieniądze.
>
> Interesuje mnie to, bo oddałem płytę główną do serwisu - z zaznaczeniem,
> że jest to rękojmia i umówiłem się, że daje im 2 dni sprawdzenie czy
> usterka wystąpiła. Dzięki bogu mija już prawie tydzień i panowie się nie
> śpieszą, a moja robota leży (bo nie mam kompa).
> Myślicie, że warto ich postraszyć obciążeniem finansowym za niewykonaną
> pracę przeze mnie? (tak około 1000 zł?).
>
> Czy może jest jakieś określenie ile dni im się należy na takie działanie
> w ramach rękojmi? Jeżeli tak to gdzie go szukać?
>
> pozdrawiam
> Kuba

Oto txt rozp. ktore rozwieje Twoje wątpliwości.
W szczeg. art. 19
Jesli cos bedzie niesjasne zadzwon Dominik 0-505 863 673
czekam


ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW

z dnia 25 czerwca 2002 r.

w sprawie szczegółowych warunków zawierania i wykonywania umów
sprzedaży między przedsiębiorcami a konsumentami.

(Dz. U. z dnia 1 lipca 2002 r.)


Na podstawie art. 5551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny
zarządza się, co następuje:


Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki zawierania i wykonywania, w
zakresie działalności przedsiębiorstwa, umów sprzedaży
rzeczy ruchomych z udziałem konsumentów, zwane dalej "warunkami sprzedaży",
oraz zasady i tryb postępowania w tych sprawach.

§ 2. 1. Oceny działań przedsiębiorców w zakresie warunków sprzedaży
dokonuje się, biorąc pod uwagę treść umowy, okoliczności jej
zawarcia oraz inne elementy pozostające w związku z zawartą umową.
2. Za sprzeczne z dobrymi obyczajami uznaje się działania przedsiębiorców w
szczególności polegające na:
1) wprowadzającym w błąd oznaczaniu towarów,
2) udzielaniu nieprawdziwych informacji o właściwościach rzeczy ruchomych,
zwanych dalej "towarami",
3) udzielaniu nieprawdziwych informacji o dostępie do usług serwisowych.

§ 3. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do umów sprzedaży leków,
dzieł sztuki i przedmiotów mających wartość muzealną,
przedmiotów kolekcjonerskich, gazet i czasopism, amunicji myśliwskiej i
sportowej oraz papierów wartościowych.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do sprzedaży egzekucyjnej oraz
sprzedaży dokonywanej w postępowaniu upadłościowym albo
innym postępowaniu sądowym.

Rozdział 2

Zawarcie umowy sprzedaży

§ 4. 1. Umowa sprzedaży rzeczy ruchomych z udziałem konsumenta może być
zawarta w lokalu przedsiębiorstwa, poza jego lokalem albo
przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość.
2. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić właściwe do rodzaju towaru i miejsca
sprzedaży warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające
konsumentowi wybór towaru oraz zademonstrowanie jego jakości i kompletności,
jak też cech użytkowych towaru (w szczególności sposobu
uruchomienia jego mechanizmów i podstawowych zespołów).

§ 5. 1. W przypadku sprzedaży ratalnej, wysyłkowej, na zamówienie, na
przedpłaty, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę
powyżej dwóch tysięcy złotych, sprzedawca jest obowiązany potwierdzić na piśmie
istotne postanowienia umowy.
2. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany wydać na żądanie
konsumenta dokument stwierdzający zawarcie umowy,
opatrzony nazwą i adresem sprzedawcy, datą sprzedaży oraz nazwą i ceną towaru.

§ 6. 1. Sprzedawca może wprowadzić do sprzedaży towar niepełnowartościowy,
jeżeli towar ten z powodów określonych w przepisach
szczególnych albo w decyzji właściwego organu nie podlega wyłączeniu z obrotu.
2. Za towar niepełnowartościowy uznaje się towar nadający się do
użytkowania w ograniczonym zakresie, oznaczony w sposób widoczny
jako niepełnowartościowy.

§ 7. 1. Towar przeznaczony do sprzedaży na sztuki, w kompletach (zestawach)
lub jednostkach zawierających określoną ilość, masę albo
objętość (w opakowaniu jednostkowym fabrycznym) powinien być oznaczony przez
wskazanie, w szczególności następujących informacji:
1) nazwy towaru,
2) określenia producenta i kraju pochodzenia towaru,
3) parametrów energochłonności,
4) znaku bezpieczeństwa wymaganego przez przepisy o certyfikacji,
5) informacji o dopuszczeniu towaru do obrotu w Polsce (homologacji).
2. Towar niepełnowartościowy, poza oznaczeniami, o których mowa w ust. 1,
powinien być zaopatrzony w dodatkową informację
wymieniającą cechy decydujące o obniżeniu jego jakości (wartości użytkowej),
które stanowią podstawę obniżenia ceny.
3. Obok ceny obniżonej na towarze niepełnowartościowym powinna być wyraźnie
przekreślona znakiem "x" cena takiego samego towaru
pełnowartościowego.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być sformułowane w
języku polskim, w sposób jasny i zrozumiały oraz
niewprowadzający konsumenta w błąd.
5. Wymagania dotyczące znakowania towarów określają odrębne przepisy.

§ 8. 1. Sprzedawca jest obowiązany podać do wiadomości kupującego cenę
oferowanego towaru oraz jego cenę jednostkową (cenę za
jednostkę miary). Przy sprzedaży towaru oferowanego luzem jest wymagane podanie
jedynie ceny jednostkowej.
2. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o przyjęciu oferty, o której mowa w
ust. 1, sprzedawca nie może żądać ceny wyższej niż
uwidoczniona na towarze.
3. Szczegółowe zasady uwidaczniania cen towarów oraz sposób oznaczania ceną
towarów przeznaczonych do sprzedaży określają przepisy
odrębne.

Rozdział 3

Wykonanie umowy sprzedaży

§ 9. 1. Sprzedawca jest obowiązany:
1) udzielić konsumentowi oraz dołączyć do towaru informacje, o których mowa
w § 7; w przypadku gdy towar nie jest sprzedawany w
opakowaniu jednostkowym lub w zestawie, obowiązek udzielenia informacji
może ograniczać się do nazwy towaru i jego głównej cechy
użytkowej oraz wskazania producenta lub importera i kraju pochodzenia
towaru; informacja powinna być umieszczona na towarze lub
wywieszce znajdującej się w pobliżu tego towaru,
2) wydać konsumentowi, wraz z towarem, wszystkie elementy jego wyposażenia,
jak również wymagane dla danego towaru i sporządzone w
języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji, informację o właściwościach
użytkowych, dane niezbędne do prawidłowego korzystania z
towaru i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.
2. Jeżeli z charakteru towaru bądź stosowanego powszechnie sposobu jego
sprzedaży wynika, że może być on wydany bez opakowania,
opisu lub instrukcji obsługi, towar ten może być sprzedawany bez zachowania
tych wymogów.

§ 10. 1. Towar dostarczony przez przedsiębiorcę w jednostkowym zamkniętym
opakowaniu fabrycznym, który ze względu na swój
charakter nie wymaga sprawdzenia cech użytkowych, powinien być sprzedawany bez
naruszenia tego opakowania.
2. Przy sprzedaży samoobsługowej należy udostępnić konsumentowi
nieodpłatnie materiały odpowiednie do zapakowania zakupionego
towaru.

§ 11. Sprzedawca nie może odmówić wydania konsumentowi oferowanego do
sprzedaży towaru po złożeniu przez konsumenta
oświadczenia o przyjęciu oferty. Konsumentowi powinien być wydany wybrany przez
niego towar, chyba że żądany przez konsumenta sposób
wydzielenia określonej części towaru z całości narusza interesy sprzedawcy.

§ 12. Sprzedawca jest obowiązany wydać towar w ilości, jakości i
asortymencie zgodnie z umową.

§ 13. Przy wydawaniu pojazdów sprzedawca dodatkowo jest obowiązany do
sprawdzenia wszystkich podzespołów mających wpływ na
bezpieczeństwo konsumenta.

Rozdział 4

Odpowiedzialność sprzedawcy za nienależytą jakość
towaru

§ 14. 1. Do odpowiedzialności sprzedawcy za wady towaru (nienależytą jakość
towaru) oraz uprawnień konsumenta z tego tytułu stosuje
się przepisy Kodeksu cywilnego o rękojmi za wady (art. 556-576).
2. W celu realizacji przysługujących uprawnień konsument zawiadamia
sprzedawcę o wadzie towaru pisemnie, ustnie lub przy
wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość i dostarcza sprzedawcy
reklamowany towar, z zastrzeżeniem § 18.
3. Zawiadomienie (reklamacja), o którym mowa w ust. 2, powinno wskazywać
wadę fizyczną towaru oraz określać żądanie konsumenta
wynikające z rękojmi.

§ 15. Sprzedawca jest obowiązany przyjąć i załatwić reklamację dotyczącą
towaru, w terminie miesiąca od dnia wykrycia wady przez
konsumenta, nie później jednak niż w terminie roku od dnia wydania towaru, a w
razie gdy dla danego towaru był ustalony skrócony okres
trwałości - nie później niż przed upływem tego okresu, chyba że chodzi o wadę
powstałą nie w związku z upływem czasu.

§ 16. 1. W przypadku gdy sprzedawca nie załatwia reklamacji niezwłocznie,
powinien potwierdzić jej przyjęcie na piśmie i poinformować
konsumenta o sposobie jej załatwienia.
2. Sprzedawca nie może odmówić przyjęcia reklamacji, żądając, aby konsument
zgłosił ją producentowi lub dostawcy. Odmowa taka jest
bezskuteczna.

§ 17. Sprzedawca jest obowiązany załatwić reklamację w miejscu sprzedaży
towaru lub w innym wybranym przez konsumenta punkcie
handlowym sprzedawcy.

§ 18. 1. Konsument nie ma obowiązku dostarczenia reklamowanego towaru o
wadze powyżej 10 kg, o dużych rozmiarach, urządzeń oraz
innych towarów wbudowanych lub zainstalowanych na stałe.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, konsument wskazuje miejsce, w
którym towar się znajduje, a przyjmujący reklamację, w
uzgodnieniu z konsumentem, ustala termin oględzin lub odbioru przez sprzedawcę
reklamowanego towaru; termin ten nie może być dłuższy niż 7
dni od dnia zgłoszenia reklamacji.

§ 19. 1. Jeżeli strony nie postanowiły inaczej, przyjmuje się, że czas
niezbędny do prawidłowego załatwienia reklamacji, z zastrzeżeniem ust.
4, nie może przekroczyć 14 dni kalendarzowych od dnia dostarczenia towaru lub
od dnia dokonania oględzin.
2. Jeżeli w terminie określonym w ust. 1 sprzedawca nie ustosunkuje się do
zgłoszonej reklamacji, uważa się, że reklamację uznał z
obowiązkiem załatwienia zgodnie z żądaniem konsumenta.
3. W razie nieuwzględnienia reklamacji sprzedawca powinien o tym pisemnie
zawiadomić konsumenta z podaniem uzasadnienia oraz
zwrócić mu dostarczony towar.
4. Jeżeli załatwienie reklamacji wymaga wydania opinii rzeczoznawcy lub
badania w miejscu używania towaru, lub podjęcia innych
koniecznych działań, sprzedawca powinien reklamację załatwić w terminie
niezbędnym do wydania opinii, przeprowadzenia badania lub podjęcia
innych czynności; jeżeli strony nie postanowiły inaczej, termin ten nie może
być dłuższy niż 21 dni kalendarzowych od dnia dostarczenia towaru.
5. Reklamacje dotyczące wad artykułów żywnościowych oraz niebudzące
wątpliwości reklamacje wad artykułów nieżywnościowych, w
wyniku których następuje obniżenie ceny, zwrot ceny albo wymiana towaru na
znajdujący się w punkcie sprzedaży towar wolny od wad -
powinny być załatwiane niezwłocznie.

§ 20. 1. Do wymiany za towar wadliwy może być użyty przez sprzedawcę
wyłącznie towar fabrycznie nowy. Przepis ten nie dotyczy
przypadku, gdy przedmiotem sprzedaży była rzecz używana.
2. Przy wymianie towaru wadliwego na fabrycznie nowy lub w razie
odstąpienia przez konsumenta od umowy z powodu wad w towarze nie
stosuje się potrącenia z ceny za skutki normalnego zużycia towaru, stanowiącego
przedmiot uznanej reklamacji.

§ 21. Obniżenie ceny towaru powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim
wartość (użyteczność) tego towaru uległa, z powodu uznanych
wad, obniżeniu w porównaniu do wartości tego towaru bez wad.

§ 22. Jeżeli w celu wymiany lub zwrotu towaru, jak też w celu usunięcia
wady, towar został dostarczony staraniem konsumenta,
załatwiający reklamację, na żądanie konsumenta, zwróci mu poniesione przez
niego koszty z tym związane (koszty transportu, demontażu,
ponownego zainstalowania towaru, ubezpieczenia itp.).

Rozdział 5

Przepis końcowy

§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r.


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl