-->
> Wiesz, ja to jestem altruistka, jednak wolałabym, żeby mnie zdradził,
niż
> umarł.
> Zawze mogę sprawić, że jego życie zamienia się w piekło w podzięce za
> zdradę, nie?;-)
>

otoz to, zemsta!
Od tego sie zaczal przedluzac watek.


> >
> > Wiem ze slub to nie akt wlasnosci ale
> >
> > "Przysiegam Tobie wiernosc, uczciwosc(..)"
> > "Poki smierc Was nie rozlaczy"
>
> Widać, że ślubu nie brałeś;-)


Mówiąc o małżeństwie, przede wszystkim należy podkreślić, iż jest to
jedyny sakrament, którego nie udziela kapłan, chociaż popularnie mówi się,
że jakiś ksiądz udzielił komuś ślubu. Kapłan w tym wypadku jest tylko i aż
świadkiem urzędowym Kościoła oraz on w imieniu tegoż Kościoła zawarte
małżeństwo i powstałą w ten sposób rodzinę błogosławi. Natomiast tymi,
którzy udzielają sakramentu, są sami małżonkowie. Czynią to słowami
przysięgi, będącej razem z obrączką znakiem sakramentu i sakramentalnej
łaski.

"Ślubuję ci miłość..."

to inaczej mówiąc "przysięgam ci, że od tej chwili każdego dnia, aż do
mojej śmierci, będę się starał o twoje dobro, twoją świętość i zbawienie".
Możemy zapytać, dlaczego "do mojej śmierci"? Otóż z chwilą śmierci jednego
z małżonków przestaje istnieć małżeństwo, ale nie miłość - ta sięga dalej,
poza granice grobu i wieczności.

Grzech przeciw tak pojętej miłości rozpoczyna się w momencie, kiedy ktoś
przestaje dbać o dobro współmałżonka, a zajmuje się własnym dobrem, lub
uważa, że dobro potomstwa jest ważniejsze niż dobro współmałżonka. Wiele
kryzysów małżeńskich rozpoczyna się z chwilą, gdy na świat przychodzi
dziecko i mąż przestaje być "moim mężem", a staje się "ojcem mojego
dziecka"; żona zaś przestaje być "moją żoną", a staje się "matką mojego
dziecka". Taka sytuacja znajduje najczęściej tragiczny finał, kiedy dzieci
opuszczają dom rodzinny, a małżonkowie, którzy już dawno nie żyli dla
siebie nawzajem, tylko dla potomstwa, nie widzą już sensu dalszego bycia
razem i na starość albo się rozwodzą, albo żyją pod jednym dachem, ale
faktycznie jak dwoje obcych sobie ludzi. Gdyby autentycznie dbali o siebie
nawzajem oraz gdy-by w ich życiu na pierwszym po Bogu miejscu był
współmałżonek i miłość do niego, dzieci - owoce ich miłości - z pewnością
na tym by zyskały.

"Ślubuję ci wierność..."
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!

Wierność to czystość. Ślubując wierność, ślubuję współmałżonkowi, że będę
dla niego czy dla niej czysty wobec innych osób i nie będzie w moim sercu
dla nich miejsca. Przyrzekam też, że w moich kontaktach ze współmałżonkiem
będę czysty dla Boga. Każdy grzech przeciwko małżeńskiej czystości uderza
właśnie w ten ślub.

"Ślubuję ci uczciwość małżeńską..."

Uczciwość to otwartość, prawość, szczerość, brak zafałszowania. W życiu
małżeńskim uczciwością będzie więc postawa pełna otwartości i wzajemnego
zaufania. W takiej postawie nie ma miejsca na jakieś swoje sprawy, na
niemówienie współmałżonkowi o jakichś sprawach dotyczących ich wspólnoty.
Mają obydwoje pod każdym względem stanowić jedność i być jednością.

"Ślubuję ci, że cię nie opuszczę aż do śmierci"

można dodać "mojej śmierci", bo nawet gdybym umarł i nasze małżeństwo
przestało istnieć, moja miłość dalej będzie przy tobie przez moją
modlitwę, pamięć i moje staranie o twoje dobro i świętość.

ks. Henryk Lachur SCJ
(Stadniki)


> >
> > chyba cos znaczy. NIe zenisz sie po to by zdradzac.
>
> Uhm, odkrywcze to jest. Ale nie żenisz się też po to, żeby woleć śmierć
> współmałżonka.
>

Nie mzesz mi narzucic co bym wolal, wiem co mniej boli dlatego wybior moj
jest taki a ni inny.
A osoba ktora nie doznala uczucia zdrady, (bo jest to uczucie a nie stan,
tak jak czujemy sie smutni
i placzemy, jestesmy weseli i sie smiejemy, tak czlowiek czlowiek moze
czuc sie zdradzony.
Nie jest to zjawisko ktore u kazdego wyglada inaczej, zawsze wyglada tak
samo, zawsze sie to samo czuje)
nie powinna sie na ten temat wypowiadac. (nie mowie teraz o Tobie)

P.