W odpowiedzi na pismo z wtorek 09 czerwca 2009 14:43
(autor tg
publikowane na pl.soc.prawo,
wasz znak: <31785$4a2e590c$59641b7f$10806@news.upc.ie>):

>> Ale każde wychowanie to jest ,,pranie mózgu'' aby dziecko było podług
>> założeń wychowującego.
> ogolnie to moze i tak, ale ja widze zasadnicza roznice miedzy uczeniem
> literek, uczenia nie naruszania nietykalnosci cielesnej innych, oraz
> jakiegos szeroko pojetego 'przyzwoitego zachowania' (itp. itd.)
> a uczeniem klepania modlitw i innych takich...


Ale te modlitwy są częścią wychowania, takoż samo, jak ich brak.

> jak nadejdzie stosowny czas to sam sie zainteresuje czyms wiecej, a
> wysylanie w bardzo mlodym wieku na *lekcje* religii bez dania
> jakiegokolwiek wyboru (a moze bardziej beda do niego przemawialy
> wierzenia Inkow czy Majow ;)) to pranie mozgu

No ale nie da się nauczać w każdej wierze. Trzeba się na coś zdecydować. A
nienauczanie jest również wyborem, jak nauczanie.

Bóg mówi: Przyślijcie dziecko, niech się modli, niech mnie poznaje.
Szatan mówi: Nie posyłajcie tam dziecka, dajcie mu samemu ,,wybrać''.

Jak nie pozna Boga, nie pozna modlitw, to będzie inne niż jakby poznało,
więc późniejszy ,,wybór'' będzie również wynikał z wychowania. Tyle, że w
ateistycznych zabobonach, jak to ktoś tu ładnie określił.

Ja od dziecka byłem zapoznawany z wodą, głównie z morzem. Pływam
(niespecjalnie, ale się unoszę), żegluje, lubię spędzać czas nad jeziorem.
Moja żona była wychowywana w mieście, a wakacje spędzała w lesie.
Dla niej najpiękniejszy jest las, grzybobranie (ja w ogóle grzybów unikam),
a do wody wchodzi po kolana. Tak, może i teraz mogłaby się oswajać z wodą z
,,wolnego wyboru'', ale to wychowanie uwarunkowało jej przyzwyczajenie do
lasu, a moje przyzwyczajenie do wody. W ramach kompromisu jeżdżę z nią do
lasu, a ona ze mną nad jezioro, ale wychowania nie zmienimy.

Więc to, że jej nie uczono wody, a mnie nie uczono grzybów nie daje nam tak
naprawdę do końca wolnego wyboru. Bo NIKT nie jest wolny. Jesteśmy zawsze
wynikiem wpływu społeczeństwa i otoczenia. Nie ma uniwersalnego i
niezależnego wychowania dającego start w życiu po 18stce w dowolnym
kierunku, bo osiągnięciu 18 lat jesteśmy właśnie już jakoś tam
ukształtowani.

>
>> Tym razem jest zgrzyt, bo tatuś chce dziecko wychować
>> na wojującego ateistę, a mamusia na wierzącego. Ale nie ma opcji
>> nadrzędnej.
> imho jest duza roznica miedzy powtarzaniem (ciaglym) komus (jeszcze)
> niezainteresowanemu zupelnie nieweryfikowalnych rzeczy


No tak, to racja, też jestem za likwidacją historii ze szkół. Ale nie o tym
rozmawiamy :-P

> a powstrzymaniem
> sie az on sie spyta ("skad sie wzialem?" w sensie ogolnym a nie
> rozmnazania ) i przedstawienia mu szerszego zarysu religii

nie ma szerszego zarysu. Każdy zarys jest czymś innym, inną opcją, innym
podejściem do życia. I dziecko trzeba wychowywać w SWOJEJ opcji, bo tylko
ona będzie szczera.

>> To tylko wojującym ateistom się wydaje, że ich opcja jest nadrzędna. Dla
>> mnie, jako osoby wierzącej znów nadrzędna jest postawa wierzącego, a
>> wojujący ateiści są dla mnie osobami, które robią krzywdę swoim dzieciom
>> i sobie.
> jezeli masz na mysli ludkow ktorzy sie udzielaja w stylu 'czarna mafia'
> to sie zgodze, jednak bylbym daleki od nazywania ich "wojujacymi
> ateistami" to raczej taka antykatolicka mafia ;)

No właśnie!

> i na marginesie ja osobiscie uwazam ateizm, nawet ten nienawiedzony za
> opcje rownie skrajna jak dowolna religia, imho rozsadnym i najlepiej
> pasujacym do obserwowalnych faktow jest deizm

No widzisz, a ja znów wierzę w Allaha nie tylko jako stwórcę, ale również
jako ciągłego uczestnika mojego życia. Pomógł mojemu dziadkowi wyjść z
alkoholizmu, pomógł mi rzucić działania nazwijmy to prawne inaczej.

--
Tristan

Kupię płyty/kasety/mp3/cokolwiek z płyty Mydełko Fa 2