W dniu 31.07.2023 o 21:48, J.F pisze:

>>> Najczęściej to sprzedający nic nie nabywa, bo nabycie jest po
>>> przekazaniu praw czyli po fakturze. Jak już jest oszustwo, to
>>> jak pozwać na fikcyjne dane sprzedawcy podane w sieci?
>> Jest dość bogate orzecznictwo o tym, ze faktura jest dowodem
>> księgowym i nie ma nic wspólnego z samą umową. To na okoliczność
>> dość popularnej praktyki sprzed lat, gdzie na fakturze były wpisy,
>> że towar należy do sprzedawcy do czasu jej zapłacenia.
> A jesli była do tego stosowna umowa, czy też "ogólne warunki
> sprzedaży" na pismie?

Jakakolwiek umowa by nie była, to sprzedaż polega na tym, że kupujący
płaci, Zaś sprzedający wydaje mu rzecz. Jeśli to rzecz określona co do
tożsamości (przykładowo ma numer indywidualny) to po zawarciu umowy
kupujący staje się jej właścicielem. Jeśli nie ma, to właścicielem
rzeczy stajesz się w chwili jej wydania. Faktura dokumentuje to
zdarzenie i żadnym zapisem w niej zawartym nie możesz zmienić powyższej
prawidłowości. Jeśli nie dokumentuje, to jest fakturą "pro forma".
>
>> Natomiast w wypadku fałszywych danych oczywiście masz rację i jest
>> to jeden z argumentów, że doszło do oszustwa.
> Tylko trzeba ruszyc d* i sprawdzic, a nie "ale pan tu nie
> uprawdopodobnił, ze sprzedawca mial zamiar". Ale zeby ruszyc d*, to
> trzeba wszcząc sledztwo, a jak wyjdzie, ze fałszywe dane, to sie nie
> złapie sprawcy i statystyki ucierpią. Lepiej umorzyć z braku znamion :-)

Z uporem maniaka czepiasz się tej statystyki. Oczywiście, jak jest
wątpliwość co do osoby sprzedawcy, to można to sprawdzać. Ale czasem nie
ma. Powiedzmy sklep jest zarejestrowany, gość znalazł w ewidencji
urzędowej (REGON) telefon, a sprzedający stwierdza, że nie wyśle, albo
wysłał i zginęło, albo panowie nie mogą się co do koloru dogadać.

--
(~) Robert Tomasik