W wiadomości news:etg2er$jto$1@atlantis.news.tpi.pl Chełm OXY
<Indygo$2...@v...pl- skasuj $> pisze:

> Więc spiesze z wyjasnieniami ( wybaczcie odrazu zjedzone ogonki przy ę,ć
> albo literówki, orty tępcie...).
Tym razem i orty odpuszczę, choć oczywiście są.
Strasznie długa opowieść, i - co naturalne - jednostronna bardzo, ale mogę
uwierzyć w większość tego co opisałeś (choćby to była literatura tylko ;))
bo wiem, jakimi mendami potrafią być pieprzone świekry i jakie sekutnice
wyłażą z do wczoraj fajnych dziewczyn gdy od dziś poczują się pewne, albo
nawet górą. Metamorfoza potrafi nastąpić w kwadrans!
Ale kilka rzeczy robi na mnie wrażenie skandalicznie niedojrzałych.
Otóż wynika z twej opowieści, że do realizacji małżeństwa przystąpiłeś
zarabiając 1200 zł (zakładam, że netto!), co wystarcza na nędzną egzystencję
kawalera przy rodzicach lub samodzielną wegetację. Absolutnie nie jest to
dochód, z którym się myśli o założeniu rodziny!!
Dodatkowo dochód ten okazał się niestabilny, trzeba to było przewidzieć.
Inny błąd to brak samodzielnego lokum przygotowanego _przed_ ślubem dla
małżeństwa. Nie ma nic gorszego niż przytulisko u rodziców, którzy zawsze
dla drugiej strony są obcymi ludźmi, a przypadki teściów nie wpieprzających
się w życie młodych pod ich dachem liczebnością są porównywalne z
wygrywającymi w totka. Króko mówiąc - chcesz mieć rodzinę? najpierw zapewnij
jej podstawy materialne i bytowe, inaczej żeś gówniarz.
Wreszcie zabezpieczenie finansowe. Nie wszystko da się przewidzieć, a czasem
trzeba podjąć pewne ryzyko, bądź trudna decyzję (np. kopnąć z dznia na dzień
w dupę pracodawcę-gnoja). To oznacza konieczność posiadania rezerw
fiansowych pozwalających na przeżycie co najmniej kilku, kilkunastu miesięcy
w sytuacji utraty dochodów. Z twojej opowieści nie wynika, że miałeś takie
zabezpieczenie.
I na koniec rzecz najgorsza chyba - dałeś się od początku ustawić na pozycji
zdominowanej (nie wiem na ile wpływ na to miały sprawy, o których napisałem
wyżej), na pozycji strony uległej i tej, której bardziej zależy. I to cię
IMO dobiło. Będę brutalny - może i słusznie.
Ale nie jest zamiarem moim cię dołować, dostałeś już dość. Co więc robić?
Nie chcę się wdawać w jakieś pseudomądrości, szczegóły itp.
Powiem prosto i po męsku: podnieś łeb, wyprostuj się i pokaż, że jesteś
mężczyzną.
Poniał?

--
Jotte