W dniu 02.04.2019 o 06:56, Marcin Debowski pisze:
> On 2019-04-02, Shrek <...@w...pl> wrote:
>> W dniu 02.04.2019 o 02:35, Marcin Debowski pisze:
>>
>>> To^ jest pojedynek pt kto szybciej wyciągnie i to nie jest MZ na temat
>>> :) Moze się myle, ale gro sytuacji jest raczej taka, że napadniety widzi
>>> ten nóż
>> A ja myślę, ze skoro napastnik może wykorzystać element zaskoczenia o
>> broniący się nie to napsatnik musiałby być idiotą, żeby z niego nie
>> skorzystać. Choć może statystycznie są to idioci;)
>
> No dobra, to ustalmy w jakim celu działa napastnik, bo jeśli działa aby
> zabic/zranić, to broń sie faktycznie na niewiele zda i może byc element
> zaskoczenia. Ale jesli w celu wymuszenia czegos, o to już mamy pewną
> swobodę manewrów.
>
Kwestia wałkowana na szeregu spotkaniach i sympozjach związanych z
samoobroną. Prawda jest taka, ze jeżeli napastnik chce zabić i przemyśli
to, albo został do tego przeszkolony (przykładowo żołnierzy służb
specjalnych się szkoli), to tylko zaje...sty refleks i masa szczęścia
może ofiarę uratować. Powiedzmy kilka procent szansy w wypadku mistrza
walki wręcz.

Mam koleżankę, która często opowiada swoją historię. Bawi się w różne
walki wręcz od kilkudziesięciu lat. Od dziecka. Jest naprawdę niezła.
Wchodziła do klatki. Obudziła się w piwnicy bez majtek i z przekonaniem,
ze chyba coś jej umknęło z życiorysu. I to generalnie tyle, co pamięta.
Cieszyła się, że bezskutkowo się to wydarzyło. Dobrze, ze jej na
psychikę nie siadło i jest normalna, bo nie jedna dziewczyna by miała
schizę do śmierci.

Dlatego wszelkiego rodzaju BOR-y po prostu do VIP-a nie dopuszczają
nikogo i tyle, albo wcześniej go obszukują, sprawdzają, weryfikują.
Jeśli celem napastnika jest wystraszenie, wymuszenie - to szanse już
zdecydowanie wzrastają, ale sam napadnięty raczej nie powinien zaczynać
od dobywania broni. Można zyskać na czasie odwracając uwagę, albo choćby
wytrącając z równowagi napastnika, a potem po prostu do niego strzelać.

W o wiele lepszej sytuacji jest świadek. Przede wszystkim może to
przemyśleć i zadziałać z zaskoczenia - nie będąc sam zagrożony. Przewaga
SPAT nad patrolem interweniującym nie tyle polega jakimś strasznym
wyszkoleniu czy nadludzkich możliwościach, a na tym, ze oni wiedzą, ze
będzie źle. Ten sam policjant ze SPAT jadąc na zwykła interwencję domową
będzie tak samo skuteczny, jak posterunkowy. Bo normalnie tam nie ma
terrorystów i nikt nie będzie wbiegał do głośno zachowujących się
młodzieńców z pistoletem w ręku. A jak będzie wbiegał, to i AT nie
potrzeba, bo awanturującego się pajaca siła ognia można zasypać - tylko,
czy powinno się?