W dniu 18.01.2024 o 08:39, Mateusz Bogusz pisze:

> Jak uznają że jesteś "big enough", to płać i płacz. Dlatego się pytałem,
> czemu w oprogramowaniu tak można a w biedronce czy lidlu jakby cena była
> różna w zależności od tego czy przyszedłeś w garniaku czy dresie, to
> zaraz by trąbili na głośniej niż o tych naszych "więźniach politycznych".

Zakładając, że jesteś właścicielem dwóch sklepów detalicznych, to jeden
robisz "dla biednych", a drugi wypasiony "dla bogatych". To samo mleko w
jednym będzie tańsze, a w drugim droższe.
Czyli można.

Inny przykład: kładziesz kafelki. Widzisz bogatego, to rzucisz mu cenę
1000 pln/m2, a biedniejszemu 400 pln/m2. Klient się zgadza na taką cenę,
albo nie.
Itd.

Z licencjami sprawa jest bardziej skomplikowana, bo sprzedajesz prawa do
używania, a nie produkt. Jako twórca (czy tam właściciel praw
majątkowych) możesz wyznaczać granice tego używania w zależności od opłaty.
Możesz lubić studentów i dać im prawo do używania za darmo, a nie lubić
korporacji i rzucić ceną 10000000000 pln. :)

Pozdrawiam
Piotr