On Wed, 27 Sep 2006, KrzysiekPP wrote:

>> Można do tego podej?ć tak jak ty - czyli nie ma żadnego długu, bo nikt nie
>> potwierdził że wynagrodzenie mi się należy.
>
> IMHO, powinienes miec wyrok sądu. Wtedy to mozna nazwac "prawdziwym
> długiem".

Równie dobrze można tak powiedzieć z drugiej strony: dłużnik może
nie uznać żądania nie tylko wtedy kiedy brak jest umowy, ale również
mimo tego że jest umowa, protokół przekazania, faktura i zaświadczenie
od lekarza że wszyscy zdrowi - "nie bo nie, długu nie uznaję
i nie zapłacę".
Niby dlaczego wtedy *również* nie można by dokonać potrącenia?
Dowody takie czy inne są subiektywne - to sąd bedzie je oceniał,
potocznie się mówi że "nie można podważać takich dowodów jak
umowa poparta fakturą i protokołem" - ale ścisłe to nie jest,
bo podważać można (tylko skutku wiadomego można oczekiwać :)).

Albo podchodząc do jeża z innej strony: od którego momentu, według
Ciebie, zaczyna upływać okres przedawnienia oraz zaczynają narastać
odsetki karne, skoro powiadasz że "długu nie ma" albo że jest
"nieprawdziwy"?

> A fakt, ze stwierdziłes, ze cos ci sie nalezy nie uprawnia do
> kompensacji.

Właśnie polemizuję z tym stanowiskiem :)
Sąd IMO jedynie stwierdzi "nieodwołalnie" (po uprawomocnieniu
wyroku) czy żądanie było słuszne. Ale jeśli *będzie* tak uznane,
to znaczy ze *już* jest słuszne - jedynie niepotwierdzone przez
sąd.
IMO sytuacja zarządcy jest o tyle dobra, że nie sposów powoływać
się na fakt iż "on nic nie robił" - jakieś papierki z takiej
działalności powstają :)

pzdr, Gotfryd