To prawda, ale trudno zmusić własne dziecko do wykonywania niechcianego zawodu.
Znałem absolutnie wybitnego lekarza, co chyba 7 lat próbował umieścić dziecko na
medycynie unieszczęśliwiając latorośl (już
dwudziestokilkuletnią).
Natomiast spora grupa młodzieży idzie w ślady rodziców, bo się napatrzyła ich zawodu
i polubiła, mają motywację i wiedzę i pomoc (w
sensie w domu, książki rozmowy itp.).

Swoją drogą raczej brakuje badań naukowych o profilu psychiczno-społecznym kandydatów
na sędziów i samych sędziów (dotyczy to także
innych społecznie nośnych profesji).
Ich chyba w dużym stopniu gubi wrastanie w środowiskowe poczucie nieomylności,
wynikające z fałszywej i moim zdaniem niepotrzebnej
"niezawisłości sędziowskiej" (dlaczego przełożony nie miałby wskazać kierunku
działania w sprawie?).
Stąd tak często sędziowie stają się niezawiśli od logiki i rozumu.

Zobacz na policjantów, gdzie cały wydział od lata bierze łapówki (news z dzisiaj).
Czy oni szli do policji z zamiarem brania łapówek (no, do drogówki ;)) czy
przystosowali się do konformizmu otoczenia?
To nie problem wyłącznie polski, inaczej połowa filmów amerykańskich by zniknęła z
kin ;-)


-----
> Ja mam szkolny przyklad - sedzia jest dziecko sedzi, adwokatem dziecko adwokata.
> Choc faktycznie zostali juz w latach 90-tych - ale stare układy dzialaly.