Dnia Mon, 9 Dec 2019 10:00:28 +0100, ąćęłńóśźż napisał(a):
> Bywało, że nie trzeba było być nikim - zdawało się na studia, uczyło, szło na
aplikację, zostawało sędzią/prokuratorem.
> Znam sytuacje, że rodzeństwo nie było w stanie pomóc dostać się na aplikację (lata
90-te).

90-te to nie PRL.

Ja mam szkolny przyklad - sedzia jest dziecko sedzi, adwokatem dziecko
adwokata. Choc faktycznie zostali juz w latach 90-tych - ale stare
uklady dzialaly.

> Przed kandydatami na adwokatów (i może radców, a jak sypnęło groszem to i
notariuszy) były większe kamienie.

No wlasnie - sa studia, egzamin na aplikacje, aplikacja ... i kto
dalej decyduje, kto zostanie adwokatem ? Adwokaci o ile pamietam :-)
A u sedziow sedziowie :-)

To sie chyba zmienilo ... i czy to nie zasluga Ziobry z dawnych
czasow?

Za PRL kto wie czy nie bylo latwiej - po zalatwieniu wszystkich
znajomych troche miejsc zostawalo :-)

Piotrowicz jakos prokuratorem zostal :-)

I dodaj jeszcze aspekt finansowy - ile lat musza rodzice pomagac,
zanim zostanie sie sedzia ?

> -----
>> Kim trzeba było być/zostać by zostać sędzią za PRL.

J.