Jasko Bartnik napisał(a):

>
> No to bardzo moralna postawa. Wez tylko pod uwage, ze w takiej sytuacji
> mozna odpowiedziec nie za swoje czyny (np. przekroczyles predkosc o 10
> km/h a bekniesz za 40).
>

Przyznaje się jak wiem. Jak wiem że jechałem 10 km/h więcej to nie
przyznaje się do przekroczenia 40 km/h

>
> Nie zakazuje tez powiedziec "nie wiem, czy to ja
> jestem tym, ktory popelnil to wykroczenie z fotoradaru. Za malo o tym
> wiem."

No i tu sie różnimy. Jak wiem to nie mówię że nie wiem, bo to kłamstwo.
A jak nie wiem to mówię prawdę że nie wiem.
To że prawo nie zakazuje kłamać (np jak sie jest oskarżonym czy
obwinionym) nie znaczy że trzeba kłamać.
Jak można wybrać pomiędzy uczciwym zachowaniem (prawdą) i zachowaniem
nieuczciwym (kłamstwem), mimo że oba są zgodne z prawem, to ja optuje za
zachowaniem uczciwym.

>
> Czemu ciagle "klamac"? Znajomi nie pokaza mi zdjecia z fotoradaru, nie
> zdradza szczegolow wykroczenia.

Jak to nie zdradzają - podają miejsce i czas, zarzucaną prędkość.
Wtedy uruchamiasz szare komórki i sprawdzasz czy tam jechałeś wtedy,
potem zastanawiasz się czy przekroczyłeś prędkość o tyle ile mówi
policjant. I albo wiesz czy tak było, albo nie wiesz. I jak wiesz to
żadne zdjęcie nie jest ci do niczego potrzebne. Jak wiesz to sie
przyznajesz, niezależnie o tego czy ci zrobili zdjęcie czy nie.

>
> O konsekwencjach _powinno_ sie myslec przed czynem :)

Może ty się ograniczasz to powinności. A ja myśle przed czynem.


> Prawny punkt widzenia: punkt widzenia wg ktorego wyznacznikiem wartosci
> jest prawo :)
>

A teraz poproś swoją babcię, może nam wyjaśni co to znaczy.

--
@2007 Johnson
j...@p...com
"Ars iuris non habet osorem nisi ignorantem"