W dniu 26.03.2022 o 08:51, Shrek pisze:
>
> I już w drugim zdaniu mamy "Nie ma dowodów naukowych sugerujących, że
> obecne szczepionki przeciwko COVID-19 spowodują trwające przez długi
> okres problemy w nadchodzących latach."

Bo widzisz, tak właśnie działa nauka. Żeby coś twierdzić musisz mieć dowody.
Żeby twierdzić, że powodują (albo, że mogą powodować) jakieś skutki po
10 latach, to musisz mieć na to jakieś sensowne argumenty.

> Nie - "są dowody, że nie będzie problemów" a "nie ma dowodów że będą".
> Oczywiście widzisz różnice?

Ja widzę. Ty nie.

>> Tylko uważaj. W tych linkach są więcej niż dwa zdania do przeczytania.
>
> Druiego nie czytałem, w pierszym nic konkretnego po tych dwóch zdaniach
> wstępu nie ma poza głębokim przekonaniem autora.

Nie czytasz, a potem piszesz głupoty. Nie bądź jak JF.

"W dodatku po raz pierwszy użyto na masową skalę technologii mRNA -
znanej od 10 lat, ale dotychczas stosowanej w wąskim klinicznym
zakresie. A ponieważ ludzie, jak inne zwierzęta, boją się tego, co
nieznane - bo może być niebezpieczne - więc i obawy przed szczepionkami
przeciw COVID-19 musiały się pojawić.

Nie ma takich skutków

Jednak eksperci są pewni, że nie będzie odległych w czasie skutków
ubocznych szczepionek. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że nie mają
ich inne stosowane od dziesiątek lat szczepionki. Na prowadzonej przez
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego stronie szczepienia.info cytowany
jest prof. Paul Offit, dyrektor Centrum Edukacji Szczepionkowej w
Szpitalu Pediatrycznym w Filadelfii i członek Komitetu Doradczego ds.
Produktów Biologicznych (VRBPAC) w amerykańskiej Agencji Żywności i
Leków: - Nie znam precedensu długoterminowych działań niepożądanych
występujących po podaniu szczepionek, np. po pięciu lub 10 latach.

Prof. Offit jest jednym z najbardziej znanych wakcynologów, ekspertów w
dziedzinie bezpieczeństwa szczepionek. Jak tłumaczy inny ekspert,
immunolog prof. Andrew L. Croxford, proces uodparniania się, który
wyzwalają szczepienia, trwa do trzech miesięcy. Najpierw, pobudzony
przez patogen (albo przez stworzoną w laboratorium genetyczną instrukcję
budowy jego fragmentu przez nasz organizm), uruchamia się system
immunologiczny. Powstają przeciwciała, takie pociski rakietowe
nakierowane na walkę z konkretnym wirusem. Tworzy się odporność
komórkowa - czyli wyspecjalizowane komórki (limfocyty T i B), które w
przypadku infekcji rozpoznają intruza i uruchomią produkcję przeciwciał.
Można powiedzieć, że to dowódcy, strategowie tej bitwy.
(...)

W momencie, kiedy bitwa się kończy - czyli znikają z organizmu
,,harcownicy" udający wirusa w przypadku szczepionek mRNA
(Pfizer/BioNTech, Moderna) lub wektorowych (AstraZeneca, J&J) albo
wirusy, którym wyrwano zęby, pozbawiając zdolności namnażania się (taki
osłabiony wirus SARS-CoV-2 jest na przykład w chińskiej szczepionce
Sinovac) - sytuacja się uspokaja.

A znikają, bo nie są do niczego potrzebne, z niczym nie mogą się wiązać,
ani też namnażać. Nie mamy genów, które nakazałyby taką reakcję. Rakiety
wracają więc z powrotem do schronów. Liczba przeciwciał maleje, u
niektórych zanikają one całkowicie (ale limfocyty-stratedzy nadal mają
plany bitwy i mogą je wykorzystać w następnej potyczce). I wtedy ryzyko
związane ze szczepieniem również znika.

Dlatego np. w przypadku preparatu Comirnaty Pfizera/BioNTechu obserwacja
bezpieczeństwa w badaniu klinicznym zakończyła się po sześciu miesiącach
od drugiej dawki. Pfizer będzie jeszcze do maja 2023 roku (albo dłużej w
związku z koniecznością podania dawki przypominającej) badać grupę
ochotników, którzy wzięli w nim udział. Chodzi w tym jednak przede
wszystkim o informacje na temat poziomu ich odporności na COVID-19.
(...)

Sceptycy powiedzą - no dobrze, to jasne w przypadku tych już od dawna
używanych szczepionek, ale czy ta nowa, mRNA nie wywinie nam jednak
jakiegoś numeru?

Prof. Ben Croxford tłumaczy, że to akurat najprostszy z preparatów,
potrzebuje małej ilości składników, a wszystkie one są znane i spożywane
przez nas na co dzień np. ,,w mleku, napojach i owocach". Wyjątkiem jest
to mRNA, instrukcja dla naszych komórek, by wyprodukować białko
szczytowe koronawirusa SARS-CoV-2. Ale ono właśnie ulega szybkiej
dezintegracji, tak samo, jak i białko S.

Tym właśnie szczepionki różnią się od leków, z których niektóre w
znaczący sposób zmieniają biologiczne funkcje organizmu, że mogą mieć
odległe w czasie skutki uboczne. Nie używamy ich również stale jak leków
w chorobach przewlekłych.
(...)
Nie dziwi więc, że wypowiedzią Zybertowicza o możliwych długofalowych
skutkach ubocznych szczepionek z radością podzielił się w mediach
społecznościowych Piotr Witczak, jeden z najbardziej aktywnych w Polsce
głosicieli ,,alternatywnej" wiedzy o COVID-19."

Nie bądź jak Zybertowicz i Witczak.

Pozdrawiam
Piotr