Dnia 14/01/2005 16:54, J.A. wrote :
> Kodeks postępowania administracyjnego podaje:
>
> art. 156. [Stwierdzenie nieważności decyzji] § 1. Organ administracji
> publicznej stwierdza nieważność decyzji, która /../:
> 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
> /.../
> Art. 158. [Decyzja stwierdzająca nieważność] /.../
> § 2. Jeżeli nie można stwierdzić nieważności decyzji na skutek
> okoliczności, o których mowa w art. 156 § 2, organ administracji publicznej
> ograniczy się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem
> prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których nie stwierdził
> nieważności decyzji.
> /Koniec cytatu./
>
> Co właściwie znaczy w tym wypadku: "jeżeli nie można stwierdzić nieważności
> decyzji", skoro dalej jest mowa o tym, że decyzja została na pewno podjęta
> z naruszeniem prawa?
> Czy istnieją jakiekolwiek przepisy prawne, których przekroczenie mogłoby z
> całą pewnością i logicznie pociągać za sobą stwierdzenie nieważności
> decyzji administracyjnej, czy za każdym razem jest to subiektywna ocena
> sądu i każdy sobie rzepkę skrobie? Jeżeli to drugie, to można przyjąć, że
> nawet przy przekroczeniu wszystkich przepisów, decyzja może być uznana za
> ważną, chociaż podjętą z naruszeniem prawa. Gdzieś muszą być chyba jednak
> granice tego absurdu.
>
> Kiedy można stwierdzić, że decyzja administracyjna na pewno jest nieważna?
>
> Czy organ administracji może sobie dowolnie przekraczać różne przepisy, czy
> jednak są takie przepisy, po przekroczeniu których na pewno jego decyzja
> będzie nieważna jako nie mająca podstawy prawnej.
>
> Czy decyzja podjęta po znacznym przekroczeniu bezwarunkowego terminu
> ustalonego w ustawie szczegółowej, ma podstawy prawne, czy nie ma?
>
> Czy decyzja podjęta przez organ bez wezwania strony w celu wypowiedzenia
> się w swojej sprawie, jest rażącym naruszeniem prawa, czy nie jest?
>
> Czy w ogóle prawo reguluje jednoznacznie granicę której organowi
> administracji absolutnie przekroczyć nie wolno pod rygorem nieważności
> decyzji, czy ta sprawa nie jest uregulowana i liczy się tylko to, co się
> wydaje organowi wyższej instancji, że może lub nie może ustalić?
>
> Przyznaję, że nie rozumiem jak to możliwe, że decyzja może w tym samym
> czasie być traktowana jako podjęta z naruszeniem prawa i jednocześnie za
> mającą podstawę prawną.
> Albo jedno, albo drugie.
> Chyba, że w prawie logiczna zasada wyłączonego środka nie obowiązuje.
>
> Czy ktoś ten paradoks potrafi wyjaśnić?

Tak. Źle przeczytałaś (przeczytałeś) ustawę :-):

Art. 156. § 1. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność
decyzji, która:
1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości
2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną,
4) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie,
5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma
charakter trwały,
6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.
§ 2. Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1
pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło
dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

A zatem przesłanki o których mowa w art. 156 § 2 kpa, oznaczają, że,
nie stwierdza się nieważności decyzji, jeśli decyzja została wydana:
- z naruszeniem przepisów o właściwości,
- dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną,
- została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie
- zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa
ORAZ decyzja ta została wydana 10 lat temu.

Reasumując, w ciągu 10 lat organ może stwierdzić nieważność każdej
decyzji która zawiera istotne wady określone w art. 156 § 1 kpa, zaś po
10 latach, może stwierdzić nieważność tylko wtedy kiedy decyzja została
wydana:
- bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
- była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter
trwały,
- w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.

Jeśli zaś upłynęło 10 lat a decyzja ma wady, lecz nie są te trzy wady
które są podane wyżej, to organ nie wydaje decyzji stwierdzającej
nieważność, ale tylko stwierdza, że decyzja była wydana z naruszeniem prawa.

Wreszcie na pytanie o różnicę pomiędzy brakiem podstawy prawnej i z
rażącym naruszeniem prawa:
- brak podstawy prawnej oznacza, że organ nie mógł wydać takiej decyzji
(ustawa nie przewiduje), ale wydał ją poprawnie -- zgodnie ze wszystkimi
regułami sztuki,
- rażące naruszenie prawa oznacza, że organ mógł wydać taką decyzję, ale
wydał ją niezgodnie z zasadami sztuki.


Wydanie decyzji administracyjnej bez podpisu (wbrew przepisowi art. 107
kpa) jest rażącym naruszeniem prawa (ale na przykład nie jest rażącym
naruszeniem prawa brak odpowiedniego pouczenia w treści decyzji).


--
Przemyslaw 'Pshemekan' Plaskowicki
I'm smarter than the average bear! (Yogi Bear)