>> Precyzyjnie: kolegów z szkoły. To się zdarza, znam przypadek -chłopak
>> w technikum, doskonały dzieciak zszedł na psy dzięki kolegom.
>
> I ta zmiana zaszła z godziny na godzinę - normalnie nie było czasu na
> reakcję.

Hmmm, znany problem, inaczej dziecko zachowuje sie w domu, inaczej w
szkole, szczegółów nie znam.

>
>> _Statystycznie_ masz rację, ale istnieją "czarne owce" w rodzinie.
>> Niby skąd się tacy biorą? Wg Ciebie nie powinno mieć to miejsca.
>
> No, są czarne owce.

Są, czyli nie tylko rodzice wpływają na rozwój dziecka.

> Nie ma dymu bez ognia - jeśli wszystko zwalisz n aniesprzyjajace
> czynniki zewnetrzne, to faktycznie, nie masz wyboru.

O niepowodzeniu dobrego wychowanie moim zdaniem decydują właśnie
czynniki zewnętrzne, bo rodzic w decydującej większości przypadków chce
dobra dziecka. Nigdzie nie napisałem, że _wszystko_ zwalam na czynniki
zewnętrzne. Staram się pokazać Ci, że zwalanie wszystkiego _tylko_ na
rodziców bez uwzględniania czynników środowiskowych jest błędem.

>> Dyskutujemy o wpływie rodzica na dorosłe, samodzielnie podejmujące
>> decyzje potomstwo.
>
> To dorosłe dziecko nie urodziło sie mając 18 lat.

To dorosłe dziecko mające np. 30 lat mogło przez 10lat być w szerokim
świecie, gdzie okazało się że to co mówili rodzice może i jest piękne,
ale dla frajerów. Czemu negujesz fakt, że człowiek to istota żywa, która
może zmienić się?

> Do tej pory rodzice
> wpajali mu pewne zasady - najskuteczniej za pomocą własnej postawy. I
> to do rodziców należy wpojenie dziecku, że trzeba brać odpowiedzialność
> za wszystko, co się robi i ponosić konsekwencje własnych wyborów. Także
> tych nietrafionych.

Ale koledzy pokazali, że zasady rodziców są dla frajerów- i co Ty na to?
Do tego jeszcze mamy okresy buntu, kiedy wszystko co powie/zrobi rodzic
z definicji jest złe. I gdy wtedy dzieciak zejdzie na niewłaściwą drogę
to też wina rodziców?
Co oni mogą zrobić?

pozdr. lisu