z...@g...com napisał(a):
> Witaj,
> przykry jest dla mnie ton w którym mi odpisałeś. Uwierz mi, opisana

Straszne. Ale przeżyjesz ten straszny wstrząs psychiczny moim tonem
spowodowany?

> powyżej sytuacja to nie był jakiś mój master plan obmyślony i
> wykonywany przez kilka lat. Zadając pytanie na grupie poświeconej

A czy ja tak gdzieś twierdziłem? Omamy masz...

> prawu odpuściłam sobie opisywanie całej historii tego związku. Od

I słusznie. Bo nie jest to istotne dla kwestii naruszenia posiadania.
Takie historie mają znaczenie w kwestii rozwodu, a nie wyrzucenia z domu.

> dawna działo się źle, ale gdy dowiedziałam się o jego kolejnej
> kobiecie to poprostu wyniosłam jego rzeczy do stodoły i zmieniłam
> zamek w drzwiach. W takich momentach często działa się impulsywnie, a

Tłumacz się ewentualnie w sądzie, a nie przede mną.

> nie zastanawia nad definicją "posiadania" i "własności" - tak naprawdę
> wtedy nawet nie wiedziałam, że rozróżnia się takie definicje.

Nieznajomość prawa nie stanowi usprawiedliwienia jego łamania.

> Tak się zastanawiam - jeśli zaproszę kogoś na wakacje, albo zatrudnię
> pracownika sezonowego do pracy w gospodarstwie, to mam się obawiać, że
> taka osoba nie będzie potem chciała opuścić udostępnionego pokoju?

Co innego zaproszenie "w gości" (wtedy można łatwo wygonić), a co innego
użyczenie/wynajęcie (i podobne sytuacje, włącznie ze wspólnym mieszkaniem).

> Albo liczne przykłady par żyjących "na kocią łapę" - gdy związek się
> rozpada, to przeważnie jedna strona musi się wyprowadzić... to nie są

W tym sęk, że jeśli już zamieszka, to nie musi.

Oczywiście jeśli zachowa własne lokum, to ewentualna eksmisja nie będzie
zależeć od znalezienia lokalu socjalnego, więc tylko idiota się w takiej
sytuacji będzie "stawiać".

> identyczne sytuacje, ale wydawało mi się że nadrzędne jest prawo
> własności.

Oba są w ustawie, więc są z zasady równorzędne. Gdyby było tak, jak
sobie marzysz, to np. mąż będący właścicielem domu (powiedzmy, że jest
wyłącznym właścicielem) mógłby np. wywalić na ulicę swoją żonę z
dzieckiem, gdyby mu się znudziły. Uważasz, że tak by fajnie było?

> Potwierdziłeś to co powiedział mój prawnik - to już cenna informacja,
> także dziękuję.

Proszę.

> Oby Twoje życie nigdy Cię nie zaskoczyło.

Z Bogiem, drogie dziecko (skoro tak sobie pompatycznie kończysz, to ja
też ;), a jak chcesz się wypłakać w kamizelkę, wyraźnie zaznacz to
wcześniej, żeby potem nie robić za "skrzywdzoną tonem wiotką leliję".