Dnia 18.01.2006 Pawel Marcisz <m...@o...pl> napisał/a:
> Marcin Debowski napisał(a):
>>> art.395§2 kc, dotyczącym umownego prawa odstąpienia, a tam raczej trudno
>>> przyjąć, ze kupujący nie ma prawa do korzystania z rzeczy...
>> Fakt. Choć może to zwykłe zapożyczenie językowe.
> To znaczy? Przecież ustawę redagowali prawnicy, zdawali sobie sprawę, że tak
> sformułowano to w kc. Zasada że takie same sformułowania w tej samej
> dziedzinie prawa należy rozumieć tak samo jest jednak bardzo silna, więc
> zapewne chcieli, żeby zapis oznaczał to samo co w kc.

To dlaczego po prostu nie odwołano się do kc tylko powtórzono to w sposób
dosłowny w legis specialis?

>> Kolejna wątpliwość może
>> wynikać z faktu, że ustawa ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów o
>> dwa lata poprzedza ustawę o szczególnych warunkach sprzedaży
>> konsumenckiej.
> Nie łapię. Mógłbyś wyjaśnić, o co Ci chodzi?

Moja argumentacja opiera się na tym, że przypisuję twórcom jednej ustawy
(ustawy A) intencje wymienione w innej ustawie (B). Problem w tym, że ta
pierwsza (A) była uchwalona 2 lata wcześniej więc ta druga (B) nie mogła
być inspiracją (czy też nie mogła być brana pod uwagę w tworzeniu spójnego
prawa konsumenckiego) dla twórców tej pierwszej, no chyba że mamy tak
dalekosiężnie myślących bądź długo myślących (np prace nad B trwały gdy
uchwalano A) ustawodawców :)

--
Marcin