Rządowy projekt ustawy o odpadach

 

Art. 121 ust. 1 pkt 6
6) palnych selektywnie zebranych
Art. 158. 1. Część energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów zawierających
frakcje biodegradowalne może stanowić energię z odnawialnego źródła energii,
jeżeli są spełnione warunki techniczne zakwalifikowania części energii odzyskanej
z termicznego przekształcenia odpadów jako energii z odnawialnego źródła
energii, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne
kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów,
jako energii z odnawialnego źródła energii, kierując się możliwościami technicznymi
oraz ochroną środowiska.”
Art. 4
2. Stosując
hierarchię
N
-


ust. 2
postępowania z odpadami, o której

mowa w ust. 1, państwa członkowskie

podejmują
środki
sprzyjające

rozwiązaniom, które dają najlepszy dla

środowiska wynik całkowity. Może to

oznaczać dla niektórych strumieni

odpadów odstąpienie od tej hierarchii,
jeżeli
jest
to
uzasadnione
zastosowaniem metodologii myślenia o
cyklu życia, obejmującej całkowity
wpływ związany z wytwarzaniem i
gospodarowaniem takimi odpadami.


Art. 36 ust.
7. Przy opracowywaniu projektów planów gospodarki odpadami stosuje się przepisy ustawy, o

Państwa
członkowskie
T
7-8
której mowa w art. 35 ust. 2, dotyczące udziału społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
zapewniają, aby proces tworzenia

strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.
polityki i przepisów prawa dotyczących

8. W przypadku nieprzeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, organ
odpadów był w pełni przejrzysty,
przygotowujący projekt planu gospodarki odpadami jest obowiązany zapewnić udział
zgodny z obowiązującymi krajowymi
społeczeństwa, o którym mowa w dziale III w rozdziale 3 ustawy, o której mowa w art. 35 ust.
przepisami w zakresie konsultacji i
2.
zaangażowania
obywateli
i
zainteresowanych stron.

Państwa członkowskie biorą pod uwagę
N
-


ogólne zasady ochrony środowiska
dotyczące
ostrożności
i
zrównoważonego
podejścia,
wykonalności technicznej i opłacalności
ekonomicznej, ochrony zasobów, a
także całkowitego oddziaływania na
środowisko,
zdrowie
ludzkie,
gospodarkę
i
aspekty
społeczne,
zgodnie z art. 1 i 13.

8
 
Art. 5
1. Substancja
lub
przedmiot,
T
Art. 10, 11,
Art. 10. Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego

Produkty uboczne
powstające
w
wyniku
procesu
12 i 13
podstawowym celem nie jest ich produkcja, mogą być uznane za produkt uboczny, niebędący
ust. 1
produkcyjnego, którego podstawowym
odpadem, jeżeli są łącznie spełnione następujące warunki:
celem nie jest ich produkowanie, mogą
1)
dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
być uznane za produkt uboczny, a nie
2)
przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez
za odpady, o których mowa w art. 3 pkt
dalszego przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;
1,
wyłącznie
jeżeli
spełnione
są
3)
dany przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część
następujące warunki:
procesu produkcyjnego;
a)
dalsze wykorzystywanie danej
4)
dana substancja lub przedmiot spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym
substancji lub tego przedmiotu
prawne, w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi,
jest pewne;
dla określonego wykorzystania tych substancji lub przedmiotów i
b)
dana substancja lub przedmiot
wykorzystanie takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań
mogą
być
wykorzystywane
na środowisko, życie lub zdrowie ludzi.
bezpośrednio
bez

Art. 11. 1. Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest
jakiegokolwiek
dalszego
obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa właściwemu ze względu na miejsce
przetwarzania
innego
niż
ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny.
normalna
praktyka
2.
Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:
przemysłowa;
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres jego zamieszkania lub
c)
dana substancja lub przedmiot
siedziby;
są produkowane jako integralna
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON, o ile posiada;
część procesu produkcyjnego;
3)
miejsce wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za
oraz
produkt uboczny;
d)
dalsze wykorzystywanie jest
4)
wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt
zgodne z prawem, tzn. dana substancja
uboczny oraz ich masy;
lub przedmiot spełniają wszelkie istotne
5)
opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja i
wymagania dla określonego
procesu, w którym zostaną one wykorzystane.
zastosowania w zakresie produktu,
3.
Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny
ochrony środowiska i zdrowia
dołącza się dowody potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa
ludzkiego, i nie doprowadzi do ogólnych
w art. 10, oraz szczegółowych wymagań, o ile zostały określone.
niekorzystnych oddziaływań na
Dowodami
mogą
być
w
szczególności
umowy
potwierdzające
środowisko lub zdrowie ludzkie.
wykorzystanie przedmiotu lub substancji do określonych celów lub wyniki
badań potwierdzające właściwości przedmiotu lub substancji, wykonane
przez laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
4.
Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następuje, jeżeli
marszałek województwa w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania
zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny nie
wyrazi sprzeciwu, w drodze decyzji.
5.
Przepisów ust. 1 - 4 nie stosuje się do materiałów paszowych określonych
w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie art. 24
rozporządzenia 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania
na rynek i stosowania pasz, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr
1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylającego dyrektywę
Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady
82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz
decyzję Komisji 2004/217/WE (Dz. Urz. UE L 229 z 01.09.2009, str. 1, z
późn. zm.).
6.
Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania uznania przedmiotu lub

9
 
substancji za produkt uboczny, kierując się względami ochrony
środowiska, życia lub zdrowia ludzi oraz przepisami prawa Unii
Europejskiej.

Art. 12. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
środowiska, w terminie do dnia 31 marca następnego roku, zbiorczą informację za dany rok o
liczbie otrzymanych zgłoszeń uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny,
wyrażonych sprzeciwach oraz o przypadkach uznania przedmiotu lub substancji za produkt
uboczny oraz ich masy.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia
zawartych w niej danych.

Art. 13. 1. Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych i odpadów,
a także magazynowania produktów ubocznych w miejscach przeznaczonych do
magazynowania odpadów lub składowania odpadów.
2. Substancje lub przedmioty, które przestały spełniać warunki i wymagania, o których
mowa w art. 10 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6, są odpadami.
Art. 5
2. Na podstawie warunków określonych
T
Art. 11 ust.
Art. 11 ust. 6.
Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze

ust. 2
w ust. 1 można przyjąć środki
6,
rozporządzenia, szczegółowe wymagania uznania przedmiotu lub substancji za produkt
określające kryteria, jakie muszą być
Art. 12
uboczny, kierując się względami ochrony środowiska, życia lub zdrowia ludzi oraz przepisami
spełnione, aby konkretne substancje

prawa Unii Europejskiej.
lub przedmioty mogły być uznane za
Art. 12. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w
produkty uboczne, a nie za odpady, o
terminie do dnia 31 marca następnego roku, zbiorczą informację za dany rok o liczbie
których mowa w art. 3 pkt 1. Środki te,
otrzymanych zgłoszeń uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny, wyrażonych
mające na celu zmianę innych niż
sprzeciwach oraz o przypadkach uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny oraz
istotne elementów niniejszej dyrektywy
ich masy.
poprzez jej uzupełnienie, są
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór zbiorczej
przyjmowane zgodnie z procedurą
informacji, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia zawartych w niej
regulacyjną połączoną z kontrolą, o
danych.
której mowa w art. 39 ust. 2.
Art. 6
1. Niektóre
określone
rodzaje
T
Art. 14 i 15
Art. 14. 1. Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich

Utrata statusu
odpadów przestają być odpadami w
odzyskowi, w tym recyklingowi, łącznie spełniają następujące warunki:
odpadu ust. 1
rozumieniu art. 3 pkt 1, gdy zostały
1)
przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,
poddane procesowi odzysku, w tym
2)
istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji, lub popyt na nie,
recyklingu, i spełniają ścisłe kryteria,
3)
dany przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do
opracowane zgodnie z następującymi
konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach i w normach mających
warunkami:
zastosowanie do produktu,
a)
dana substancja lub przedmiot
4)
zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia,
jest powszechnie stosowana do
zdrowia ludzi lub środowiska
konkretnych celów;
oraz wymagania określone w odpowiednich przepisach prawa Unii Europejskiej.
b)
istnieje rynek takich substancji
2.
Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać warunki, o których mowa w ust. 1,
lub przedmiotów bądź popyt na
są odpadami.
nie;
Art. 15. Zakazuje się łącznego magazynowania odpadów i przedmiotu lub substancji, które
c)
dana substancja lub przedmiot
utraciły status odpadów, a także magazynowania przedmiotu lub substancji, które utraciły
spełniają wymagania techniczne
status odpadów w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania
dla konkretnych celów oraz
odpadów.
wymagania
obowiązujących
przepisów i norm mających
zastosowanie
do
produktów;
oraz

10
 
d)
zastosowanie danej substancji
lub przedmiotu nie prowadzi do
ogólnych
niekorzystnych
skutków dla środowiska lub
zdrowia ludzkiego;
W koniecznych przypadkach kryteria
obejmują wartości dopuszczalne
zanieczyszczeń i uwzględniają
jakiekolwiek potencjalne niekorzystne
oddziaływanie substancji lub
przedmiotu na środowisko naturalne.
Art. 6
2. Środki mające na celu zmianę
N
-


ust. 2
elementów innych niż istotne niniejszej
dyrektywy poprzez jej uzupełnienie,
odnoszące się do przyjęcia kryteriów
określonych w ust. 1 i
wyszczególniające rodzaje odpadów,
do których kryteria te są stosowane, są
przyjmowane zgodnie z procedurą
regulacyjną połączoną z kontrolą, o
której mowa w art. 39 ust. 2. Należy
uwzględnić między innymi szczegółowe
kryteria określające zniesienie statusu
odpadu, co najmniej w odniesieniu do
kruszyw, papieru, szkła, metalu, opon i
tekstyliów.
3. Odpady, które przestają być
N
-
Brak konieczności transpozycji wynika z konstrukcji przepisów krajowych – w przypadku gdy

Art. 6
odpadami zgodnie z ust. 1 i 2, nie są
dana substancja lub przedmiot przestanie być odpadem – ich przetwarzanie nie będzie
ust. 3
też odpadami na potrzeby obliczenia
stanowiło procesu odzysku – w związku z tym proces ten nie będzie mógł służyć do realizacji
poziomów
odzysku
i
recyklingu
obowiązku uzyskania określonych poziomów odzysku i recyklingu, o których jest mowa w
określonych w dyrektywach 94/62/WE,
przepisach odrębnych.
2000/53/WE,
2002/96/WE
i
2006/66/WE oraz innych odnośnych
wspólnotowych przepisach prawnych,
jeżeli spełnione zostały wymogi w
zakresie
recyklingu
lub
odzysku
ustanowione w tych przepisach.
4. W przypadkach gdy nie ustalono
N
-


Art. 6
kryteriów na szczeblu wspólnotowym w
ust. 4
ramach procedury, o której mowa w ust.
1, państwa członkowskie mogą
decydować odrębnie w każdym
przypadku, czy dany odpad przestał
być odpadem, z uwzględnieniem
odnośnego orzecznictwa. O decyzjach
takich zawiadamiają Komisję zgodnie z
dyrektywą 98/34/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca

11
 
1998 r. ustanawiającą procedurę
udzielania informacji w dziedzinie norm
i przepisów technicznych oraz zasad
dotyczących usług społeczeństwa
informacyjnego(24), w przypadkach, gdy
ta dyrektywa tego wymaga.
Art. 7
1. Środki mające na celu zmianę
T
Art. 4 i 6
Art. 4. 1. Odpady klasyfikuje się przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju

Wykaz odpadów
elementów innych niż istotne niniejszej
odpadów, uwzględniając:
ust. 1
dyrektywy, dotyczące aktualizowania
1)
źródło ich powstawania;
wykazu odpadów ustanowionego
2)
właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określone w
decyzją 2000/532/WE, są przyjmowane
załączniku nr 3 do ustawy;
zgodnie z procedurą regulacyjną
3)
składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń substancji
połączoną z kontrolą, o której mowa w
niebezpiecznych może powodować, że odpady są odpadami niebezpiecznymi.
art. 39 ust. 2. Wykaz ten powinien
2.
Składniki odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 4
obejmować odpady niebezpieczne i
do ustawy.
uwzględniać pochodzenie i skład

odpadów oraz, w razie potrzeby,
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, katalog
wartości dopuszczalne stężeń
odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów
substancji niebezpiecznych. Wykaz
niebezpiecznych, kierując się źródłem powstawania odpadów oraz właściwościami odpadów
odpadów jest wiążący w zakresie
określonymi w załączniku nr 3 do ustawy.
określenia odpadów, które mają być
4.
Minister właściwy do spraw środowiska wydając rozporządzenie, o którym mowa w
uznane za odpady niebezpieczne.
ust. 3, uwzględnia wartości graniczne stężeń substancji niebezpiecznych dla składników
Włączenie danej substancji lub
odpadów, o których mowa w załączniku nr 4 do ustawy – w przypadku ich ustalenia na
przedmiotu do wykazu nie oznacza, że
podstawie przepisów Unii Europejskiej – poniżej których uznaje się, że odpady nie są
stanowią one odpad we wszystkich
odpadami niebezpiecznymi.
okolicznościach. Substancja lub
Art. 6. Odpadami niebezpiecznymi są odpady wskazane w katalogu odpadów określonym w
przedmiot są uznawane za odpad
przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, jako odpady niebezpieczne, z
jedynie po spełnieniu warunków definicji
zastrzeżeniem art. 7.
zawartej w art. 3 pkt 1.
Art. 7
2. Państwo członkowskie może uznać
N
-
Takie podejście wynika wprost z definicji odpadów niebezpiecznych zawartej w słowniczku

ust. 2
dane odpady za odpady niebezpieczne,
dyrektywy . Odwołano się w niej do załącznika nr III dyrektywy – dopuszczona więc została
nawet jeśli nie zostały umieszczone w
możliwość zakwalifikowania danego odpadu jako niebezpiecznego ze względu na jego
wykazie odpadów, w przypadku, gdy
właściwości.
wykazują co najmniej jedną z
właściwości wymienionych w załączniku
III. Państwo członkowskie zawiadamia
niezwłocznie o wszystkich takich
przypadkach Komisję. Rejestruje je w
sprawozdaniu przewidzianym w art. 37
ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich
stosownych informacji. W świetle
otrzymanych zawiadomień wykaz
zostaje poddany przeglądowi w celu
podjęcia decyzji dotyczącej jego
dostosowania.
Art. 7
3. W przypadku gdy państwo
T
Art. 5
Art. 5. Zakazuje się zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż

ust. 3
członkowskie ma dowody wskazujące,
Art. 7
niebezpieczne przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami,
że konkretny rodzaj odpadów, który
Art. 8
substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego stężenia substancji
znajduje się w wykazie w kategorii
Art. 9
niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określający odpady jako niebezpieczne.

12