Rządowy projekt ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

TABELA ZBIE NO CI


PROJEKT USTAWY O PA STWOWEJ KOMISJI BADANIA WYPADKÓW MORSKICH
TYTUŁ PROJEKTU:
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiająca
podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego i
TYTUŁ WDRA ANEGO AKTU PRAWNEGO /
zmieniająca dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i
WDRA ANYCH AKTÓW PRAWNYCH 1):
Rady.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ 2)

Jedno
stka
Uzasadnienie
Koniec redak
uwzględnienia w
zność
cyjna
projekcie
Jednostka
wdroż
/
przepisów
Treść przepisu UE 3)
Treść przepisu/ów projektu (*)
redakcyjna
enia

wykraczających

Nr
poza minimalne
T / N
strony
wymogi prawa UE
projek
(**)
tu

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiająca podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach
wypadków w sektorze transportu morskiego i zmieniająca dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

Artykuł 1
1. Celem niniejszej dyrektywy jest poprawa
T
10,
Art. 17. 1. Celem badania wypadku lub incydentu morskiego jest
Przedmiot bezpieczeństwa morskiego oraz zapobieganie

12,
zapobieganie wypadkom i incydentom morskim w przyszłości oraz

zanieczyszczeniom przez statki, a co za tym idzie

19,20, poprawa stanu bezpieczeństwa morskiego.
ograniczenie ryzyka wypadków morskich w przyszłości
21,22 Art. 19. 1. Komisja ustala, niezwłocznie po otrzymaniu zgłoszenia o
poprzez:
wypadku lub incydencie morskim, czy doszło do wypadku lub
a) ułatwienie szybkiego przeprowadzania dochodzeń w
incydentu morskiego.
sprawie bezpieczeństwa oraz właściwej analizy
2. Komisja przystępuje do badania wypadku lub incydentu morskiego
wypadków i incydentów morskich w celu określenia ich
niezwłocznie, nie pó niej jednak niż 2 miesiące od dnia zaistnienia
przyczyn oraz
wypadku lub incydentu morskiego.
b) zapewnienie terminowego i szczegółowego
Art. 36. 1. Po zakończeniu badania wypadku lub incydentu morskiego
przedstawiania sprawozdań z dochodzeń w sprawie
Komisja sporządza raport końcowy.

1
bezpieczeństwa oraz propozycji działań naprawczych.
2. Raport końcowy powinien zawierać:


1) zestawienie podstawowych faktów dotyczących wypadku lub
2. Dochodzenia prowadzone na mocy niniejszej
incydentu morskiego, w tym informacje o rannych, ofiarach
dyrektywy nie zmierzają do ustalenia odpowiedzialności
śmiertelnych lub zanieczyszczeniu środowiska;
ani do przypisania winy. Państwa członkowskie
2) określenie państwa bandery statku, jego właściciela,
zapewniają jednak, aby organ lub podmiot
armatora, operatora, oraz instytucji klasyfikacyjnej;
dochodzeniowy (zwane dalej „organem
3) informacje dotyczące uczestniczących w wypadku lub
dochodzeniowym”) nie powstrzymywał się od pełnego
incydencie morskim statków, ich wymiary i moc maszyn, a
relacjonowania przyczyn wypadku lub incydentu
także informacje dotyczące członków załogi, w
morskiego ze względu na ewentualną możliwość
szczególności zakres ich obowiązków oraz okres
określenia odpowiedzialności lub przypisania winy na
zaokrętowania;
podstawie jego ustaleń.
4) opis okoliczności wypadku lub incydentu morskiego;
5) analizę i uwagi dotyczące czynników, które przyczyniły się
do wypadku lub incydentu morskiego, w tym czynników
mechanicznych, ludzkich lub organizacyjnych;
6) omówienie wyników przeprowadzonego badania, w tym
identyfikację kwestii dotyczących bezpieczeństwa i
wniosków wynikających z badania;
7) zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, o których mowa w art.
44 ust.2, - gdy jest to wskazane.
3. Komisja ogłasza raport końcowy, w terminie do 12 miesięcy od dnia
wypadku lub incydentu morskiego, na swojej stronie internetowej.
Art. 16. 1. Komisja nie rozstrzyga o winie lub o odpowiedzialności
Art. 43. 3. Zalecenia nie mogą ustalać odpowiedzialności lub winy.
Art.40. 1. W raporcie końcowym, uproszczonym, oraz tymczasowym
Komisja podaje przyczyny wypadku lub incydentu morskiego, o ile są
znane, bez względu na to, czy treść zawarta w raporcie może być
podstawą ustalenia przez inne podmioty odpowiedzialności lub winy.
2. Raport sporządzony przez Komisję nie może stanowić dowodu w
postępowaniu karnym albo innym postępowaniu mającym na celu
ustalenie odpowiedzialności lub winy.
Artykuł 2
1. Niniejsza dyrektywa stosuje się do wypadków i T 9 Art. 15. 1. Komisja bada wypadki i incydenty morskie:

Zakres
incydentów morskich, które:
1) w których uczestniczył:
stosowania a) dotyczą statków podnoszących banderę jednego z
a) statek o polskiej przynależności,

państw członkowskich;
b) statek o obcej przynależności, jeżeli wypadek lub incydent
b) mają miejsce na morzu terytorialnym lub wodach
morski nastąpił na polskich morskich wodach wewnętrznych
wewnętrznych państw członkowskich zgodnie z definicją
lub polskim morzu terytorialnym,
zawartą w UNCLOS; lub
c) prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski,
c) dotyczą innych żywotnych interesów państw
jeżeli wypadek lub incydent morski nastąpił poza wodami
członkowskich.
wewnętrznymi lub morzem terytorialnym państwa

2

członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku gdy
ostatnim portem zawinięcia statku był port w
Rzeczypospolitej Polskiej;
2)w stosunku do których Rzeczpospolita Polska jest państwem
istotnie zainteresowanym w rozumieniu art. 21 ust. 3.
2. Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do wypadków i T 9,10,
Art. 15. 2. Komisja nie bada wypadków i incydentów morskich:

incydentów morskich, które dotyczą wyłącznie:

1)
w których uczestniczyły wyłącznie:
a) okrętów wojennych i transportowców lub innych
a) jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży
statków będących własnością państwa członkowskiego
Granicznej lub Policji,
lub użytkowanych przez to państwo, używanych
b) statki bez napędu mechanicznego lub statki drewniane o
wyłącznie w specjalnej służbie państwowej;
prostej konstrukcji,
b) statków nienapędzanych mechanicznie, statków
c) statki żeglugi śródlądowej, jeśli wypadek miał miejsce na
drewnianych o prostej konstrukcji, jachtów i łodzi
wodach śródlądowych, w rozumieniu ustawy z dnia 18
rekreacyjnych niewykorzystywanych do celów
lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145),
handlowych, o ile nie są lub nie będą obsadzone załogą i
2) w których uczestniczyły wyłącznie:
nie przewożą lub nie będą przewozić w celach
a) inne, niż określone w pkt 1 lit. a, statki będące
handlowych więcej niż 12 pasażerów;
własnością państwa lub eksploatowane przez państwo
c) jednostek żeglugi śródlądowej pływających po wodach
w celach niehandlowych,
śródlądowych;
b) statki rybackie o długości całkowitej do 15 m,
d) statków rybackich o długości nieprzekraczającej 15
c) jachty rekreacyjne
metrów;
- z wyjątkiem bardzo poważnych wypadków;
e) stałych platform wiertniczych.
3) na stałych platformach wiertniczych, w których nie
uczestniczyły statki morskie.
Artykuł 3
Do celów niniejszej dyrektywy:
T 1,2,3,
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

Definicje
1) „kodeks dochodzeń w sprawach wypadków i
22
1) wypadku morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub

incydentów morskich IMO” oznacza Kodeks dochodzeń
kilka następujących po sobie zdarzeń, mające związek z
w sprawach wypadków morskich i incydentów,
eksploatacją statku, w którego następstwie doszło do:
stanowiący załącznik do rezolucji A.849(20)
a)śmierci albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka,
Zgromadzenia Ogólnego IMO z dnia 27 listopada 1997 r.
b)zaginięcia człowieka przebywającego na statku,
w aktualnym brzmieniu;
c)zatonięcia, zaginięcia lub utraty statku w inny sposób,
2) następujące terminy mają znaczenie zgodne z
d)uszkodzenia statku, wpływającego w znacznym stopniu
definicjami podanymi w kodeksie dochodzeń w sprawach
na jego konstrukcję, zdolności manewrowe lub eksploatacyjne,
wypadków i incydentów morskich IMO:
wymagającego poważnych napraw,
a) „wypadek morski”;
e) wejścia statku na mieliznę, zetknięcia z dnem, uderzenia w
b) „bardzo poważny wypadek morski”;
podwodną przeszkodę, unieruchomienia statku lub zderzenia
c) „incydent morski”;
statków, pożaru, eksplozji, uderzenia w budowlę, urządzenie
d) „dochodzenie w sprawie bezpieczeństwa przy
lub instalację, przesunięcia ładunku, uszkodzenia powstałego
wypadku lub incydencie morskim”;
wskutek złej pogody, uszkodzenia przez lód, pęknięcia kadłuba
e) „państwo kierujące dochodzeniem”;
lub podejrzenia uszkodzenia kadłuba,
f) „państwo żywotnie zainteresowane”;
f)wyrządzenia przez statek istotnej szkody w infrastrukturze

3
3) termin „poważny wypadek” należy rozumieć zgodne
portowej, infrastrukturze zapewniającej dostęp do portów lub
ze zaktualizowaną definicją zawartą w okólniku MSC-
przystani morskich, instalacji lub budowli na morzu,
MEPC.3 Circ.3 Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego
powodującej poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa statku,
IMO i Komitetu Ochrony rodowiska Morskiego z dnia
innych statków lub osób,
18 grudnia 2008 r.;
g) wyrządzenia szkody w środowisku lub wywołania
4) „Wytyczne IMO w zakresie sprawiedliwego
niebezpieczeństwa wyrządzenia takiej szkody
traktowania marynarzy w sytuacji wypadku morskiego”
- z tym, że wypadkiem morskim nie jest świadome działanie
oznaczają wytyczne zawarte w rezolucji LEG.3(91)
lub zaniechanie podjęte z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa
komitetu prawnego IMO z dnia 27 kwietnia 2006 r. oraz
statku, spowodowania szkody na osobie lub wywołania szkody
zatwierdzone przez organ zarządzający
w środowisku;
Międzynarodowej Organizacji Pracy na swojej 296. sesji
2) bardzo poważnym wypadku – należy przez to rozumieć wypadek
w dniach 12–16 czerwca 2006 r.;
morski, w wyniku którego doszło do całkowitej utraty statku,
5) terminy „prom typu ro-ro” oraz „szybki statek
śmierci człowieka lub wyrządzenia szkody w środowisku w
pasażerski” należy rozumieć zgodnie z definicjami
znacznych rozmiarach;
zawartymi w art. 2 dyrektywy 1999/35/WE.
3) poważnym wypadku – należy przez to rozumieć wypadek
6) „rejestrator danych z podróży” (zwany dalej „VDR”)
morski inny niż określony w pkt 2, którego skutkiem jest:
należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w rezolucji
a) unieruchomienie napędu głównego statku, rozległe
A.861(20) Zgromadzenia Ogólnego IMO oraz rezolucji
uszkodzenie pomieszczeń mieszkalnych, zmiana w zakresie
MSC.163(78) Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego
stateczności statku, poważne uszkodzenie konstrukcji statku w
IMO.
podwodnej części kadłuba - powodujące, że statek nie
7) „zalecenia dotyczące bezpieczeństwa” oznaczają
odpowiada wymaganiom określonym w umowach
propozycje wystosowane, w tym również do celów
międzynarodowych i stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa
rejestracji i kontroli:
osób na nim przebywających lub dla środowiska, czyniące go
a) przez organ dochodzeniowy państwa prowadzącego
niezdatnym do kontynuowania podróży lub
dochodzenie w sprawie bezpieczeństwa lub kierującego
b) wyrządzenie szkody w środowisku innej niż szkoda, o której
takim dochodzeniem, w oparciu o informacje uzyskane w
mowa w pkt 2, lub
tym postępowaniu; lub, w stosownych przypadkach,
c) awaria, przy której istnieje konieczność holowania statku
b) przez Komisję stanowiącą na podstawie analizy
lub udzielenia statkowi pomocy z lądu;
danych zbiorczych oraz wyników przeprowadzonych
4 incydencie morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub
dochodzeń sprawie bezpieczeństwa.
kilka następujących po sobie zdarzeń, inne niż określone w pkt
1-3, związane bezpośrednio z eksploatacją statku, które miało
lub mogło mieć niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo statku,
osób na nim przebywających lub środowisko, z tym że
incydentem morskim nie jest świadome działanie lub
zaniechanie podjęte z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa
statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody w
środowisku;
5) kodeksie badania wypadków – należy przez to rozumieć
Kodeks międzynarodowych standardów i zalecanych praktyk
postępowania w sprawach badania wypadków lub incydentów

4
morskich, stanowiący załącznik do rezolucji MSC.255(84)
Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego z dnia 16 maja 2008 r.1);
6) rejestratorze VDR lub S-VDR – należy przez to rozumieć
zespół urządzeń służących do rejestracji danych z przebiegu
podróży statku, w tym czasu, pozycji, prędkości, kursu, oraz
rejestrujących głos na mostku nawigacyjnym, spełniający
wymagania ustanowione przez Międzynarodową Organizację
Morską (IMO);
7) bazie danych EMCIP – należy przez to rozumieć elektroniczną
bazę danych o nazwie Europejska Platforma Informacyjna w
sprawie Wypadków Morskich (EMCIP), w której są
gromadzone i przechowywane informacje dotyczące
wypadków i incydentów morskich;
8) szybkim statku pasażerskim – należy przez to rozumieć statek,
określony w Prawidle 1 Rozdziału X Międzynarodowej
konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w
Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz.
318 i 319, z 1986 r. Nr 35, poz. 177 oraz z 2005 r. Nr 120, poz.
1016) wraz z Protokołem z 1978 r. dotyczącym
Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na
morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r.
(Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321), oraz Protokołem z
1988 r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w
Londynie dnia 11 listopada 1988 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 191,
poz. 1173 i 1174) (Konwencja SOLAS), przewożący więcej niż
12 pasażerów.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o statku, statku rybackim, promie
pasażerskim typu ro-ro, jachcie rekreacyjnym, uznanej organizacji,
umowach międzynarodowych, państwie członkowskim Unii
Europejskiej, państwie trzecim, należy przez to rozumieć statek, statek
rybacki, prom pasażerski typu ro-ro, jacht rekreacyjny, uznaną
organizację, umowy międzynarodowe, państwo członkowskie Unii
Europejskiej, państwo trzecie, w rozumieniu ustawy z dnia 18 sierpnia
2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368).
Art. 43. 1. Na podstawie informacji uzyskanych podczas badania
wypadku lub incydentu morskiego Komisja sporządza zalecenia
dotyczące bezpieczeństwa, zwane dalej „zaleceniami”.

1) Rezolucja MSC.255(84) przyjmująca Kodeks międzynarodowych standardów i zalecanych praktyk postępowania w sprawach badania wypadków lub incydentów morskich
(Kodeks badania wypadków), przyjęta przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) w dniu 16 maja 2008 r. (Dz. Urz. MI z 2011 r. Nr 9, poz. 49).

5