Rządowy projekt ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

Druk nr 454

Warszawa, 28 maja 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-69-11



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o Państwowej Komisji Badania
Wypadków Morskich z projektami aktów
wykonawczych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia

o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa reguluje organizację i działanie Państwowej Komisji
Badania Wypadków Morskich, zasady i sposób badania wypadków i incydentów
morskich oraz sporządzania raportów i wydawania zaleceń dotyczących bezpieczeństwa
morskiego.
2. Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich, zwana dalej
„Komisją”, prowadzi badania wypadków i incydentów morskich na podstawie ustawy
oraz uzgodnionych w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) norm,
standardów i zalecanych metod postępowania, wiążących Rzeczpospolitą Polską.

Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) wypadku morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub
kilka następujących po sobie zdarzeń, związane bezpośrednio
z eksploatacją statku, w którego następstwie doszło do:
a) śmierci albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka
lub
b) zaginięcia człowieka przebywającego na statku, lub
c) zatonięcia, zaginięcia lub utraty statku w inny sposób, lub
d) uszkodzenia statku, wpływającego w znacznym stopniu na
jego konstrukcję, zdolności manewrowe lub eksploatacyjne,
wymagającego poważnych napraw, lub
e) wejścia statku na mieliznę, zetknięcia z dnem, uderzenia
w podwodną przeszkodę, unieruchomienia statku lub
zderzenia statków, pożaru, eksplozji, uderzenia w budowlę,
urządzenie lub instalację, przesunięcia
ładunku,
uszkodzenia powstałego wskutek złej pogody, uszkodzenia
przez lód, pęknięcia kadłuba lub podejrzenia uszkodzenia
kadłuba, lub
f) wyrządzenia przez statek istotnej szkody w infrastrukturze
portowej, infrastrukturze zapewniającej dostęp do portów
lub przystani morskich, instalacji lub budowli na morzu,
powodującej poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa
statku, innych statków lub osób, lub
g) wyrządzenia szkody w środowisku lub wywołania
niebezpieczeństwa wyrządzenia takiej szkody
– z tym, że wypadkiem morskim nie jest świadome działanie
lub zaniechanie podjęte z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa
statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody w śro-
dowisku;
2) bardzo poważnym wypadku – należy przez to rozumieć
wypadek morski, w wyniku którego doszło do całkowitej utraty
statku, śmierci człowieka lub wyrządzenia szkody w środo-
wisku w znacznych rozmiarach;
3) poważnym wypadku – należy przez to rozumieć wypadek
morski inny niż określony w pkt 2, którego skutkiem jest:
a) unieruchomienie napędu głównego statku, rozległe
uszkodzenie pomieszczeń mieszkalnych, zmiana w zakresie
stateczności statku, poważne uszkodzenie konstrukcji statku
w podwodnej części kadłuba – powodujące, że statek nie
odpowiada wymaganiom określonym w umowach między-
narodowych i stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa osób
na nim przebywających lub dla środowiska, czyniące go
niezdatnym do kontynuowania podróży lub

2

b) wyrządzenie szkody w środowisku, innej niż szkoda,
o której mowa w pkt 2, w tym szkody spowodowanej
zanieczyszczeniem środowiska, lub
c) awaria, przy której istnieje konieczność holowania statku
lub udzielenia statkowi pomocy z lądu;
4) incydencie morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub
kilka następujących po sobie zdarzeń, inne niż określone
w pkt 1 – 3, związane bezpośrednio z eksploatacją statku, które
miało lub mogło mieć niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo
statku, osób na nim przebywających lub środowisko, z tym że
incydentem morskim nie jest świadome działanie lub
zaniechanie podjęte z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa
statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody w śro-
dowisku;
5) kodeksie badania wypadków – należy przez to rozumieć
Kodeks międzynarodowych standardów i zalecanych praktyk
postępowania w sprawach badania wypadków lub incydentów
morskich, przyjęty przez Komitet Bezpieczeństwa Morskiego
Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO);
6) rejestratorze VDR lub S-VDR – należy przez to rozumieć
zespół urządzeń służących do rejestracji danych z przebiegu
podróży statku, w tym czasu, pozycji, prędkości, kursu oraz
rejestrujących głos na mostku nawigacyjnym, spełniający
wymagania ustanowione przez Międzynarodową Organizację
Morską (IMO);
7) bazie danych EMCIP – należy przez to rozumieć elektroniczną
bazę danych o nazwie Europejska Platforma Informacyjna
w sprawie Wypadków Morskich (EMCIP), w której są
gromadzone i przechowywane informacje dotyczące wypad-
ków i incydentów morskich;
8) szybkim statku pasażerskim – należy przez to rozumieć statek,
określony w Prawidle 1 Rozdziału X Międzynarodowej
konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974,

3

sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U.
z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319, z 1986 r. Nr 35, poz. 177 oraz
z 2005 r. Nr 120, poz. 1016) wraz z Protokołem z 1978 r.
dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie
życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia
17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321), oraz
Protokołem z 1988 r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji
o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym
w Londynie dnia 11 listopada 1988 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 191,
poz. 1173 i 1174) (Konwencja SOLAS), przewożący więcej
niż 12 pasażerów.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o statku, statku rybackim, promie
pasażerskim typu ro-ro, jachcie rekreacyjnym, uznanej organizacji, umowach
międzynarodowych, państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie trzecim,
należy przez to rozumieć statek, statek rybacki, prom pasażerski typu ro-ro, jacht
rekreacyjny, uznaną organizację, umowy międzynarodowe, państwo członkowskie Unii
Europejskiej, państwo trzecie, w rozumieniu ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r.
o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368).

Rozdział 2
Organizacja Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

Art. 3. 1. Komisja jest organem stałym i niezależnym.
2. Komisja działa przy ministrze właściwym do spraw gospodarki
morskiej.
3. W skład Komisji wchodzi pięciu członków, w tym:
przewodniczący, zastępca przewodniczącego i sekretarz.
4. Przewodniczący Komisji kieruje jej pracami i reprezentuje Komisję
na zewnątrz.
5. Przewodniczącego Komisji wyznacza minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej na okres 5 lat.

4