Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
3)
w art. 43 w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10
w brzmieniu:
„10) wykonywaniu zadań, o których mowa w art. 82b ust. 2 pkt 1 i 3, art. 82e, art. 82f
ust. 1 i art. 95b ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.”.
Art. 4. 1. W terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy burmistrz lub
prezydent miasta w mieście powyżej 50 000 mieszkańców dokona analizy:
1)
liczby pasażerów korzystających w roku 2013 z dworców, których właścicielem jest
jednostka samorządu terytorialnego samodzielnie lub wspólnie z inną jednostką
samorządu terytorialnego, której jest on organem wykonawczym;
2)
dotyczącej dostosowania dworców, o których mowa w pkt 1, do udzielania pomocy
osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie
określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie
autobusowym i autokarowym i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004
(Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 181/2011”.
2. W terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy burmistrz lub prezydent
miasta przekaże do właściwego marszałka województwa informację o lokalizacji dworców,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, w tym o ich adresie:
1)
w których liczba obsługiwanych pasażerów w roku 2013 przekroczyła 500 000 oraz
2)
które są dostosowane do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do
rozporządzenia nr 181/2011.
Art. 5. W terminie czterech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
marszałek województwa przekaże ministrowi właściwemu do spraw transportu informację
o lokalizacji dworców spełniających kryteria określone w art. 47b ust. 1 ustawy, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które:
1)
wymagają dostosowania do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do
rozporządzenia nr 181/2011 oraz
2)
zostały dostosowane do udzielania pomocy, o której mowa w pkt 1.
Art. 6. W terminie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dworce, o których mowa w art. 5 pkt 1, jednostka określona w art. 47b ust. 1 pkt 1 ustawy,
– 11 –
o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest obowiązana dostosować
do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011.
Art. 7. 1. W terminie dziesięciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy burmistrz lub
prezydent miasta przekaże do właściwego marszałka województwa informacje o lokalizacji
dworców, które zostały dostosowane zgodnie z art. 6 do udzielania pomocy dla osób
niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym
w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011.
2. W terminie jedenastu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy marszałek
województwa przekaże ministrowi właściwemu do spraw transportu informację o lokalizacji
dworców, o których mowa w ust. 1.
Art. 8. Minister właściwy do spraw transportu na podstawie informacji, o których mowa
w art. 5 i art. 7 ust. 2, niezwłocznie, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia upływu terminu
określonego w tych przepisach:
1)
dokona wyznaczenia dworców do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym
i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I
lit. a do rozporządzenia nr 181/2011 albo odmówi wyznaczenia dworca do jej
udzielania, zgodnie z art. 47g ust. 1 pkt 1 albo 2 ustawy, o której mowa w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą;
2)
przekaże Komisji Europejskiej informację o dworcach wyznaczonych do udzielania
pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej
w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011.
Art. 9. W terminie do dnia 31 grudnia 2016 r. w przewozach regularnych w krajowym
transporcie drogowym niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej,
zadania przewidziane w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, dla organizatora publicznego transportu zbiorowego wykonuje właściwy organ,
określony w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1414, z późn. zm.3)).
Art. 10. 1. W latach 2015–2024 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący
skutkiem finansowym ustawy wynosi w:
1)
2015 r. –
0 zł;
2)
2016 r. –
80 000,00 zł;
– 12 –
3)
2017 r. –
80 000,00 zł;
4)
2018 r. –
80 000,00 zł;
5)
2019 r. –
80 000,00 zł;
6)
2020 r. –
80 000,00 zł;
7)
2021 r. –
80 000,00 zł;
8)
2022 r. –
80 000,00 zł;
9)
2023 r. –
80 000,00 zł;
10) 2024 r. –
80 000,00 zł.
2. W latach 2015–2024 maksymalny limit wydatków jednostek samorządu
terytorialnego będący skutkiem finansowym ustawy wynosi w:
1)
2015 r. – 2 430 000,00 zł;
2)
2016 r. –
320 000,00 zł;
3)
2017 r. –
320 000,00 zł;
4)
2018 r. –
320 000,00 zł;
5)
2019 r. –
320 000,00 zł;
6)
2020 r. –
320 000,00 zł;
7)
2021 r. –
320 000,00 zł;
8)
2022 r. –
320 000,00 zł;
9)
2023 r. –
320 000,00 zł;
10) 2024 r. –
320 000,00 zł.
3. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok
budżetowy maksymalnego limitu wydatków, o których mowa w ust. 1, zostaną zastosowane
mechanizmy korygujące, polegające na racjonalizacji wykonywania działań, przy
jednoczesnym zapewnieniu właściwego poziomu ochrony praw pasażerów przewidzianych
w rozporządzeniu nr 181/2011.
4. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków, o którym
mowa w ust. 1, oraz wdrożenia mechanizmów korygujących, o których mowa w ust. 3, jest
minister właściwy do spraw transportu.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.


UZASADNIENIE

Projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw
ma na celu wykonanie postanowień rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie
autobusowym i autokarowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004
(Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 181/2011”.
Rozporządzenie nr 181/2011 jest stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach
członkowskich Unii Europejskiej od dnia 1 marca 2013 r. Jest aktem prawnym
kompleksowo regulującym kwestie praw pasażerów w transporcie autobusowym
i autokarowym, które nie były wcześniej objęte przepisami unijnymi.
Projektowana ustawa oprócz zmian w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414, z późn. zm.), wprowadza również zmiany
w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2014 r.
poz. 196, z późn. zm.) oraz ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie
zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13, z późn. zm.).
Projekt ustawy został opracowany na podstawie założeń przyjętych przez Radę
Ministrów w dniu 21 listopada 2013 r.
Przepisy rozporządzenia nr 181/2011 pozostawiają pewne kwestie do uregulowania
przez poszczególne państwa członkowskie. Obowiązujące obecnie polskie przepisy
prawne nie wykonują w pełni zobowiązań nałożonych przez rozporządzenie
nr 181/2011. W związku z tym w projekcie ustawy zawarto regulacje dotyczące:
1) wyznaczenia dworców autobusowych i autokarowych, w których będzie udzielana
pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej
w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011;
2) organów odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów rozporządzenia
nr 181/2011;
3) sankcji za naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011.
Projekt ustawy przewiduje ponadto zmianę ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.
o publicznym transporcie zbiorowym polegającą na możliwości zwiększenia stawki
opłaty za korzystanie przez operatora publicznego transportu zbiorowego i przewoźnika
z dworców wyznaczonych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do
rozporządzenia nr 181/2011 z maksymalnie 1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu
na dworcu do maksymalnie 2 zł.
W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, zmienianej w art. 1
projektu ustawy, dodano rozdział 8a określający zasady i tryb wyznaczania dworców,
w których jest udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej
sprawności ruchowej.
Projekt ustawy wprowadza obowiązek dostosowania dworców autobusowych
i autokarowych, których właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego
samodzielnie lub wspólnie z inną jednostką samorządu terytorialnego, i które są
zlokalizowane w miastach powyżej 50 000 mieszkańców oraz w których rocznie
obsługiwanych jest powyżej 500 000 pasażerów, do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie
określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011. W celu monitorowania
spełniania przez dworce, których właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego,
powyższych kryteriów warunkujących dostosowanie dworców do udzielania pomocy
osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej, na jednostkę
samorządu terytorialnego został nałożony obowiązek przeprowadzania corocznie do
dnia 31 marca analizy dotyczącej spełniania tych kryteriów. Wyniki analizy przekazuje
się niezwłocznie wojewodzie. Obowiązek dostosowania przez jednostkę samorządu
terytorialnego danego dworca do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym
i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej powstaje, jeżeli przeprowadzona analiza
wykaże, że dworzec spełnia ustawowe kryteria. W takim przypadku jednostka
samorządu terytorialnego jest obowiązana dostosować dworzec w terminie roku
następującym po roku, w którym dworzec spełnił te kryteria. Wyznaczenia dworca do
udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej będzie dokonywał minister właściwy do spraw transportu na wniosek
jednostki samorządu terytorialnego, która dostosowała dworzec do udzielania tej
pomocy. Wniosek do ministra właściwego do spraw transportu będzie składany za
pośrednictwem wojewody.
Minister właściwy do spraw transportu przed wyznaczeniem dworca będzie
weryfikował wniosek jednostki samorządu terytorialnego, a w szczególności
przekazane wraz z wnioskiem dokumenty potwierdzające dostosowanie dworca do
udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
2