Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 2959


Warszawa, 26 listopada 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-105-13




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o transporcie
drogowym oraz niektórych innych
ustaw.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Infrastruktury i Rozwoju.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw), )
Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1414, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 1 w ust. 2 w pkt 2 w lit. d kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 i 4
w brzmieniu:
„3) zasady i tryb wyznaczania dworców, w których jest udzielana pomoc osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej;
4)
zasady ochrony praw pasażerów.”;
2)
art. 47a otrzymuje brzmienie:
„Art. 47a. Zadania organów jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa
w art. 7 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 2 i 3, art. 16b ust. 1 i 4, art. 18 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, art. 33
ust. 8 i 9a, art. 47b ust. 2–4, art. 82b ust. 2 pkt 1 i 3, art. 82c ust. 3, art. 82e, art. 82f
ust. 1 oraz art. 95b ust. 2, są wykonywane jako zadania własne.”;
3)
po rozdziale 8 dodaje się rozdział 8a w brzmieniu:
„Rozdział 8a
Wyznaczanie dworców, w których jest udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym
i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej
Art. 47b. 1. Dworzec w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia
2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym:
1)
którego właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego samodzielnie lub
wspólnie z inną jednostką samorządu terytorialnego oraz

1) Przepisy niniejszej ustawy wykonują postanowienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym
i autokarowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011,
str. 1).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz ustawę
z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 486, 805, 915
i 1310.
– 2 –
2)
który jest zlokalizowany w mieście powyżej 50 000 mieszkańców oraz w którym
rocznie jest obsługiwanych powyżej 500 000 pasażerów
–
podlega obowiązkowi dostosowania do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie
określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie
autobusowym i autokarowym i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004
(Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 181/2011”.
2. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązana corocznie do dnia
31 marca przeprowadzić analizę dotyczącą spełniania przez dworzec, którego jest
właścicielem, kryteriów określonych w ust. 1 pkt 2. Wyniki analizy przekazuje się
niezwłocznie wojewodzie.
3. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie roku następującym po roku,
w którym dworzec, którego jest właścicielem, spełnił kryteria określone w ust. 1 pkt 2,
jest obowiązana dostosować dworzec do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym
i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku
I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011, zwanej dalej „pomocą”.
4. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, po dostosowaniu dworca do udzielania
pomocy, jest obowiązana niezwłocznie wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego
do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody, o wyznaczenie tego dworca jako
dworca, w którym jest udzielana pomoc.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się dokumenty potwierdzające
dostosowanie dworca do udzielania pomocy.
Art. 47c. 1. Właściciel dworca, który nie spełnia kryteriów określonych w art. 47b
ust. 1 pkt 1 lub 2, w przypadku dostosowania tego dworca do udzielania pomocy, może
wystąpić do ministra właściwego do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody,
z wnioskiem o jego wyznaczenie jako dworca, w którym jest udzielana pomoc. Przepis
art. 47b ust. 5 stosuje się.
2. Na wniosek właściciela złożony do ministra właściwego do spraw transportu, za
pośrednictwem wojewody, dworzec wyznaczony zgodnie z ust. 1 do udzielania pomocy
może zostać pozbawiony statusu dworca wyznaczonego do jej udzielania.
Art. 47d. W przypadku gdy dworzec wyznaczony do udzielania pomocy przestał
spełniać kryteria określone w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub 2, utrzymuje on status dworca
– 3 –
wyznaczonego do jej udzielania, o ile jego właściciel nie wystąpi do ministra
właściwego do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody, z wnioskiem o jego
pozbawienie statusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy. Do wniosku dołącza
się dokumenty potwierdzające, że dworzec przestał spełniać kryteria określone
w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub 2.
Art. 47e. 1. Wojewoda i minister właściwy do spraw transportu są uprawnieni do
kontroli dostosowania dworców do udzielania pomocy.
2. Wojewoda jest uprawniony do kontroli realizacji obowiązku, o którym mowa
w art. 47b ust. 2, uwzględniając zakres, sposób i terminowość jego wykonania.
3. W ramach kontroli, o których mowa w ust. 1 i 2, osoba upoważniona do ich
przeprowadzania ma prawo żądania od kontrolowanego pisemnych lub ustnych
wyjaśnień, okazania dokumentów i innych nośników informacji oraz udostępniania
wszelkich danych mających związek z przedmiotem kontroli.
Art. 47f. Minister właściwy do spraw transportu prowadzi i aktualizuje „Wykaz
dworców wyznaczonych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
o ograniczonej sprawności ruchowej”.
Art. 47g. 1. Minister właściwy do spraw transportu po weryfikacji wniosku,
o którym mowa w art. 47b ust. 4 albo art. 47c ust. 1:
1)
dokonuje wyznaczenia dworca do udzielania pomocy poprzez jego zamieszczenie
w „Wykazie dworców wyznaczonych do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej” albo
2)
odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, wyznaczenia dworca do udzielania
pomocy i wyznacza dodatkowy termin na jego dostosowanie do jej udzielania,
w przypadku gdy dworzec nie został dostosowany w zakresie określonym
w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011.
2. Minister właściwy do spraw transportu po otrzymaniu wniosku, o którym
mowa w:
1)
art. 47c ust. 2 – pozbawia dworzec statusu dworca wyznaczonego do udzielania
pomocy poprzez jego usunięcie z wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2)
art. 47d i dokonaniu jego weryfikacji:
a)
pozbawia dworzec statusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy
poprzez jego usunięcie z wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo
– 4 –
b)
odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, pozbawienia dworca statusu
dworca wyznaczonego do udzielania pomocy, w przypadku gdy w wyniku
weryfikacji wniosku ustali, że dworzec nadal spełnia kryteria określone
w art. 47b ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw transportu zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej na swojej stronie podmiotowej i na bieżąco aktualizuje „Wykaz dworców
wyznaczonych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
o ograniczonej sprawności ruchowej”.
4. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Komisji Europejskiej zgodnie
z art. 12 rozporządzenia nr 181/2011 „Wykaz dworców wyznaczonych do udzielania
pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej”
i jego aktualizacje.”;
4)
po art. 54b dodaje się art. 54c w brzmieniu:
„Art. 54c. Główny Inspektor Transportu Drogowego wykonuje określone
w ustawie zadania związane z ochroną praw pasażerów korzystających z przewozu
drogowego w ramach usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia
nr 181/2011.”;
5)
po rozdziale 9 dodaje się rozdział 9a w brzmieniu:
„Rozdział 9a
Ochrona praw pasażerów
Art. 82a. Przepisy rozdziału stosuje się do pasażerów korzystających z przewozu
drogowego w ramach usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia
nr 181/2011.
Art. 82b. 1. W przypadku gdy pasażer został zawiadomiony przez przewoźnika
drogowego o nieuwzględnieniu wniesionej do niego skargi na podstawie art. 27
rozporządzenia nr 181/2011 albo nie uzyskał odpowiedzi na taką skargę w terminie
określonym w art. 27 tego rozporządzenia może wnieść skargę na przewoźnika
drogowego w sprawie naruszenia przez niego przepisów rozporządzenia nr 181/2011.
2. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest:
1)
w przewozach regularnych w krajowym transporcie drogowym – organizator
publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym;