Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

z dworców, których właścicielem jest jednostka
samorządu terytorialnego samodzielnie lub wspólnie
z inną jednostką samorządu terytorialnego, której jest on
organem wykonawczym;
2) dotyczącej dostosowania dworców, o których mowa
w pkt 1, do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a
do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego
praw
pasażerów
w transporcie autobusowym
i autokarowym i zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1),
zwanego dalej „rozporządzeniem nr 181/2011”.
2. W terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy burmistrz lub prezydent miasta przekaże
do właściwego
marszałka województwa informację
o lokalizacji dworców, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
w tym o ich adresie:
1) w których liczba obsługiwanych pasażerów w roku
2013 przekroczyła 500.000 oraz
2) które są dostosowane do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a
do rozporządzenia nr 181/2011.
Art. 5. W terminie czterech miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy marszałek województwa
przekaże ministrowi właściwemu do spraw transportu
informację o lokalizacji dworców spełniających kryteria
określone w art. 47b ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które:
1) wymagają dostosowania do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a
do rozporządzenia nr 181/2011oraz
2) zostały dostosowane do udzielania pomocy, o której
mowa w pkt 1.
Art. 6. W terminie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy dworce, o których mowa w art. 5
14

pkt 1, jednostka określona w art. 47b ust. 1 pkt 1 ustawy,
o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą,
jest obowiązana dostosować do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a
do rozporządzenia nr 181/2011.
Art. 7. 1. W terminie dziesięciu miesięcy od dnia wejścia
w życie ustawy burmistrz lub prezydent miasta przekaże
do właściwego
marszałka województwa informacje
o lokalizacji dworców, które zostały dostosowane zgodnie
z art. 6 do udzielania pomocy dla osób niepełnosprawnych
i osób o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie
określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia
nr 181/2011.
2. W terminie jedenastu miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy marszałek województwa przekaże ministrowi
właściwemu do spraw transportu informację o lokalizacji
dworców, o których mowa w ust. 1.
Art. 8. Minister właściwy do spraw transportu na podstawie
informacji, o których mowa w art. 5 i art. 7 ust. 2,
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia
upływu terminu określonego w tych przepisach:
1) dokona wyznaczenia dworców do udzielania pomocy
osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej
sprawności ruchowej w zakresie określonym
w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011
albo odmówi wyznaczenia dworca do jej udzielania,
zgodnie z art. 47f ust. 1 pkt 1 albo 2 ustawy, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą;
2) przekaże Komisji Europejskiej informację o dworcach
wyznaczonych do udzielania pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a
do rozporządzenia nr 181/2011.

Art. 13 Prawo do uzyskania pomocy w wyznaczonych
N



terminalach i na pokładzie autobusów i autokarów
1. Z zastrzeżeniem warunków dostępu przewidzianych
w art. 11 ust 1, przewoźnicy i podmioty zarządzające
15

terminalami, w ramach zakresu swoich kompetencji,
udzielają w wyznaczonych przez państwa członkowskie
terminalach nieodpłatnej pomocy osobom niepełnosprawnym
i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej, co najmniej
w zakresie określonym w załączniku 1 część a).
2. Z zastrzeżeniem warunków dostępu przewidzianych
w art. 11 ust. 1, przewoźnicy udzielają na pokładzie
autobusów i autokarów nieodpłatnej pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej, co najmniej w zakresie określonym w załączniku 1
część b).

Art. 14 Warunki udzielania pomocy
N



1. Przewoźnicy i podmioty gospodarcze zarządzające
terminalami współpracują w celu udzielenia pomocy osobom
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
ruchowej, pod warunkiem że:
a) przewoźnicy, podmioty zarządzające terminalami, biura
podróży lub organizatorzy wycieczek zostali powiadomieni
o udzielenia takiej pomocy danej osobie najpóźniej
36 godzin przed koniecznością udzielenia pomocy; oraz
b) dana osoba sama stawi się w wyznaczonym miejscu:
(i) w czasie określonym z góry przez przewoźnika,
nieprzekraczającym 60 minut przed opublikowanym czasem
odjazdu, o ile przewoźnik i pasażer nie uzgodnią krótszego
terminu; lub
(ii) jeśli nie zostanie określony czas, nie później
niż 30 minut przed opublikowanym czasem odjazdu.
2. W uzupełnieniu ust. 1, osoby niepełnosprawne lub osoby
o ograniczonej
sprawności
ruchowej
powiadamiają
przewoźnika, biuro podróży lub organizatora wycieczek
w momencie dokonywania rezerwacji lub kupowania biletu
w przedsprzedaży o szczególnych potrzebach w zakresie
miejsc siedzących, pod warunkiem że potrzeby te są w tym
czasie znane.
3. Przewoźnicy, podmioty zarządzające terminalami, biura
podróży i organizatorzy wycieczek podejmują wszystkie
środki niezbędne do ułatwienia przyjmowania powiadomień
o potrzebie pomocy od osób niepełnosprawnych lub osób
16

o ograniczonej sprawności ruchowej. Obowiązek ten ma
zastosowanie we wszystkich wyznaczonych terminalach i ich
punktach sprzedaży, włącznie ze sprzedażą telefoniczną
i przez Internet.
4. Jeżeli nie zostanie dokonane powiadomienie zgodnie
z ust. 1 lit. a) i ust. 2, przewoźnicy, podmioty zarządzające
terminalami, biura podróży i organizatorzy wycieczek
podejmują wszelkie uzasadnione wysiłki w celu zapewnienia,
aby pomoc została udzielona w sposób umożliwiający osobie
niepełnosprawnej lub osobie o ograniczonej sprawności
ruchowej wejście na pokład odjeżdżającego pojazdu,
przesiadkę do odpowiedniego pojazdu lub opuszczenie
pokładu pojazdu przyjeżdżającego, na który zakupiła bilet.
5. Podmiot zarządzający terminalem wyznacza punkt
wewnątrz lub na zewnątrz terminalu, w którym osoby
niepełnosprawne lub osoby o ograniczonej sprawności
ruchowej mogą zgłosić swoje przybycie i potrzebę uzyskania
pomocy. Punkt ten jest wyraźnie oznakowany i oferuje
w przystępnych formach podstawowe informacje dotyczące
terminalu i udzielanej pomocy.

Art. 15 Przekazywanie informacji stronom trzecim
N



W przypadku gdy biura podróży lub organizatorzy wycieczek
otrzymują powiadomienie, o którym mowa w art. 14 ust. 1
lit. a), przekazują tę informację jak najszybciej, w czasie
normalnych godzin pracy, przewoźnikowi lub podmiotowi
zarządzającemu terminalem.

Art. 16 Szkolenie
N

Stosownie do art. 16 ust. 2, w związku z wdrożeniem przez
1. Przewoźnicy oraz, w stosownych przypadkach, podmioty
Polskę
dyrektywy
nr
2003/59/WE Parlamentu
zarządzające terminalami ustanawiają procedury szkolenia
Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie
w zakresie
niepełnosprawności, w tym instruktażu,
wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców
i zapewniają, aby:
niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy
a) ich personel, poza kierowcami, w tym pracownicy
lub osób, zmieniająca rozporządzenie Rady (EWG)
zatrudnieni przez jakąkolwiek inną stronę wykonującą,
nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylająca
udzielający
bezpośredniej
pomocy
osobom
dyrektywę Rady 76/914/EWG, nie zachodzi potrzeba
niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności
zastosowania wyłączenia, o którym mowa w ust. 2.
ruchowej szkolenie lub instruktaż opisane w załączniku II
Przepisy krajowe przewidują dla kierowców odpowiednie
część a) i b); oraz
szkolenia w zakresie przewidzianym tym artykułem.
17

b) ich personel, w tym kierowcy, którzy bezpośrednio
zajmują się podróżnymi lub kwestiami związanymi
z podróżnymi, przeszli szkolenie lub instruktaż opisane
w załączniku II część a).
2. Państwo członkowskie może na maksymalny okres pięciu
lat od dnia 1 marca 2013 r. przyznać wyłączenie
ze stosowania ust. 1 lit. b) w odniesieniu do szkolenia
kierowców.

Art. 17 Odszkodowanie za wózki inwalidzkie i inny sprzęt służący N



do poruszania się
1. Przewoźnicy i podmioty zarządzające terminalami
odpowiadają za spowodowaną przez siebie utratę
lub uszkodzenie wózków inwalidzkich, innego sprzętu
służącego do poruszania się lub urządzeń pomocniczych.
Utrata lub uszkodzenie podlegają odszkodowaniu ze strony
przewoźnika lub podmiotu zarządzającego terminalem
odpowiedzialnych za tę utratę lub uszkodzenie.
2. Odszkodowanie, którym mowa w ust. 1, jest równe
kosztowi
zastąpienia
lub
naprawy
utraconego
lub uszkodzonego sprzętu lub urządzeń.
3. W razie potrzeby podejmuje się wszelkie działania mające
na celu szybkie zapewnienie tymczasowego sprzętu
lub urządzeń zastępczych. Wózki inwalidzkie, inny sprzęt
służący do poruszania się lub urządzenia pomocnicze mają
w miarę możliwości właściwości techniczne i funkcjonalne,
które
są
podobne
do
właściwości
utraconego
lub uszkodzonego sprzętu lub urządzeń.

Art. 18 Wyłączenia
N



1. Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 2 państwa członkowskie
mogą wyłączyć krajowe usługi regularne z zakresu
stosowania wszystkich lub niektórych przepisów niniejszego
rozdziału, pod warunkiem że zapewniają, aby poziom
ochrony osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej
sprawności ruchowej na mocy ich przepisów krajowych był
co najmniej taki sam jak na mocy niniejszego
rozporządzenia.
2. Państwa członkowskie informują Komisję o wyłączeniach
18