Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 5 –
w określonych odstępach czasu, a zakaz zbliżania się do określonych osób –
również kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego.
§ 2. Sąd orzeka zakaz przebywania w określonych środowiskach lub
miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych
osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również
nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym,
w razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej
wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na
szkodę małoletniego; zakaz lub nakaz może być połączony z obowiązkiem
zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych
odstępach czasu, a zakaz zbliżania się do określonych osób – również
kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego.
§ 3. Sąd może orzec zakaz przebywania w określonych środowiskach lub
miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych
osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu dożywotnio
w razie ponownego skazania sprawcy w warunkach określonych w § 1.”,
b)
po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
㤠3a. W razie orzeczenia nakazu okresowego opuszczenia lokalu
zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym za przestępstwa określone w rozdziałach
XXV i XXVI, sąd orzeka na ten sam okres zakaz zbliżania się do
pokrzywdzonego.”,
c)
dodaje się § 5 w brzmieniu:
„§ 5. Orzekając nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie
z pokrzywdzonym, sąd określa termin jego wykonania.”;
14) w art. 41b § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Orzekając zakaz wstępu na imprezę masową za czyn popełniony w związku z
masową imprezą sportową, sąd może orzec obowiązek przebywania skazanego w czasie
trwania niektórych imprez masowych objętych zakazem w miejscu stałego pobytu lub w
innym wyznaczonym miejscu, z zastosowaniem systemu dozoru elektronicznego.”;
15) w art. 42 § 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„§ 3. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
dożywotnio, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173,
którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo
– 6 –
w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 lub w art. 355 § 2 był
w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca
zdarzenia, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi
okolicznościami.
§ 4. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
dożywotnio, w razie ponownego skazania osoby prowadzącej pojazd mechaniczny
w warunkach określonych w § 3.”;
16) w art. 43:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozbawienie praw publicznych oraz
zakazy i nakaz wymienione w art. 39 pkt 2d, 2e i 3 orzeka się w latach, od roku do
lat 10, zakazy wymienione w art. 39 pkt 2–2b orzeka się w latach, od roku do lat
15, a zakaz wymieniony w art. 39 pkt 2c orzeka się w latach, od lat 2 do 6.”,
b)
po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Obowiązek, o którym mowa w art. 41a § 1, orzeka się w miesiącach,
najkrócej na 3 miesiące, najdłużej na 12 miesięcy.”,
c)
§ 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Pozbawienie praw publicznych, zakazy i nakaz obowiązują od
uprawomocnienia się orzeczenia.”,
d)
po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu:
„§ 2a. Okres, na który orzeczono zakazy, nie biegnie w czasie odbywania kary
pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo.
§ 2b. Okres, na który orzeczono pozbawienie praw publicznych za dane
przestępstwo, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności za to
przestępstwo.”;
17) po art. 43 dodaje się art. 43a–art. 43c w brzmieniu:
„Art. 43a. § 1. Odstępując od wymierzenia kary, a także w wypadkach wskazanych
w ustawie, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz
Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; świadczenie to nie
może przekroczyć 60 000 złotych.
§ 2. W razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a, art. 179 lub
art. 180, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz
Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
– 7 –
Art. 43b. Sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony
sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne
oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.
Art. 43c. Sąd, uznając za celowe orzeczenie pozbawienia lub ograniczenia praw
rodzicielskich lub opiekuńczych, w razie popełnienia przestępstwa na szkodę
małoletniego lub we współdziałaniu z nim, zawiadamia o tym właściwy sąd rodzinny.”;
18) po art. 43c dodaje się tytuł rozdziału w brzmieniu:
„Rozdział Va. Przepadek i środki kompensacyjne”;
19) w art. 44 uchyla się § 8;
20) w art. 45:
a)
§ 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Jeżeli mienie stanowiące korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa,
o którym mowa w § 2, zostało przeniesione na osobę fizyczną, prawną lub
jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod
jakimkolwiek tytułem prawnym, uważa się, że rzeczy będące w samoistnym
posiadaniu tej osoby lub jednostki oraz przysługujące jej prawa majątkowe należą
do sprawcy, chyba że na podstawie okoliczności towarzyszących nabyciu nie
można było przypuszczać, że mienie to, chociażby pośrednio, pochodziło z czynu
zabronionego.”,
b)
uchyla się § 4,
c)
uchyla się § 6;
21) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu:
„Art. 45a. Sąd może orzec przepadek, jeżeli społeczna szkodliwość czynu jest
znikoma, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania lub stwierdzenia, że
sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności, o której mowa
w art. 31 § 1, albo zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu
zabronionego.”;
22) art. 46 otrzymuje brzmienie:
„Art. 46. § 1. W razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub
innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek
naprawienia, w całości lub w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości
zasądzenia renty nie stosuje się.
– 8 –
§ 2. Zamiast obowiązku określonego w § 1 sąd może orzec nawiązkę na rzecz
pokrzywdzonego, a w razie jego śmierci w wyniku popełnionego przez skazanego
przestępstwa, nawiązkę na rzecz osoby najbliższej, której sytuacja życiowa wskutek
śmierci pokrzywdzonego uległa znacznemu pogorszeniu. W razie gdy ustalono więcej
niż jedną taką osobę, nawiązki orzeka się na rzecz każdej z nich.
§ 3. Orzeczenie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie § 1 albo
nawiązki na podstawie § 2 nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części
roszczenia na drodze postępowania cywilnego.”;
23) art. 48 otrzymuje brzmienie:
„Art. 48. Nawiązkę orzeka się w wysokości do 500 000 złotych, chyba że ustawa
stanowi inaczej.”;
24) uchyla się art. 49;
25) uchyla się art. 50–art. 52;
26) art. 56 otrzymuje brzmienie:
„Art. 56. Przepisy art. 53, art. 54 § 1 oraz art. 55 stosuje się odpowiednio do
orzekania innych środków przewidzianych w tym kodeksie, z wyjątkiem obowiązku
naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną
krzywdę.”;
27) w art. 58:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary,
a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat,
sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny
nie może spełnić celów kary.”,
b)
uchyla się § 2,
c)
§ 2a otrzymuje brzmienie:
„§ 2a. Kary ograniczenia wolności w postaci obowiązku, o którym mowa
w art. 34 § 1a pkt 1, nie orzeka się, jeżeli stan zdrowia oskarżonego lub jego
właściwości i warunki osobiste uzasadniają przekonanie, że oskarżony nie wykona
tego obowiązku.”,
d)
uchyla się § 3 i 4;
– 9 –
28) art. 59 otrzymuje brzmienie:
„Art. 59. Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności
nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu
nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka jednocześnie
środek karny, przepadek lub środek kompensacyjny, a cele kary zostaną w ten sposób
spełnione.”;
29) w art. 60:
a)
§ 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. W wypadkach określonych w § 3 i 4, sąd, wymierzając karę
pozbawienia wolności do lat 5, może warunkowo zawiesić jej wykonanie na okres
próby wynoszący do 10 lat, jeżeli uzna, że pomimo niewykonania kary sprawca nie
popełni ponownie przestępstwa; przepisu art. 69 § 1 nie stosuje się, a przepisy
art. 71–art. 76 stosuje się odpowiednio.”,
b)
§ 7 otrzymuje brzmienie:
„§ 7. Jeżeli czyn zagrożony jest więcej niż jedną z kar wymienionych
w art. 32 pkt 1–3, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od
wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2–3
i 7–8, środka kompensacyjnego lub przepadku; przepisu art. 61 § 2 nie stosuje
się.”;
30) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu:
„Art. 60a. Uwzględniając wniosek, o którym mowa w art. 335, art. 338a lub
art. 387 Kodeksu postępowania karnego, sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary także w innych wypadkach niż przewidziane w art. 60 § 1–4; sąd może
także odstąpić od wymierzenia kary i orzec wyłącznie środek karny, przepadek lub
środek kompensacyjny, jeżeli przypisany oskarżonemu występek jest zagrożony karą
nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.”;
31) w art. 61 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od wymierzenia
środka karnego, środka kompensacyjnego oraz przepadku, chociażby jego orzeczenie
było obowiązkowe.”;
32) art. 63 otrzymuje brzmienie:
„Art. 63. § 1. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego
pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden