Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw

– 30 –
3)
standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza dla
instalacji i źródeł spalania paliw, o których mowa w pkt 1 i 2;
4)
standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza dla
urządzeń spalania lub współspalania odpadów;
5)
dla niektórych z rodzajów instalacji i źródeł spalania paliw oraz dla urządzeń
spalania lub współspalania odpadów:
a)
warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, w tym stopień
odsiarczania, lub
b)
sposób sprawdzania dotrzymywania standardów emisyjnych, lub
c)
stałe lub przejściowe odstępstwa od standardów emisyjnych, lub
d)
warunki odstępstw, granice odstępstw lub warunki zastosowania planu
obniżenia emisji, lub
e)
sposoby postępowania w przypadku zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych
ograniczających emisję, lub
f)
przypadki, w których jest wymagane wstrzymanie podawania odpadów do
spalania lub współspalania lub zatrzymanie instalacji i urządzenia spalania lub
współspalania odpadów, lub
g)
wymagania lub ograniczenia w zakresie stosowania paliw, surowców lub
materiałów, w tym substancji lub mieszanin, o określonych właściwościach,
cechach lub parametrach, lub
h)
wymagania w zakresie stosowania określonych rozwiązań technicznych
zapewniających ograniczanie emisji, lub
i)
przypadki, w których prowadzący instalacje lub użytkownik urządzenia
spalania lub współspalania odpadów przekazuje organowi właściwemu do
wydania pozwolenia, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska lub
ministrowi właściwemu do spraw środowiska:
–
informacje o niedotrzymaniu standardów emisyjnych oraz o odstępstwach
od standardów emisyjnych,
–
informacje lub dane dotyczące warunków lub wielkości emisji, a także
działań zmierzających do ograniczenia emisji, w tym realizacji planu
obniżenia emisji, lub
j)
termin i formę przekazania informacji lub danych, o których mowa w lit. i.”;
– 31 –
20) po art. 146 dodaje się art. 146a–146i w brzmieniu:
„146a. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący instalację
złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do dnia 1 stycznia
2014 r., pisemną deklarację, że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia
31 grudnia 2023 r., a czas użytkowania źródła, w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do
dnia 31 grudnia 2023 r., nie przekroczy 17 500 godzin, jeżeli spełnia ono następujące
warunki:
1)
pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek
o wydanie takiego pozwolenia złożono przed tym dniem i zostało oddane do
użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r.,
2)
całkowita nominalna moc cieplna źródła, ustalona z uwzględnieniem pierwszej
i drugiej zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW,
3)
źródło lub żadna z jego części, które będą eksploatowane po dniu 31 grudnia
2015 r., nie zostały zgłoszone, do dnia 30 czerwca 2004 r., w pisemnej deklaracji
złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia, jako źródło, które będzie
użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r., i którego czas użytkowania
w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy
20 000 godzin
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. lub
w okresie krótszym, jeżeli limit czasu użytkowania źródła wynoszący 17 500 godzin
zostanie wykorzystany przed dniem 31 grudnia 2023 r. – wielkości dopuszczalnej emisji
tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, wielkości
dopuszczalnej emisji pyłu i wielkości dopuszczalnej emisji dwutlenku siarki lub stopnie
odsiarczania, które zostały określone w pozwoleniu zintegrowanym jako obowiązujące
w dniu 31 grudnia 2015 r.
2. Czas użytkowania 17 500 godzin, o którym mowa w ust. 1, wynosi
32 000 godzin, w przypadku źródła spalania paliw o całkowitej nominalnej mocy
cieplnej większej niż 1500 MW, ustalonej z uwzględnieniem pierwszej zasady łączenia,
którego użytkowanie rozpoczęto przed dniem 31 grudnia 1986 r. i które jest opalane
lokalnymi paliwami stałymi o wartości opałowej poniżej 5800 kJ/kg, zawartości wilgoci
powyżej 45% wagowo, połączonej zawartości wilgoci i popiołu powyżej 60% wagowo
i zawartości tlenku wapnia w popiele powyżej 10%.
– 32 –
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, dla źródła spalania paliw
o całkowitej nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, ustalonej
z uwzględnieniem pierwszej i drugiej zasady łączenia, opalanego paliwem stałym albo
lokalnymi paliwami stałymi, dla którego pierwsze pozwolenie na budowę wydano po
dniu 1 lipca 1987 r., wielkość dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu
w przeliczeniu na dwutlenek azotu w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31
grudnia 2023 r. nie może być wyższa niż 200 mg/m3u.
4. Jeżeli źródło spalania paliw, o którym mowa w ust. 1 i 2, lub część tego źródła,
będą eksploatowane po dniu 31 grudnia 2023 r. lub po dniu, w którym wykorzystany
zostanie limit czasu użytkowania odpowiednio 17 500 albo 32 000 godzin, to przy
określaniu wielkości dopuszczalnej emisji na okres po tych dniach źródło to uznaje się
za źródło oddane do użytkowania po dniu 7 stycznia 2014 r.
Art. 146b. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do dnia
30 czerwca 2015 r., dokumenty potwierdzające spełnianie przez źródło spalania paliw
następujących warunków:
1)
pierwsze pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 27 listopada 2002 r.
lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia złożono przed tym dniem i zostało
oddane do użytkowania nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.,
2)
całkowita nominalna moc cieplna, ustalona z uwzględnieniem pierwszej i drugiej
zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW i nie większa niż 200 MW,
3)
co najmniej 50% produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w tym źródle,
obliczone jako średnia krocząca z pięciu lat, stanowi ciepło dostarczone do
publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. –
wielkości dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na
dwutlenek azotu, wielkości dopuszczalnej emisji pyłu i wielkości dopuszczalnej emisji
dwutlenku siarki lub stopnie odsiarczania, które zostały określone w pozwoleniu
zintegrowanym jako obowiązujące w dniu 31 grudnia 2015 r.
2. Dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1,
powinny zawierać informacje lub dane dotyczące w szczególności:
1)
całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła spalania paliw;
2)
obowiązujących standardów emisyjnych lub stopni odsiarczania;
– 33 –
3)
określonych w pozwoleniu zintegrowanym wielkości dopuszczalnych emisji tlenku
azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, pyłu i dwutlenku siarki
lub stopni odsiarczania;
4)
rodzaju stosowanego paliwa;
5)
udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub
gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania
paliw, wyrażonego w procentach i obliczonego jako średnia krocząca z pięciu lat
w roku 2014 oraz 2015 – w przypadku dokumentów przedkładanych w 2015 r.
3. Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, przekazuje organowi
właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do końca lutego każdego roku, dane
dotyczące udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary
lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania
paliw, wyrażonego w procentach i obliczonego jako średnia krocząca z pięciu lat.
Art. 146c. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację wystąpił w 2012 r. do ministra właściwego do spraw środowiska, z wnioskiem
o objęcie Przejściowym Planem Krajowym, które zostało uwzględnione w wykazie,
o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146h, i które spełnia
następujące warunki:
1)
pierwsze pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 27 listopada 2002 r.
lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia złożono przed tym dniem i zostało
oddane do użytkowania nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.,
2)
całkowita nominalna moc cieplna źródła, ustalona z uwzględnieniem pierwszej
i drugiej zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW,
3)
źródło lub żadna z jego części, które będą eksploatowane po dniu 31 grudnia
2015 r., nie zostały zgłoszone, do dnia 30 czerwca 2004 r., w pisemnej deklaracji
złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia, jako źródło, które będzie
użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r., i którego czas użytkowania
w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy
20 000 godzin,
4)
nie będą w nim współspalane odpady po dniu 31 grudnia 2015 r.,
5)
źródło spalania paliw nie jest opalane gazami o niskiej wartości opałowej
pozyskiwanymi z pozostałości po procesach zgazowania lub rafinacji albo
– 34 –
z pozostałości po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej – jeżeli
jest eksploatowane w rafinerii ropy naftowej
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. –
w odniesieniu do substancji, ze względu na które źródło zostało objęte Przejściowym
Planem Krajowym, wielkości dopuszczalnej emisji lub stopnie odsiarczania, które
zostały określone w pozwoleniu zintegrowanym jako obowiązujące w dniu 31 grudnia
2015 r.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dla źródła spalania paliw o całkowitej
nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, ustalonej z uwzględnieniem pierwszej
i drugiej zasady łączenia, opalanego paliwem stałym, dla którego pierwsze pozwolenie
na budowę wydano po dniu 1 lipca 1987 r., wielkość dopuszczalnej emisji tlenku azotu
i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, w okresie od dnia 1 stycznia
2016 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., nie może być wyższa niż 200 mg/m3u.
Art. 146d. Do źródeł spalania paliw określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 146h nie stosuje się przepisów art. 146a i 146b.
Art. 146e. Prowadzący instalację może cofnąć wniosek, o którym mowa
w art. 146c ust. 1; o cofnięciu wniosku prowadzący instalację informuje ministra
właściwego do spraw środowiska oraz organ właściwy do wydania pozwolenia.
Art. 146f. 1. Projekt Przejściowego Planu Krajowego jest opracowywany przez
ministra właściwego do spraw środowiska, przyjmowany w drodze uchwały Rady
Ministrów i przedkładany do zaakceptowania przez Komisję Europejską.
2. Po zaakceptowaniu projektu Przejściowego Planu Krajowego przez Komisję
Europejską, Rada Ministrów przyjmuje w drodze uchwały Przejściowy Plan Krajowy.
3. Przejściowy Plan Krajowy obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia
30 czerwca 2020 r.
4. Przejściowy Plan Krajowy zawiera:
1)
wykaz źródeł spalania paliw wraz z danymi dotyczącymi ich parametrów
eksploatacyjnych;
2)
maksymalne emisje substancji dla źródła spalania paliw – roczne dla lat
2016–2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.;
3)
łączne maksymalne emisje substancji dla wszystkich źródeł spalania paliw
– roczne dla lat 2016–2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.;