eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoAkty prawneProjekty ustawRządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej

  • Kadencja sejmu: 7
  • Nr druku: 206
  • Data wpłynięcia: 2012-02-23
  • Uchwalenie: Projekt uchwalony
  • tytuł: Ustawa o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
  • data uchwalenia: 2012-04-27
  • adres publikacyjny: Dz.U. poz. 589

206

określić w prawie krajowym, że
emcach
przymusowemu wykonaniu na
termin ten jest wyznaczany jedynie
podstawie art. 95;
na wniosek danego obywatela

państwa trzeciego. W takim
Art. 97. 1. W przypadkach, o których
przypadku państwa członkowskie
mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1-3, 6, 11 i 12,
informują danych obywateli państw
cudzoziemiec może być zobowiązany do
trzecich o możliwości złożenia
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej
takiego wniosku.
Polskiej w terminie od 7 do 30 dni, gdy
Przewidziany wyżej termin nie
z okoliczności sprawy wynika, że
pozbawia danych obywateli państw
dobrowolnie wykona ten obowiązek.
trzecich możliwości wcześniejszego

wyjazdu.
Art. 7 ust. 2
2. Jeżeli jest to konieczne, państwa
T Ar
t. 90
Art. 90.

członkowskie przedłużają termin
ust. 1a i
1a. Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt
dobrowolnego wyjazdu,
1b
1, może być przedłużony jednorazowo
uwzględniając w danym przypadku
oraz
do jednego roku, jeżeli przepisy
szczególne okoliczności, takie jak
art. 97
polskiego prawa wymagają od
długość pobytu, obecność dzieci
ust. 1a
cudzoziemca osobistego stawiennictwa
uczęszczających do szkoły oraz
ustawy
przed polskim organem władzy
istnienie innych związków
o
publicznej, lub obecności na terytorium
rodzinnych i społecznych.
cudzozi
emcach

Rzeczypospolitej Polskiej wymaga
wyjątkowa sytuacja osobista
cudzoziemca lub interes
Rzeczypospolitej Polskiej.

1b. Przedłużenie terminu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić, na
wniosek cudzoziemca, w drodze decyzji,
także
po wydaniu decyzji o wydaleniu.
Art. 97
1a. Do decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się
przepisy art. 90 ust. 1a i 1b.

Art. 7 ust. 3
3. Niektóre obowiązki mające na
T Ar
t. 90

celu uniknięcie ryzyka ucieczki,
ust. 1
Art. 90. 1. W decyzji o wydaleniu:
pkt 3
(…)
takie jak regularne zgłaszanie się do
3) można wyznaczyć cudzoziemcowi
danego organu, wpłacenie
miejsce zamieszkania do czasu
odpowiedniej kaucji, dostarczenie
wykonania decyzji i zobowiązać go
dokumentów lub obowiązek
do zgłaszania się w określonych
przebywania w określonym
odstępach czasu do organu
miejscu, mogą zostać nałożone na
wskazanego w decyzji.
czas trwania okresu, w którym ma
nastąpić dobrowolny wyjazd.

Art. 7 ust. 4
4. Jeżeli istnieje ryzyko ucieczki lub
T Ar
t. 9
0

jeżeli wniosek o pozwolenie na
ust. 1
Art. 90. 1. W decyzji o wydaleniu:
legalny pobyt został odrzucony jako
pkt 1
1) określa się termin dobrowolnego
oczywiście bezzasadny lub
opuszczenia przez cudzoziemca
zawierający fałszywe informacje, lub
terytorium Rzeczypospolitej Polskie,
jeżeli dana osoba stanowi zagrożenie
który wynosi od 7 do 30 dni, z
dla porządku publicznego,
wyłączeniem przypadków, w których
bezpieczeństwa publicznego lub
decyzja podlega przymusowemu
bezpieczeństwa narodowego, państwo
wykonaniu na podstawie art. 95
członkowskie może wstrzymać się od
wyznaczenia terminu dobrowolnego
wyjazdu, lub może wyznaczyć termin
krótszy niż siedem dni.
8.
Art. 8 ust. 1
Wydalenie
T Ar
t. 9
5

1. Państwa członkowskie podejmują
ustawy
Art. 95. 1. Decyzja o wydaleniu
wszelkie
środki niezbędne do
o
podlega przymusowemu wykonaniu
wykonania decyzji nakazującej powrót
cudzozi
przez doprowadzenie cudzoziemca do
jeżeli żaden termin dobrowolnego
emcach
granicy albo do granicy państwa, do
wyjazdu nie został wyznaczony
którego zostaje wydalony, lub do portu
zgodnie z art. 7 ust. 4 lub jeżeli
lotniczego albo morskiego tego państwa,
zobowiązanie do powrotu nie zostało
jeżeli:
wykonane w terminie dobrowolnego
1) cudzoziemiec przebywa w
wyjazdu, zgodnie
strzeżonym ośrodku lub areszcie w
z art. 7.
celu wydalenia;
2) cudzoziemiec nie opuścił
terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w terminie określonym w
decyzji o wydaleniu lub w decyzji
zawierającej orzeczenie o
wydaleniu;
3) wymagają tego względy obronności
lub bezpieczeństwa państwa albo
ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego albo interes
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) została wydana w związku z
okolicznością, o której mowa w art.
88 ust. 1 pkt 7.
2. Obowiązek doprowadzenia
cudzoziemca do granicy wykonuje
komendant oddziału Straży Granicznej
właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca.
3. Obowiązek doprowadzenia
cudzoziemca od granicy do portu
lotniczego albo morskiego państwa, do
którego następuje wydalenie, wykonuje
Komendant Główny Straży Granicznej
lub komendant oddziału Straży
Granicznej właściwy ze względu na
miejsce, w którym cudzoziemiec
przekracza granicę.
4. Komendant placówki Straży
Granicznej odnotowuje w rejestrze
spraw dotyczących wydalenia z
Rzeczypospolitej Polskiej datę
opuszczenia przez cudzoziemca tego
terytorium lub informuje o tym
niezwłocznie wojewodę, który wydał
decyzję o wydaleniu.
Art. 8 ust. 2
2. Jeżeli państwo członkowskie
T Ar
t. 95

wyznaczyło termin dobrowolnego
ust. 1
Art. 95. 1. Decyzja o wydaleniu
wyjazdu zgodnie z art. 7, decyzja
pkt 2
podlega przymusowemu wykonaniu
nakazująca powrót może być
przez doprowadzenie cudzoziemca do
wykonana dopiero po wygaśnięciu
granicy albo do granicy państwa, do
tego terminu, chyba że pojawi się
którego zostaje wydalony, lub do portu
w tym okresie ryzyko, o którym
lotniczego albo morskiego tego państwa,
mowa w art. 7 ust. 4.
jeżeli:
(…) 2) cudzoziemiec nie opuścił
terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w terminie określonym w
decyzji o wydaleniu lub w decyzji
zawierającej orzeczenie o
wydaleniu;

Art. 8 ust. 3
3. Państwo członkowskie może
N

Przepis nie będzie wykorzystany

wydawać odrębne decyzje
administracyjne lub orzeczenia
sądowe nakazujące wydalenie.
Art. 8 ust. 4
4. Jeżeli państwa członkowskie
T Ar
t. 9
5

stosują – w ostateczności – środki
ust. 1
Art. 95. 1. Decyzja o wydaleniu
przymusu w celu przeprowadzenia
ustawy
podlega przymusowemu wykonaniu
wydalenia obywatela państwa
o
przez doprowadzenie cudzoziemca do
trzeciego, który sprzeciwia się temu
cudzozi
granicy albo do granicy państwa, do
wydaleniu, środki te muszą być
emcach
którego zostaje wydalony, lub do portu
proporcjonalne i nie mogą

lotniczego albo morskiego tego państwa,
obejmować
użycia siły

jeżeli:
przekraczającego rozsądne granice.

1) cudzoziemiec przebywa w
Są one stosowane w sposób

strzeżonym ośrodku lub areszcie w
przewidziany w prawie krajowym,

celu wydalenia;
z poszanowaniem praw

2) cudzoziemiec nie opuścił
podstawowych i należnym

terytorium Rzeczypospolitej
szacunkiem dla godności

Polskiej w terminie określonym w
i nietykalności cielesnej danego

decyzji o wydaleniu lub w decyzji
obywatela państwa trzeciego.

zawierającej orzeczenie o

wydaleniu;

3) wymagają tego względy obronności

lub bezpieczeństwa państwa albo

ochrony bezpieczeństwa i porządku

publicznego albo interes

Rzeczypospolitej Polskiej;

4) została wydana w związku z

okolicznością, o której mowa w art.

88 ust. 1 pkt 7.


Art. 9
Art. 9. 5. Funkcjonariusze w toku
ust. 5,
wykonywania czynności służbowych
art. 23-
mają obowiązek respektowania godności
24
oraz przestrzegania wolności i praw
ustawy
człowieka i obywatela.
o
Stra y

Art. 23. 1. W razie zagrożenia
Granicz
nienaruszalności granicy państwowej lub
nej
niepodporządkowania się wydanym na

podstawie prawa poleceniom oraz

bezpośredniego zagrożenia dla życia lub

zdrowia własnego lub innej osoby,

funkcjonariusze mogą używać

następujących środków przymusu

bezpośredniego:

1) fizycznych i technicznych środków

służących do obezwładniania bądź

do konwojowania osób oraz do

zatrzymywania pojazdów;

2) indywidualnych, chemicznych

środków obezwładniających;

3) psów służbowych;

4) pałek służbowych;

5) pocisków niepenetracyjnych,

miotanych z broni palnej;

6) paralizatorów elektrycznych.

2. W przypadkach określonych w

ust. 1 mogą być stosowane jedynie

środki przymusu bezpośredniego,

odpowiadające potrzebie wynikającej z

istniejącej sytuacji i niezbędne do

osiągnięcia podporządkowania się

wydanym poleceniom.


Art. 24. 1. Jeżeli środki przymusu

bezpośredniego wymienione w art. 23

ust. 1 okazały się niewystarczające lub

ich użycie ze względu na okoliczności

danego zdarzenia nie jest możliwe,

funkcjonariusz ma prawo użycia broni

palnej wyłącznie:
strony : 1 ... 13 . [ 14 ] . 15 ... 20 ... 30 ... 35

Dokumenty związane z tym projektem:



Eksperci egospodarka.pl

1 1 1

Akty prawne

Rok NR Pozycja

Najnowsze akty prawne

Dziennik Ustaw z 2017 r. pozycja:
1900, 1899, 1898, 1897, 1896, 1895, 1894, 1893, 1892

Monitor Polski z 2017 r. pozycja:
938, 937, 936, 935, 934, 933, 932, 931, 930

Wzory dokumentów

Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo: