Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw

spłacania kredytów oraz zachowywania się depozytów o nieustalonym terminie
wymagalności;
2) zmiana wyniku finansowego, zdyskontowanej wartości ekonomicznej lub innych
mierników stosowanych przez dom maklerski do oceny skutków szokowych zmian
stóp procentowych (wzrost lub spadek) obliczonych zgodnie ze stosowaną przez dom
maklerski metodą pomiaru ryzyka stopy procentowej, w podziale na poszczególne
waluty.

9
ZAŁ CZNIK Nr 2


TECHNICZNE ZASADY UJAWNIE – WYMOGI KWALIFIKUJ CE DO
STOSOWANIA POSZCZEGÓLNYCH INSTRUMENTÓW LUB METOD


§ 1. 1. Dom maklerski w stosownych przypadkach wskazanych w rozporządzeniu ujawnia
następujące informacje dotyczące metody wewnętrznych ratingów:
1) zgoda władz nadzorczych na stosowanie metody lub zmianę metody już stosowanej;
2) omówienie i przegląd:
a) struktury wewnętrznych systemów ratingowych oraz związku między ratingami
wewnętrznymi i zewnętrznymi,
b) stosowania oszacowań wewnętrznych do innych celów niż obliczenie wielkości
zaangażowań ważonych ryzykiem metodą IRB,
c) procesu zarządzania i uznawania redukcji ryzyka kredytowego,
d) mechanizmów kontroli systemów ratingowych, uwzględniający opis stopnia
niezależności, zakresu odpowiedzialności oraz przeglądu tych systemów;
3) opis procesu nadawania wewnętrznych ratingów, odrębnie dla każdego z
następujących klas ekspozycji:
a) od rządów i banków centralnych,
b) od instytucji,
c) od przedsiębiorstw, łącznie z należnościami od małych i średnich przedsiębiorstw,
kredytami specjalistycznymi oraz skupionymi należnościami korporacyjnymi,
d) ekspozycje detaliczne w podziale na stosowane współczynniki korelacji,
e) kapitałowe papiery wartościowe;
4) wartość ekspozycji dla każdej z klas wymaganych przy stosowaniu metody
wewnętrznych ratingów. Ekspozycje wobec rządów i banków centralnych, instytucji i
przedsiębiorstw, dla których dom maklerski stosuje własne oszacowania LGD lub
współczynników konwersji do wyliczania kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem
wykazuje się oddzielnie od ekspozycji, dla których nie stosuje się takich oszacowań;
5) w celu umożliwienia miarodajnego zróżnicowania dla każdej z klas ekspozycji
(rządy, banki centralne, instytucje, przedsiębiorstwa i kapitałowe papiery
wartościowe) oraz dla wystarczającej liczby klas jakości dłużnika (w tym dłużnicy,
którzy nie wykonali zobowiązania) ujawnia się następujące informacje:
a) całkowite zaangażowanie (dla ekspozycji wobec rządów, banków centralnych,
instytucji i przedsiębiorstw – sumę pozostałych do spłaty należności i wartości
niewykorzystanych zobowiązań pozabilansowych, dla instrumentów
kapitałowych – kwotę należności),
b) w przypadku domów maklerskich stosujących własne oszacowania wartości LGD
do obliczania kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem – ważoną ekspozycjami średnią
wartość LGD w ujęciu procentowym,
c) średnia waga ryzyka ważona ekspozycjami,
d) w przypadku domów maklerskich stosujących własne oszacowania
współczynników konwersji do obliczania kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem –
kwotę niewykorzystanych zobowiązań oraz średnią wartość ekspozycji ważoną
ryzykiem dla każdej klasy ekspozycji;
6) dla klasy ekspozycji detalicznych oraz dla każdej z kategorii, wymienionych
powyżej w pkt. 3 lit. d:

10
a) albo informacje wymienione w pkt. 5 powyżej (w stosownych przypadkach
przedstawione w sposób zbiorczy), albo
b) analizę ekspozycji (należności kredytowe i niewykorzystane zobowiązania
pozabilansowe) w odniesieniu do wystarczającej liczby kategorii EL, pozwalające
na znaczące zdywersyfikowanie ryzyka kredytowego;
7) rzeczywiste aktualizacje wartości za poprzedni okres dla każdej klasy ekspozycji – w
tym w przypadku ekspozycji detalicznych, dla każdej z kategorii wymienionych w
pkt 3 lit. d – oraz różnice w stosunku do wcześniejszych doświadczeń;
8) opis czynników, które miały wpływ na poniesione straty w poprzednim okresie (na
przykład, czy dom maklerski zaobserwował wyższy od przeciętnego współczynnik
PD, wyższe od średniej LGD lub współczynniki konwersji);
9) porównanie wyników prognozowanych i rzeczywistych w dłuższym horyzoncie
czasowym. Jako minimum należy podać informację o wynikach porównania
przewidywanej i rzeczywistej straty dla każdej klasy ekspozycji (w przypadku
ekspozycji detalicznych – dla każdej z kategorii wymienionej w pkt. 3 lit. d powyżej)
w okresie wystarczającym do wiarygodnej oceny funkcjonowania procesu
wewnętrznych ratingów dla każdej klasy ekspozycji ( w przypadku ekspozycji
detalicznych- dla każdej z kategorii wymienionej w pkt. 3 lit. d). W stosownych
przypadkach domy maklerskie powinny dokonać dalszej dekompozycji powyższych
informacji w celu analizy wartości PD oraz – w przypadku domów maklerskich
stosujących własne oszacowania wartości LGD lub współczynniki konwersji – w celu
porównania wyników wartości LGD i współczynników konwersji z oszacowaniami
ujawnionymi wraz z informacjami na temat oceny ilościowej ryzyka).
2. Do celów ust. 1 pkt 3 przedmiotowy opis powinien zawierać informacje na temat typów
ekspozycji w ramach danej klasy ekspozycji, definicje, metody, dane do szacowania i
walidacji PD, i jeśli możliwe wartości LGD oraz współczynniki konwersji, założenia
zastosowane do ustalania tych zmiennych, opis istotnych odstępstw od definicji
niewykonanego zobowiązania wraz ze wskazaniem segmentów portfela, których te
odstępstwa dotyczą.

§ 2. Dom maklerski stosujący techniki redukcji ryzyka kredytowego zgodnie z załącznikiem
nr 7 do rozporządzenia o wymogach kapitałowych ujawnia następujące informacje:
1) politykę i procedury dotyczące saldowania bilansowego i pozabilansowego oraz
wskazanie zakresu jego stosowania;
2) politykę i procedury dotyczące wyceny zabezpieczeń kredytowych i zarządzania nimi;
3) opis głównych rodzajów zabezpieczeń kredytowych przyjmowanych przez dom
maklerski;
4) główne rodzaje gwarantów oraz kontrahentów kredytowych instrumentów
pochodnych oraz ich wiarygodność kredytową;
5) informacje o koncentracji ryzyka rynkowego lub kredytowego przy uwzględnieniu
zastosowanych instrumentów redukcji ryzyka;
6) jeśli dom maklerski wylicza wartość zaangażowań ważonych ryzykiem przy
zastosowaniu metody standardowej lub metody wewnętrznych ratingów, ale nie
stosujące własnych szacunków LGD lub współczynników konwersji do
poszczególnych klas ekspozycji, dom maklerski podaje oddzielnie dla każdej klasy
ekspozycji całkowitą wartość ekspozycji (po zastosowaniu saldowania bilansowego
lub pozabilansowego, tam gdzie jest to możliwe), zabezpieczonej przez uznane
zabezpieczenia finansowe lub inne uznane zabezpieczenia po zastosowaniu korekt;
7) dla domów maklerskich wyliczających wartość zaangażowań ważonych ryzykiem
przy zastosowaniu metody standardowej lub metody wewnętrznych ratingów –

11
oddzielnie dla każdej klasy ekspozycji całkowita wartość ekspozycji (po
zastosowaniu saldowania bilansowego lub pozabilansowego, tam gdzie jest to
możliwe), zabezpieczonej gwarancją lub kredytowym instrumentem pochodnym. Dla
instrumentów kapitałowych wymagania te stosuje się oddzielnie dla każdej z wag
ryzyka.

§ 3. Domy maklerskie stosujące zaawansowaną metodę pomiaru ryzyka operacyjnego
ujawniają:
1) zgodę Komisji na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru;
2) opis polis ubezpieczeniowych zastosowanych w celu ograniczenia ryzyka
operacyjnego i ich wpływ na wymogi kapitałowe z tytułu ryzyka operacyjnego.

12
UZASADNIENIE

Przedstawiony projekt rozporządzenia przygotowany został na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 6
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz.
1538, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw instytucji finansowych
określa w drodze rozporządzenia zakres, tryb i formę oraz terminy upowszechniania oraz
dostarczania Komisji Nadzoru Finansowego informacji związanych z obliczaniem i
utrzymywaniem wymogów kapitałowych przez domy maklerskie, z wyłączeniem podmiotów
prowadzących działalność maklerską wyłącznie w zakresie czynności, o których mowa w art.
69 ust. 2 pkt 1 lub 5, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia dostępu do informacji w
celu wymuszenia konkurencji pomiędzy domami maklerskimi.
Celem projektowanych regulacji jest m.in. implementacja zapisów Dyrektywy 2006/49/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności
kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (Dz.Urz.UE L177 z dnia
30.06.2006, str. 201), która przenosi do regulacji obowiązujących w UE propozycje zawarte
w tzw. Nowej Umowie Kapitałowej Bazylejskiego Komitetu ds. Nadzoru Bankowego.
Przedmiotowa dyrektywa, w powiązaniu z Dyrektywą 2006/48/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia
działalności przez instytucje kredytowe (Dz.Urz.UE L177 z dnia 30.06.2006, str. 1),
ustanawia wymogi adekwatności kapitałowej mające zastosowanie względem firm
inwestycyjnych i instytucji kredytowych, zasad dotyczących obliczania funduszy własnych
oraz zasad ich nadzoru ostrożnościowego.
Przedmiotowe rozporządzenie stanowi implementację art. 39 Dyrektywy 2006/49/WE
(art. 145 – 149 Dyrektywy 2006/48/WE).
W opinii projektodawców regulacja nie mieści się w zakresie przedmiotowym zagadnień
podlegających konsultacjom z Europejskim Bankiem Centralnym, zgodnie z art. 2 ust. 1
decyzji Rady z dnia 29 czerwca 1998 r. (98/415/WE).
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) projekt zostanie udostępniony na stronach
urzędowego informatora teleinformatycznego – Biuletynu Informacji Publicznej.

13