Jest sytuacja: ktos, proszony o pomoc w ratowaniu zycia (niedoszlemu
samobojcy) odmawia. Odprawia proszacego z kwitkiem. Prosi najpierw niedoszly
samobojca, pozniej w bardzo krytycznej sytuacji ktos w jego imieniu. Osoba
proszona świadomie ignoruje prośbę, zdajac sobie w 100% sprawe z powagi
sytuacji. Kieruja nia tylko jakies wlasne plytkie widzimisie (typu: a nie ma
kogos innego do tej pomocy?, a mam inne sprawy na glowie, a ostatnio cos ta
osoba mi niemilego powiedziala to mam ja w nosie itp).

Czy ktos moglby pomoc mi okreslic, czy takie wlasnie swiadome nieudzielenie
pomocy w swietle polskiego prawa podlega jakiejs karze (gdyby zamiar samobojcy
sie udal, a udalo sie udowodnic, ze osoba proszona o pomoc rzeczywiscie mogla
mu zapobiec). Czy mozna to 'podciagnac' pod paragraf o usilowanie zabojstwa
(jezeli zamiar sie nie powodl), lub o nieumyslne spowodowanie smierci (gdyby
sie powiodl)?

Pytam, bo jestem swiadkiem takiej wlasnie historii, i prawde mowiac wlos mi
sie jezy na glowie...I chce cos w tym kierunku zrobic.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/