Oto taki tekst, nie wiem czy byl wczesniej, tz. ja go wczesniej nie
znalazlem na tej grupie. Czy ktos to moze potwierdzic i czy to tak jest
powaznie? Jelsi tak, to ladnym kwiatkiem jest ta cala Konstytucja
Europejska...

Pozdrawiam,

Robert



Co może Unia? (wg Traktatu Konstytucyjnego) :

1. Unia może narzucić nam ustawowo wyższe podatki i ściślejsze ograniczenia
w dowolnej dziedzinie gospodarki, jeśli uzna, że jest to niezbędne do
usunięcia "zakłócenia" naruszającego warunki konkurencji we wspólnym rynku
(Art. III-66).
Może również pod tym pretekstem uniemożliwić wszelkie reformy mające na celu
zmniejszenie ciężaru
podatkowego i reformę finansów publicznych. Nie jest wymagana jednomyślność
w Radzie Ministrów, tak że może być to przyjęte bez zgody przedstawicieli
Polski.

2. Unia może narzucić nam ustawowo wymóg dostosowania wysokości podatków
pośrednich (VAT, akcyza) pod pretekstem "harmonizacji niezbędnej do
zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego i uniknięcia zakłócenia
konkurencji" (Art. III-62).
Jest prawdopodobne, że może to oznaczać podniesienie tych podatków lub zakaz
ich obniżenia poniżej ustalonej granicy.
Rada Ministrów stanowi tu wprawdzie jednomyślnie, jednak zgodnie z Art. 24,
p. 4 wymóg ten może zostać
uchylony przez jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

3. Unia może narzucić nam ustawowo regulacje dotyczące podatków nakładanych
na spółki pod pretekstem "zwalczania nadużyć podatkowych i uchylania się od
płacenia podatków" (Art. III-63). Rada Ministrów
stanowi tu wprawdzie jednomyślnie, jednak zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten
może zostać uchylony przez jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

4. Unia może narzucić nam ustawowo patenty na idee programistyczne(np.
"koszyk" w sklepie internetowym czy dwukrotne kliknięcie myszką), które
uderzą w programistów i małe firmy informatyczne, które nie
będzie stać na kosztowne procesy o naruszenie praw patentowych. Może to
uczynić pod pretekstem "jednolitej ochrony praw własności intelektualnej"
(Art. III-68, w zgodzie z Art. II-17, p. 2). Rada Ministrów stanowi tu
wprawdzie jednomyślnie, jednak zgodnie z Art. 24,
p. 4 wymóg ten może zostać uchylony przez jednomyślną decyzję Rady
Europejskiej.

5. Unia może narzucić nam ustawy nakazujące wprowadzenie "współzarządzania"
prywatnymi przedsiębiorstwami przez pracowników (Art. III-104, p. 1 f oraz 2
b). Rada Ministrów stanowi tu wprawdzie
jednomyślnie, jednak zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten może zostać uchylony
przez jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

6. Unia może narzucić nam ustawy nakazujące specjalne traktowanie którejś z
płci przy zatrudnianiu pod pretekstem... wyrównywania szans mężczyzn i
kobiet na rynku pracy (Art. III-104, p. 1 f oraz 2 b, w
połączeniu z Art. II-23, stwierdzającym, że "zasada równości nie stanowi
przeszkody w utrzymywaniu lub przyjmowaniu środków zapewniających
specyficzne korzyści dla osób płci niedostatecznie reprezentowanej").
Rada Ministrów stanowi tu wprawdzie jednomyślnie,
jednak zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten może zostać uchylony przez
jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

7. Unia może narzucić nam ustawowo dowolne regulacje, w tym podatkowe, pod
pretekstem ochrony środowiska, ochrony zdrowia czy "racjonalnego
wykorzystywania zasobów naturalnych" (Art. III-129 i III-130). Ustawy
o charakterze podatkowym stanowione są wprawdzie jednomyślnie, jednak
zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten może zostać uchylony przez jednomyślną
decyzję Rady Europejskiej.

8. Unia może narzucić nam ustawowo dowolne regulacje i ograniczenia pod
pretekstem ochrony konsumentów (Artykuł III-132). Nie ma wymogu
jednomyślności.

9. Unia może narzucić nam ustawowo dowolne regulacje i ograniczenia
dotyczące transportu tak drogowego i kolejowego, jak i morskiego i
lotniczego (Art. III-134 p. 1 d i Art. III-143). Nie ma wymogu
jednomyślności.

10. Unia może narzucić nam ustawowo własne regulacje karne odnoszące się do
tego, co uzna za "szczególnie poważną przestępczość o wymiarze
transgranicznym" (Art. III-172 p. 1) lub jeśli uzna, że są one konieczne do
skutecznej realizacji polityki Unii w dziedzinie, która
stała się przedmiotem unijnych "harmonizujących" regulacji (Art.III-172 p.
2).
Rada Ministrów stanowi tu wprawdzie jednomyślnie,
jednak zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten może zostać uchylony przez
jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

11. Unia może ustanowić Prokuraturę Europejską ścigającą na terenie m. in.
Polski to, co uzna za "szczególnie poważną przestępczość o wymiarze
transgranicznym" oraz "przestępstwa przeciwko interesom
finansowym Unii" (At. III -175). Rada Ministrów stanowi tu wprawdzie
jednomyślnie, jednak zgodnie z Art. 24, p. 4 wymóg ten może zostać uchylony
przez jednomyślną decyzję Rady Europejskiej.

12. Unia może zawiesić Polskę w prawach członka (Art. 58), jeśli uzna (nie
biorąc pod uwagę jej głosu i bez wymogu jednomyślności pozostałych), że
narusza ona niezbyt precyzyjnie sformułowane "wartości Unii" (wymienione w
Art. 2 - "Unia jest zbudowana na
wartościach poszanowania ludzkiej godności, wolności, demokracji, równości,
państwa prawnego i poszanowania praw człowieka. Wartości te są wspólne
Państwom Członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, tolerancji,
sprawiedliwości, solidarności i niedyskryminacji") - przy czym nie oznacza
to zawieszenia obowiązków (np. płacenia składki do budżetu Unii). Może stać
się to "straszakiem" w przypadku, gdyby Polska nie chciała zaaprobować
projektów unijnych
regulacji tam, gdzie jest wymagana jednomyślność w Radzie Ministrów.

13. Unia może wprowadzić bezpośrednie opodatkowanie polskich obywateli i
podmiotów gospodarczych na swoje cele w oparciu o Art. 53 p. 3 ("nowe
kategorie zasobów"). Ustawa taka wymaga wprawdzie ratyfikacji
przez państwa członkowskie, jednak raz wprowadzona będzie trudna do
uchylenia czy zmiany.

14. Unia może użyć sił zbrojnych państw członkowskich do interwencji w
Polsce na prośbę jej władz politycznych, w celu m. in. "zapobiegania
zagrożeniu terrorystycznemu" (Art. 42 i III-231) - przy braku
definicji takiego zagrożenia stwarza to możliwość użycia tych sił przeciwko
obywatelom Polski.

15. Stanowienie prawa w Unii narusza zasadę rozdziału władz. Zasada
nadrzędności prawa unijnego nad krajowym (Art. 10 p. 1) w połączeniu z
przyznaniem funkcji ustawodawczych Radzie Ministrów prowadzi do sytuacji, w
której przedstawiciele władz wykonawczych (rządów) państw członkowskich mogą
stanowić prawo nadrzędne nad prawem stanowionym przez władze ustawodawcze
(parlamenty) tych państw.

16. Unia może narzucić Polsce ustawy nakazujące zamrożenie funduszy
należących do prywatnych osób, firm czy organizacji, jeśli jest to niezbędne
dla realizacji celów określonych w Art. III-158 (m. in. "zwalczanie rasizmu
i ksenofobii" - może zostać to wykorzystane np. do nękania nielubianych
przez Unię mediów czy organizacji). Nie ma wymogu jednomyślności.

17. Unia może zakazać prywatnej firmie (także polskiej), pod karą grzywny
(art. III-52), "ograniczania produkcji ze szkodą dla konsumentów" (choćby
była nieopłacalna) lub też stosowania
"niesłusznych" cen, jeśli uzna, że firma ta ma pozycję "dominującą" na
"znacznej części" rynku wewnętrznego (Art. III-51). Nie ma wymogu
jednomyślności.