Od 6-ciu lat płacę alimenty byłej żonie, chociaż rozwód był bez orzekania o
winie (25% emerytury netto). Sąd uzasadnia to tym,iż moje dochody
(emerytura) są wyższe od dochodow byłej żony i że wg prawa rodzinnego
obowiązek wsparcia finansowego spada w pierwszym rzędzie na byłego małżonka.
Nie uwzglednia wogóle faktu,iż była żona mieszka razem z córką (panną),
której pobory są porównywalne z moją emeryturą i która wg. oficjalnego
zeznania przed sądem nie partycypuje w wydatkach domowych byłej żony. Nie
uwzglednia również faktu,iż mam nową rodzinę (konkubinat- ale nie
usankcjonowany prawnie) i że jestem inwalidą II grupy (była żona inwalidką
III grupy).Logika wskazuje,że w takiej sytuacji pomoc finansowa byłej żonie
powinna być przynajmiej rozłożona na kilka osób (dzieci i ewntualnie ja,
jako były mąż). Niestety - Sady Rodzinne są sfeminizowane w prawie 95 % i
orzecznictwo sędzin jest najczęściej obarczone kobiecą solidarnością. Nie ma
na to rady, bo w Rodzinnych Sądach Odwoławczych też zasiadają prawie same
kobiety.Jestem sfrustrowany, bo chyba będę musiał płacić do końca życia!Co
robić??????