On 2012-05-21 07:51, Robert G wrote:
> Jest taka sytuacja:
> Człowiek chory na cukrzycę od ok 30 lat doczekał się powikłań. Najpierw
> stracił wzrok, a teraz ma zaawansowany zespół stopy cukrzycowej i noga
> nadaje się do natychmiastowej amputacji.
>
> Chory jest w pełni władz umysłowych - nie stwierdzono u niego żadnych
> zaburzeń psychicznych, zatem wg prawa może o sobie decydować, nie chce
> kategorycznie zgodzić się na amputację. Choroba postępuje i grozi
> zakażeniem całego organizmu, a rodzina jest w kłopocie. Wszyscy
> pogodzili się już z rychłą śmiercią domownika, choć nie było to łatwe i
> wiedzą, że ta śmierć będzie na własne życzenie chorego. Zgadza się on
> przyjmować leki, ale leczeniem teraz jest amputacja nogi, bo leczenie
> farmaceutykami wystarczy jeszcze może na kilkanaście dni, może na kilka
> tygodni, a potem zaczną się lawinowo komplikacje prowadzące do śmierci.
>
> Teraz pytanie:
> Czy w sytuacji, kiedy chory świadomie podjął decyzję o rezygnacji z
> leczenia i jest stan bezpośredniego zagrożenia życia, prawo nakazuje
> podjęcie leczenia przymusowego? Czy gdy ten człowiek umrze, domownicy

Zapomnij o swobodzie w PL i większości krajów. Holandia jest tu
wyjątkiem. Niektórzy wiedzą jak zrobić to bezboleśnie i w pewnym sensie
legalnie (bo niezgodne z prawem jest nakłanianie i wszystko co z tym
związane). Legalne i łatwo dostępne są środki, które pozwalają zachować
odrobinę godności. Nie sprawdzałem na sobie ;)