Liwiusz pisze:
> kuba pisze:
>> Liwiusz pisze:
>>
>>> Był już podany wyrok, że nie można.Wyrok SN z 15 I 1990 r., I CR
>>> 1410/89:
>>>
>>> "W szczególności chodzi tu o wskazanie zasadniczego celu doręczenia,
>>> tj. by odbiorca faktycznie pismo otrzymał i zapoznał się z jego
>>> treścią oraz tego, że jeżeli adresat może w określonym czasie pobrać
>>> złożoną w urzędzie pocztowym korespondencję, to nie można przyjąć daty
>>> doręczenia innej niż faktycznego odbioru, jeżeli mieści się ona w
>>> czasie do tego przeznaczonym. Pogląd Sądu Wojewódzkiego, że już dzień
>>> awizowania przesyłki, tj. 31.III.1989 r., był dniem, w którym powódki
>>> mogły zapoznać się z jej treścią, nie jest trafny jako sprzeczny z
>>> powyższą wykładnią.
>>
>> Oba poglądy wydają się nietrafne. Ani dzień pierwszego awizowania, ani
>> dzień faktycznego odbioru, tylko ten dzień w którym faktycznie mógł
>> zapoznać się z jego treścią. Załóżmy, że gość wrócił do domu po 2
>> dniach, odebrał awizo, ale nie chciało mu się iść na pocztę po odbiór
>> przesyłki. Jak w takim stanie faktycznym ocenisz tezę wyroku SN?
>
> Jako bardzo praktyczną. Jak sobie wyobrażasz udowadnianie kiedy
> adresat mógł odebrać list, a tego nie zrobił? A jak go głowa bolała?
>

W tym momencie nasza dyskusja staje bezprzedmiotowa. Prawo dowodowe to
już zupełnie inna bajka. To że coś jest trudne dowodowo nie zmienia
zasady wynikającej jasno z prawa materialnego. Art. 61 jest w KC od
początku w niezmiennej treści i zawsze tak samo trudno było wykazać
kiedy "adresat mógł się zapoznać".

pozdrawiam
kuba