Dnia Tue, 22 Sep 2009 21:54:35 +0200, Johnson napisał(a):

> Ja jestem za bezwzględną nieważnością

Finalnie: nie możesz być za bezwzględną nieważnością, ponieważ pracownik
zawsze ma prawo wypowiedzieć umowę. No u licha, nie można powiedzieć, że
mu tego zrobić nie wolno ;-)

Można co najwyżej dywagować jak tłumaczyć jego oświadczenie o skróceniu
okresu wypowiedzenia:

- czy jest to bliższe par. 55 par. 1(1) kp, a jeśli tak to jak sobie
poradzić np. z brakiem uzasadnienia, o którym mowa w par. 2; osobiście
uważam, że zastosowanie może mieć wówczas art. 61(1) kp -- brak
uzasadnienia to "nieuzasadnione rozwiązanie",

- czy jest to "porzucenie pracy" czy też (w slangu kadrowych) "nn", wobec
czego pracodawca może sieknąć mu dyscyplinarę.

No i ja uważam, że -- acz zależnie od okoliczności -- bliższy byłbym
pierwszemu rozwiązaniu: czynność jest skuteczna, co najwyżej została
dokonana z częściowym naruszeniem normy (ale raczej z naruszeniem art. 55
par. 3 kp, niż art. 36 par. 1 pkt 3 kp).

Zresztą widzę, że też jesteś bliższy temu stanowisku, na razie podpierasz
się komentarzem ;-)

Ale jeśli nadal zamierzasz się upierać, to proszę o podpowiedź ;-) Sprawa
z życia wzięta: umowa zlecenie, zleceniodawca ją wypowiada z naruszeniem
umownych (i ustawowych) warunków wypowiedzenia. Zleceniobiorca, dla
którego oznacza to znaczną stratę (do końca roku miał dostać duuuuuuuuże
wynagrodzenie) chciałby pójść Twoim tropem ;-) i uznać, że ma
zastosowanie art. 58 par. 1 kc, ale coś mu mówi, że jednak w takim
przypadku należy mu się odszkodowanie (i to niekoniecznie to, o którym
mowa w art. 746 par. 1 kc).

To co, nieważność z mocy prawa -- bo naruszył umowę i ustawę?

--
pozdrawiam serdecznie, Olgierd
Lege Artis ==> http://olgierd.bblog.pl <==