On 2020-01-27, z <...@...pl> wrote:
> W dniu 2020-01-27 o 15:10, Wojciech Bancer pisze:
>> Niezawisłość takiego sędziego można po prostu podważyć.
>
> Jak zdefiniujesz niezawisłość?

Ale po co ja mam to robić?
Po co ja mam to oceniać?

Przecież nie ja mam to oceniać.
Ani ty. Ani Ziobro. Ani Budka.
Miał to zrobić Sąd Najwyższy.

Dlaczego?
Bo taka jest jego kompetencja, rola,
a także taki był wyrok TSUE, o tutaj:
https://www.iustitia.pl/3412-wyrok-tsue-w-sprawie-iz
by-dyscyplinarnej-i-neokrs-wyrok-z-uzasadnieniem

---
Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 9 ust. 1
dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej
ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia
i pracy należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie
temu, by spory dotyczące stosowania prawa Unii mogły należeć do wyłącznej
właściwości organu niestanowiącego niezawisłego i bezstronnego sądu
w rozumieniu pierwszego z tych przepisów. Do tej ostatniej sytuacji
dochodzi wówczas, gdy obiektywne okoliczności, w jakich został utworzony
dany organ, oraz jego cechy, a także sposób, w jaki zostali powołani jego
członkowie, mogą wzbudzić w przekonaniu jednostek uzasadnione wątpliwości
co do niezależności tego organu od czynników zewnętrznych, w szczególności
od bezpośrednich lub pośrednich wpływów władzy ustawodawczej i wykonawczej,
oraz jego neutralności względem ścierających się przed nim interesów,
i prowadzić w ten sposób do braku przejawiania przez ten organ oznak
niezawisłości lub bezstronności, co mogłoby podważyć zaufanie, jakie
sądownictwo powinno budzić w jednostkach w społeczeństwie demokratycznym.
Do sądu odsyłającego należy ustalenie, przy wzięciu pod uwagę wszystkich
istotnych informacji, którymi dysponuje, czy jest tak w przypadku organu
takiego jak Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego.

W razie gdyby tak było, zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować
w ten sposób, że zobowiązuje ona sąd odsyłający do odstąpienia od stosowania
przepisu prawa krajowego zastrzegającego dla takiego organu właściwość do
rozpoznania sporów w postępowaniu głównym, ażeby spory te mogły zostać
rozpatrzone przez sąd, który spełnia wyżej wskazane wymogi niezawisłości
i bezstronności i który byłby właściwy w danej dziedzinie, gdyby ów przepis
nie stał temu na przeszkodzie.
---

TSUE wskazał który sąd jest zasadny do stwierdzenia tego
faktu. Tenże sąd tak zrobił (kilkukrotnie).
Wyroki Sądu Najwyższego są ostateczne (nie ma w tym zakresie
"kolejnej instancji").

Niespecjalnie widzę pole manewru dla rządzących.
Jak najbardziej mogą uważać, że wyrok jest niesłuszny,
czy im się nie podoba, ale niespecjalnie mają co z tym
faktem zrobić. I sędziowie sędziów powszechnych to
doskonale wiedzą.

--
Wojciech Bańcer
w...@g...com