"news" <color@{wytnijto}.gazeta.pl> wrote in message
news:bh0uaf$ggd$1@sklad.atcom.net.pl...
> jasne, wazniejsze przeciez co powiedza koledzy i kolezanki z
> klasy/szkoly.... a co tam skutki, przeciez to nie jest takie istotne.
>
> widze ze tu sami pasjonaci tzw. bezstresowego wychowania
> chyba podziekuje za rady
>
> p/s troche faktow z zycia szkoly i dzisiejszej nieletniej molodziezy moze
> kiedys wam da do myslenia.
> p/s nie chce teraz niczego zglaszac na policje a raczej wiedziec jakie
moge
> w razie nieskutecznego dzialania, wykonac dalsze kroki.
> p/s przeciez nic takiego sie nie stalo (ostatni przypadek z nastolatka i
> ofecerem us marines) - po co bylo sie wtracac, przeciez ona tego chciala,
a
> to ze sobie gdzies pojechali... przeciez normalka

Nie chodzi o bezstresowe wychowanie. Po prostu przez chwile usiadz, wez
gleboki oddech i wyobraz sobie, ze Ty jestes nia. I zastanow sie jak
chcialbys, zeby rodzice pomogli Ci w takiej sytuacji.

Widzisz, ja juz wychowuje swoje dzieci, nieco mlodsze od Twojej corki, ale
wciaz pamietam jak sie czulam, jak bylam dzieckiem. Mialam o tyle dobrych
rodzicow, ze NAJPIERW ze mna rozmawiali a dopiero pozniej podejmowali
dzialania, o ile takie byly potrzebne. Ja to rozumialam, jako zaufanie. Nie
bylo krzykow, pretensji, tylko rozmowa. Moja mam siadala, opisywala mi co
widzi, czego sie boi i prosila, zebym ja to opisala ze swojej strony.
Okazywala mi zaufanie, mowila wprost co ja niepokoi, ale i dawala szanse na
opisanie sprawy z mojego punktu widzenia. Pozniej obie staralysmy sie
osiagnac kompromis, tak, zebym ja zachowala wolnosc a moja mama byla
spokojna.

Ze strony prawnej nic mozesz zrobic, ale od strony emocjonalnej, bardzo
duzo.

Zycze duzo cierpliwosci i milosci.

Kania