Użytkownik "Tomasz Waszczynski" <w...@w...org> napisał w wiadomości
news:cbkdv3$n66$2@inews.gazeta.pl...

> No jak nie jak tak?? Jeśli powód dowodzi, że wysłał do pozwanego jakieś
> pismo, przedkłada książkę nadawczą, adresy się zgadzają, to w 99,99%
> przypadków sąd uzna, że pozwany miał możliwość zapoznania się z
przesyłką, a
> jeśli tego nie zrobił, bo nie odebrał listu, to jego problem (mówię o
> poleconych, ale bez potwierdzenia odbioru - ze zwykłymi nie wiem jak
jest).
> Czyli skutki rodzi jak najbardziej.

Można z tym polemizować. Znalazłem takie orzeczenie sądu: "Jeżeli treść
oświadczenia woli składanego innej osobie zawarta jest w piśmie przesłanym
pocztą, a przesyłka - wobec niemożności doręczenia - pozostawiona zostanie
w urzędzie pocztowym z powiadomieniem o tym adresata, dojście oświadczenia
do wiadomości tej osoby w rozumieniu art. 61 kc następuje z chwilą
doręczenia pisma w dniu przyjętym analogicznie do daty doręczenia pisma
sądowego w trybie art. 139 § 1 kpc." [I CR 1410/89]. A zatem jednak
wygląda na to, że konieczne jest skuteczne doręczenie tego pisma. Choć
gdyby wierzyciel zdołał dowieść, że dłuznik celowo tego nie odbierał, to
pewnie miał bys rację. Tylko jak tego dowieść? No chyba, że dłużnik wprost
oświdczy listonosowi, że odmawia przyjęcia, a listonosz zna osobiście
dłużnika i zaświadczy, że ta było. W praktyce rzadki zbieg okoliczności.
>
> Wszystko zależy, co jest napisane na zwrotce. Jeśli jest informacja, że
> "adresat wyprowadził się", "adresat nieznany" albo podobne, to
rzeczywiście
> przesyłki nie uznaje się za doręczoną. Jednakże w przypadkach, gdy
adnotacja
> jest w stylu: "przesyłka nie podjęta w terminie", "adresat odmówił
> przyjęcia" itp., to mamy doręczenie skuteczne.

A jakaś podstawa prawna tego stwierdzenia?