Użytkownik "Tomek" <t...@o...pl> napisał w wiadomości
news:op.undycl0ll60ql1@unk...
> Dnia 07-01-2009 o 12:45:39 Ludek Vasta <q...@x...onet.pl>
> napisał(a):
>> Witam,
>> chcialem poprosic o link do wlasciwej polskiej ustawy, gdzie sie mowi o
>> wystawianiu faktur i ich dostarczaniu lub odbioru w siedzibie firmy.
>> Chce mu wiec zaproponowac, ze mu wysle fakture jeszcze raz, ale teraz
>> juz tylko listem poleconym i koszty oczywiscie przerzuce na niego. Ale
>> chce mu tez napisac, ze wedlug polskiego prawa nie mam obowiazku
>> dostarczenia mu faktury, ze moge ja wydrukowac, a on moze ja osobiscie
>> odebrac w siedzibie mojej firmy (do tego jest mi potrzebny odsylacz na
>> odpowiednie przepisy prawne).
> IMHO Ciebie obowiązuje prawo czeskie a nie polskie. Jeśli wg czeskiego
> prawa robisz to, to robisz OK.
> Ale jeśli chcesz polskie przepisy, to proszę:
> Ustawa o VAT(
>
W mojej ocenieni przywołałeś niewłaściwą podstawę prawną dla terytorium
Polski. Uważam, ze właściwsze do analizy tego problemu będzie przywołanie
art. 462 kodeksu cywilnego, który brzmi:

Art. 462. § 1. Dłużnik, spełniając świadczenie, może żądać od wierzyciela
pokwitowania.
§ 2. Dłużnik może żądać pokwitowania w szczególnej formie, jeżeli ma w tym
interes.
§ 3. Koszty pokwitowania ponosi dłużnik, chyba że umówiono się inaczej.

Fakturę w wersji papierowej należy - moim zdaniem - potraktować jako
żądanie pokwitowania w szczególnej formie. Koszt takiego pokwitowania
ponosi dłużnik, czyli generalnie osoba zlecająca usługę. Co do miejsca
spełnienia świadczenia, to zastosowanie będzie miał art. 454§2 kodeksu
cywilnego. Wynika z niego, ze dłużnik (czyli zlecający tłumaczenie) ma
obowiązek uregulowania należności w siedzibie zleceniobiorcy, który jest w
tym wypadku przedsiębiorcą. Ponieważ uważam, ze fakturę należy traktować -
z punktu widzenia prawa cywilnego - jako szczególną formę pokwitowania, tak
więc i w tej siedzibie pokwitowanie powinno być wydane zainteresowanemu.
Jeśli strony się porozumiały, że pokwitowanie wierzyciel wyśle drogą
pocztową, to koszty tej operacji powinien pokryć dłużnik (zleceniodawca).

Z tym, ze w tej sytuacji zleceniobiorca niestety trochę "dał ciała". Umówił
się ze zleceniodawcą, ze dostarczy fakturę w zamian za owe 1,50 zł.
Należność przyjął, ale nie jest w stanie dowieść, że wywiązał się ze
zlecenia, albowiem nie może dowieść, że wysłał fakturę pocztą zgodnie z
umową. Reasumując na gruncie prawa polskiego w opisanej sytuacji niestety
tłumacz powinien wysłać fakturę ponownie na swój koszt w celu wywiązania
się z przyjętego zobowiązania.

Natomiast celnie Tomek zwrócił uwagę na fakt, że do zawarcia umowy doszło
na terytorium Czech, wobec czego wszelkie kwestie z tym związane powinny
być rozstrzygane w oparciu o tamtejsze prawo. Nie potrafię powiedzieć, na
ile jest ono zbieżne z polskim, choć to dość kardynalne zagadnienia i
spodziewam się, że raczej wynik rozważań będzie podobny. Czyli koszty ma
pokryć dłużnik, ale tłumacz zobowiązał się za 1,50 zł przesłać mu fakturę i
z tego obowiązku się nie wywiązał.