Arek [###w...@o...pl.###] napisał:

> I to jest dobry przykład, ale jak sam stwierdziłeś chodzi o stricte
> określone dobro niematerialne.
> Choć można dyskutować, że akurat w tym wypadku poszkodowanym jest
organ
> wydający zezwolenia.

Kilka tego typu postępowań widziałem "z bliska" i nie przypominam
sobie, by którykolwiek z prokuratorów wpadł na pomysł uznania Urzędu
Gminy/Miasta pokrzywdzonym.

> Podobnie jak przestępstwa chroniące inne dobra niematerialne -
chociażby
> moralność publiczną, tu także wymagany jest wniosek o ściganie choć
> jednej osoby, która była pokrzywdzona np. oglądaniem obnażającego
się
> na ulicy faceta.

Ale tutaj przedmiotem ochrony przecież nie jest zgorszenie się
powietrza na ulicy, tylko zgorszenie się jakiejś osoby. Stąd
konieczność znalezienia tego zgorszonego.

> Natomiast stosowanie tej konstrukcji do przestępstwa materialnego
jakim
> jest gwałt, bez względu czy ściganie następuje na wniosek strony
czy z
> urzędu, wymaga jednak poszkodowanego...


Jestem tego samego zdanie. Nie da się zgwałcić osoby, która nie
istnieje faktycznie. No ale w tym wypadku mowa o nieudolnym
usiłowaniu. Gdyby dowieść, że sprawca miał taki zamiar. Dość to
skomplikowane w praktyce. Musiał by się chyba przyznać i jeszcze
jakieś dowody przygotowań przedstawić. Nie wiem, jakieś sznurki do
powiązania ofiary do łóżka, knebel. No i nie wyobrażam sobie w
praktyce takiego zarzutu inaczej, niż w sytuacji, gdy sprawca dokonał
szeregu gwałtów w podobny sposób i chcemy mu dołożyć kolejny czyn. Bo
inaczej wystarczy, że nie przyzna się do winy i odmówi zeznań - do
czego ma prawo - i jesteśmy ugotowani.