On 2 Gru, 10:26, kuba <p...@o...pl> wrote:
> przypadek pisze:
>
> >> Strony mogą w takim przypadku umówić się na dowolny sąd.
>
> > Niespecjalnie. art 46 w zw. z 38 kpc.
>
> Przecież on nigdy w życiu nie wytoczy powództwa o własność/czy
> posiadanie. Roszczenia ze stosunku najmu nie są objęte właściwością
> wyłączną. Po zakończeniu najmu, gdyby najemca nie chciał wydać rzecz,
> zachodzi zbieg roszczenia windykacyjnego, posesoryjnego i obligacyjnego
> - wystarczy, że skorzysta z tego ostatniego i nie ma problemu.

38 obejmuje również "inne prawa rzeczowe", a par. 2 mówi także o
"roszczeniach osobistych związanych z tymi prawami". Jest tu pewne
pytanie, czy nie ma sprzeczności między 38 a 37 kpc, rozstrzygane być
może na korzyść 37 jako lex specialis. Do sprawdzenia w komentarzu.

>
> > Dodatkowo, jeśli najemca jest konsumentem, 385[3] 12) KC
>
> Z treści postu przyjąłem (100% pewności nie mam, ale myślę, że jest to
> najbardziej prawdopodobne), że autor nie prowadzi działalności
> gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości.
>

Z niczego nie wynika wyłączenie ochrony konsumenta w sytuacji, gdy
jego kontrahentem jest inny konsument. Nie ma co prawda możliwości
dochodzenia uznania wzorca za niedozwolony, ale 385[1] nigdzie nie
stawia warunku, że kontrahent konsumenta musi być przedsiębiorcą dla
uznania, że postanowienie umowne jest niedozwolone, może być to więc
stwierdzone w normalnej procedurze cywilnej (189 albo
odszkodowawczej).