W dniu 19.08.2023 o 10:50, Shrek pisze:
> A skąd wiesz dlaczego zaginął jak nie sprawdziłeś?

Ty poważnie się pytasz? A jak byś to chciał sprawdzać? Jak nawet go
znajdziesz, to skąd będziesz wiedział, ze Ci prawdę powie na temat
przyczyn zaginięcia? I po co Ci wiedza o przyczynach, jak znalazłeś?
Reasumując zabierasz głos merytoryczny w dyskusji o czymś, o czym nie
masz zielonego pojęcia i jeszcze na siłę próbujesz dyskredytować
adwersarza.

Cele działań poszukiwawczych nie jest ustalenie, dlaczego ktoś zaginął,
tylko jego znalezienie i zapobieżenie niekorzystny zdarzeniom w postaci
samobójstwa, wychłodzenia organizmu, albo uratowanie człowieka
zaginionego, który oczekuje pomocy gdzieś w lesie (przykładowo), bo
doznał zawału (serca, mózgu), czy złamał nogę. Informacje o przyczynie
mają dla Policji tylko o tyle znaczenie, o ile mogą pomóc w szybszym
jego znalezieniu, albo podjęciu decyzji o odstąpieniu od poszukiwać.
Same w sobie nie mają żadnego znaczenia - przynajmniej przeważnie.

Jest jeszcze taka procedura, że jak kogoś się znajdzie, to się z nim
rozmawia i sporządza notatkę na temat okoliczności. Celem jednak nie
jest analiza przyczyn, a ułatwienie znalezienia go w przyszłości - bo
często określone osoby mają większą podatność na "gubienie się".

Po za tym ta podatność też jest często pochodną właściwości osób
najbliższych zaginionemu. Jedni rodzice dzwonią i zgłaszają zaginięcie,
jak dziecko się spóźni godzinę, a drudzy, jak nie wróci trzy dni z
rzędu. Przy czym, jak jest osoba, która się nie spóźnia nigdy, to i
godzina może mieć znaczenie, ale czasem jest to sposób wymuszenia
kontroli nad nastolatkiem, który dla świętego spokoju nie spóźnienia
się, żeby nie musieć później Policji tłumaczyć przyczyn spóźnienia.
--
(~) Robert Tomasik