Użytkownik "Kazimierz Kotowicz" <k...@p...tp.pl> napisał w
wiadomości news:dda66e$dm1$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> Użytkownik "PAweł" <p...@w...pl> napisał w wiadomości
> news:dd8bfo$4pe$1@nemesis.news.tpi.pl...
> >
> > Użytkownik "Leszek" <l...@w...pl> napisał w wiadomości
> > news:40d7.0000027f.42f7261a@newsgate.onet.pl...
> >> Mieszkam na wsi i mam sąsiada, który posiada kilka koników. Wszystko
> > byłoby
> >> ładnie, pięknie gdyby nie to, że gość składuje obornik tych koników tuż
> > obok
> >> mojego płotu, tzn. ściśle mówiąc przy granicy. Oczywiście zapachy płyną
> >> niesamowite. Czy w jakiś sposób można nakazać sąsiadowi aby zmienił
> > miejsce
> >> składowania tego pachnidła? W normalny sposób niestety nie mogę
rozmawiać
> > z
> >> sąsiadem, dlatego też szukam drogi prawnej. Gdzie szukać informacji na
> >> ten
> >> temat? Za wszelkie informacje z góry dziękuję.
> >>
> >> --
> >
> > Masz pewną możliwość dochodzic swoich praw na mocy Kodeksu Cywilnego, -
> > patrz np. art. 144, z przywołaniem art 222 par 2.
> > (nie jestem prawnikiem)
> > P
> >
> >WITAM
> WSKAZANE WYŻEJ ARTYKUŁY NIE MAJĄ NIC WSPÓLONEGO Z PRZEDMIOTOWYM ZAGADNIEM

Wydaje mi się jednak, iz Sąd Najwyzszy miał nieco inny pogląd od Twojego na
podobne sprawy ;):
Poniżej kilka przykładów.
Wyrok SN z 15.03.1968 r. III CRN 41/68 (niepublikowany)
Przepis art. 144 k.c. zakazuje tzw. immisji pośrednich na cudzą
nieruchomość, jeżeli zakłócają one korzystanie z tej nieruchomości ponad
przeciętną miarę, jak np. polegających na wytworzeniu ciepła, dymu,
wstrząsów itp. (...)(ktore oddziaływują na tę nieruchomość)

Wyrok SN z 14.05.2002 r. V CKN 1021/00 (niepublikowany)


Art. 144 w zw. z art. 222 § 2 k.c. pozwala na nałożenie na właściciela
nieruchomości, z której pochodzą negatywne oddziaływania, nie tylko
obowiązku całkowitego zaprzestania działań stanowiących źródło immisji, ale
także nałożenia na niego takich obowiązków, które doprowadzą do "powrotu"
zakłóceń w granice przeciętnej miary, a więc dozwolonego negatywnego
oddziaływania na nieruchomości sąsiednie.

(...) Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Korzystanie przez właściciela
ze swojej nieruchomości może łączyć się z pewnymi niedogodnościami
odczuwanymi przez właścicieli nieruchomości sąsiednich. Negatywne
oddziaływania mające swoje źródło w działaniach podejmowanych przez
właściciela na terenie nieruchomości stanowiącej przedmiot jego własności
określane są mianem immisji pośrednich i - co do zasady - właściciele
nieruchomości sąsiednich mają obowiązek znosić takie oddziaływania. W
określonych jednak sytuacjach immisje pośrednie nabierają charakteru
niedozwolonego i właścicielom nieruchomości sąsiednich służy roszczenie typu
negatoryjnego wynikające z art. 222 § 2 w zw. z art. 144 k.c. Udzielenie
ochrony właścicielowi nieruchomości sąsiedniej uzależnione jest przy tym od
oceny, czy negatywne oddziaływania pozostają w granicach przeciętnej miary,
która ustalana jest z uwzględnieniem społeczno-gospodarczego przeznaczenia
nieruchomości i stosunków miejscowych (art. 144 k.c.).

(...)Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem, treść art. 144 w zw. z
art. 222 § 2 k.c. pozwala na nałożenie na właściciela nieruchomości, z
której pochodzą negatywne oddziaływania, nie tylko obowiązku całkowitego
zaprzestania działań stanowiących źródło immisji, ale także nałożenia na
niego takich obowiązków, które doprowadzą do "powrotu" zakłóceń w granice
przeciętnej miary, a więc dozwolonego negatywnego oddziaływania na
nieruchomości sąsiednie

Uchwała SN z 21.03.1984 r. III CZP 4/8 OSNC 1984/10/171

(...)Hipoteza jednak art. 144 k.c. obejmuje także tzw. immisje
niematerialne, tj. immisje oddziaływające (...)na sferę psychiczną
właściciela lub posiadacza nieruchomości. Z reguły wchodzi tu w grę
wywoływanie zagrożeń psychicznych, stresów i różnego rodzaju napięć
psychicznych, naruszenie poczucia piękna, odczuć moralnych itd.

(...)

3. Zagadnieniem, które z kolei wymaga rozstrzygnięcia, jest problem podstaw
prawnych sankcji na wypadek działań zakłócających korzystanie z
nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę zarówno w razie immisji
materialnych, jak i immisji niematerialnych. Przede wszystkim chodzi o
odpowiedź na pytanie, czy przepis art. 144 k.c. jest samoistnym źródłem
roszczeń negatoryjnych i roszczeń mających inny charakter, związanych z
uprawnieniami właściciela.

Otóż wymaga podkreślenia, że art. 144 k.c. - ogólnie rzecz biorąc - ma
charakter normy zakazującej. Stanowi on tym samym przede wszystkim punkt
wyjścia, podłoże dla roszczeń negatoryjnych mających na względzie
powstrzymywanie się od działań, które by zakłócały korzystanie z
nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę. Norma ta zakreśla granice
wykonywania prawa własności ze względu na stosunki sąsiedzkie. W związku z
tym i w tym kontekście powstaje kwestia stosunku między art. 144 k.c. a
przepisami art. 222 § 2 k.c. dotyczącego ochrony własności w wypadku, gdy
naruszenie własności następuje w inny sposób niż przez pozbawienie
właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą.

Otóż związki między art. 144 k.c. a art. 222 § 2 k.c. są ścisłe. Nie ma
żadnych uzasadnionych racji dogmatycznych ani praktycznych, aby - gdy chodzi
o płaszczyznę sankcji cywilnoprawnych i warunkujących je roszczeń
właściciela - przepis art. 144 k.c. odrywać od art. 222 § 2 k.c. wyraźnie
określającego roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o
zaniechanie naruszeń. Dlatego też w wypadku uniemożliwiania lub utrudniania
właścicielowi nieruchomości odbioru programu telewizyjnego w opisanych
okolicznościach osobie narażonej na tego rodzaju zakłócenia przysługuje
roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem (art. 222 § 2 k.c.).

4. "Przywrócenie do stanu poprzedniego" może w sferze uprawnień
wynikających z własności przejawiać się w różnych formach. Jednakże istotną,
ogólną jego cechą jest to, że powinno ono zmierzać do usunięcia skutków
naruszenia prawa własności, a więc i skutków immisji, w taki sposób, aby
właściciel nieruchomości sąsiedniej mógł z niej korzystać w taki sposób jak
przed działaniem zakłócającym (art. 144 k.c.). Na tym tylko bowiem może
polegać efektywność sankcji cywilnoprawnych.

Jest sporo uchwał, wyroków SN, NSA potwierdzajacych, jak się zdaję, mój
pogląd o istotnej roli art. 144 i 222 par.2 KC w rozstrzyganiu podobnych
kwestii,- proponuje zrobic kwerendę.








> W tym przypadku mogłyby ewentulanie wchodzić unormowania
> sanitarno-epidemiologiczne będące w gestii Powiatowej Stacji sanitarno
> epidemiologicznej.

Stacja sanepidu może byc przydatna w stwierdzeniu obiektywnym tych
znieczyszczeń. Niewykluczone zresztą, że naruszone sa inne przepisy o
ochronie środowiska,- ja ograniczyłem się, zgodnie z wolą pytającego, do
owego "smrodu"
P