Pawel Marcisz [###m...@o...pl.###] napisał:

> Nie zgadzam się, ale jest późno i nie mam siły szukać, z jakich
uprawnień
> policji (jest chyba coś takiego jak przywrócenie oczywiście
naruszonego
> ładu prawnego) wynika, że mogliby działać w takiej sytuacji. Ale
> interesuje mnie co innego - co w tym wypadku zmieniłoby się, gdyby
> dokument nie był rzeczą?

Gdyby dokument był rzeczą, to wówczas należało by zastosować art. 231
kpk i oddać rzecz do depozytu. No bo gdyby był rzeczą, to stosujemy
ochronę posiadania.

>> Ale otwiera to drogę do roszczeń odszkodowawczych, skoro państwo
drogą
>> decyzji administracyjnej zmniejsza ewidentnie wartość prywatnej
>> rzeczy. :-)
> Nie otwiera, bo skoro nie jest bezprawne, to Skarb Państwa za to nie
> odpowiada (przesłanką odpowiedzialności Skarbu Państwa jest co do
zasady
> bezprawność działania). Nawet gdyby Skarb Państwa był normalną
osobą,
> to i tak by nie odpowiadał, bo bezprawność jest uznawana za część
> składową winy (w tym sensie, że bez bezprawności nie możemy mówić o
> winie).

Ależ spokojnie można by wówczas iść do międzynarodowego trybunału.
Poszanowanie własności prywatnej, to jedna z rzeczy chronionych
konwencjami.

>> Jest. Ale długopis można sprzedać, a dowodu w sposób legalny nie.
> Tylko dlatego, że jest to explicite powiedziane w kodeksie karnym.
Nie
> dlatego, że nie jest rzeczą. [uzupełniłem o wcześniejszy cytat]

Czyli zakładając, ze nie ma zakazu zbywania dowodu osobistego
wyrażonego w kodeksie karnym uważasz, ze jakbym Ci sprzedał mój dowód
osobisty, to stał byś się Robertem Tomasikime, czy też nagle w inny
sposób ten dokument byłby Twoją własnością?

> Inna rzecz, że nie do końca rozumiem Twoją uwagę. Przecież w wypadku
> odszkodowania za skradziony dowód jest to odszkodowanie, które ma
> wystarczyć do przywrócenia stanu sprzed wystąpienia szkody czyli do
> wyrobienia nowego dowodu - nie ma to nic wspólnego z wartością
rzeczy.
> Zadośćuczynienie za "straty moralne" w związku z pobiciem możliwe
jest
> dzięki art. 444 i 445 kc.

O właśnie! To nie dowód ma wartość, ale tyle kosztuje jego uzyskanie.

>> I na koniec jeszcze jeden argument mi przyszedł do głowy. Dowodu
>> osobistego nie kupujesz, a uiszczasz opłatę skarbową za jego
wydanie.
> No i? Mogliby go nawet dawać za darmo, i tak byłby rzeczą. Za
kserokopię w
> punkcie ksero też uiszczam opłatę a nie kupuje kartki, co nie
zmienia
> faktu, że te kartki są rzeczami.
> We własność rzeczy nie trzeba wchodzić drogą kupna.


Rzeczą w rozumieniu potocznym, to może jest. Ale nie w rozumieniu art.
140 kc.