W dniu 06.10.2020 o 01:32, Marcin Debowski pisze:
> Tak można podchodzić do pojedyńczego doniesienia dotyczącego w jakiejś
> konkretnej sprawy, ale nie gdy jest ich np. kilkadziesiąt. Owszem, bywa,
> że bzdura jest uparcie powtarzana, ale przy sprawach większego kalibru,
> takich włąsnie jak pedofilia czas jednak weryfikuje.
> Trochę tego jednak za dużo, czy w Polsce czy na świecie, aby dało się
> obronić tezę, że problem pedofili w kościele to wymysł dziennikarzy.

Oczywiście, że kwestionowanie tego, że wśród duchownych są pedofile
sensu głębszego nie ma. Jeśli powiedzmy teoretycznie w społeczeństwie
jest 1% osób o skłonnościach pedofilskich, to nie widzę żadnego powodu,
by ta populacja nie przełożyła się i na księży. Zwłaszcza, że podjęcie
decyzji, że się będzie żyło w celibacie też o czymś świadczy.

Natomiast dyskutowanym tu problemem jest, na ile to problem Kościoła. No
bo jak wśród policjantów ujawnimy pedofila, to nikt nie leci z awanturą,
ze to problem Policji. OK! Kościół osoby podejrzane o pedofilię
przerzuca na inną placówkę. Ale z drugiej strony co ma niby robić? Nie
jest instytucją powołaną do ścigania karnego. Przeważnie w chwili, gdy
podejrzanego się przenosi, to jeszcze jego wina stwierdzona nie jest.
Przy nagonce nie można wykluczyć, że w jakimś tam procencie to są jednak
pomówienia. Jak w kinach wyświetlano "Kler", to ilość niedorzecznych
zawiadomień wzrosła lawinowo. Moim zdaniem powodem była "moda".

Przeniesienie takiego podejrzanego na inną placówkę na pewno zabezpiecza
jego ofiary przed wpływem podejrzanego. Utrudnia również kontynuowanie
niedopuszczalnych kontaktów. W postępowaniu to niewiele przeszkadza, bo
jak trzeba będzie, to się go znajdzie. Fakt, że dążą do wyciszania
sprawy, niekoniecznie musi być przejawem tolerowania. Jeśli nawet
potępiają sam proceder i osobę, to zrozumiałym wydaje sie dbałość o
instytucję.

--
Robert Tomasik