Witam!

>Marek Luch <y...@p...fm> napisał(a):
>
> Masz racje, ale w takim razie jak sady (SN, NSA) okreslaja w swoich wyrokach
> takie elementy, jak przedmiot umowy i postanowienia szczegolowe? Chyba w
> orzecznictwie powinno to byc jakos unormowane?

Nie, nikt się nad takimi rzeczami nie musi głowić. O takich rzeczach
rozstrzyga teoria prawa cywilnego. Umowa jest jednym ze źródeł powstania
stosunku zobowiązaniowego. Jest dwustronną czynnościa prawną. Aby zawrzeć
umowę musi dojść do konsensusu dwóch stron (chyba, że jest to umowa spółki
zawierana przez trzy lub więcej podmiotów: wtedy oczywiście będzie to
stosunek wielostronny). Strony te muszą wyrazić oświadczenie woli.
Oświadczenie to nie musi być wyraźne - można je interpretować z zachowania,
domniemywać, etc. Jak widzisz nie ma zbytniego formalizmu przy zawieraniu
umów. Spójrz na to po kontem Twoich zakupów w sklepie: idziesz, patrzysz na
wsytawiony towar z ceną, wkładasz do koszyka i umowa jest zawrta.
Oczywiście, są wypadki, że prawo cywilne wymaga konkretnej formy czynności
prawnej: tak jest np. z zakupem nieruchomości - musi być zawarta w formie
aktu notarialnego.

Co do przedmiotu umowy, czy szerzej - zobowiązania. Przedmiotem zobowiązania
jest świadczenie, czyli zachowanie się człowieka (czynienie lub
nieczynienie). Przedmiotem świadczenia zaś konkretne dobro materialne lub
niematerialne, na które to dobro dane zachowanie strony zobowiązania jest
nakierowane.
Aby to wyjaśnić dam przykład z umową sprzedaży. Po jednej stronie istnieje
obowiązek przeniesienia własnośći (świadczenie) i wydanie (świadczenie)
rzeczy (przedmiot świadczenia) po drugiej zaś obowiązek zapłaty czyli
przeniesienia własności (świadczenie) pieniędzy (przedmiot świadczenia) oraz
odebrania (świadczenie) rzeczy (przedmiot świadczenia). I nikt tego nie musi
opisywać w umowie, bo to - można powiedzieć - dla prawników rozumie się samo
przez się.

Oczywiście, miał też rację Łukasz mówiąc o elementach przedmiotowo istotnych.
Są to elementy stosunku zobowiązaniowego, które decydują o jego kwalifikacji
prawnej. W naszym przykładzie wymienione świadzenia decydują, że zawarta
umowa będzie umową sprzedaży, chociażby strony nazwały ją umową najmu. Jeżeli
np. po stronie "kupującego" istniałby obowiązek przeniesienia własności i
wydania rzeczy (zamiast zapłaty pieniędzy) to umowa ta nie byłaby umową
sprzedaży (chociażby strony ją tak nazwały) lecz umową zamiany.

jednakże tych elementów nie wyróżnia się jakoś specjalnie w umowie. Strony
uzgadniają wszystkie dla nich istotne lementy umowy, a np. sąd później się
głowi jak daną umowe zakwalifikować. W każdym bądź razie nikt nie będzie w
umowie pisa: przedmiot umowy, postanowienia dodatkowe... Mogą te elementy co
najwyżej występować w regulaminach wydanych przez profesjonalne podmioty
gospodarcze, jak firmy telekomunikacyjne, banki i tym podobne. Ale dla sądu
nie jest wiążące, że ktoś uzna coś za element szczegółowy, kiedy według sądu
jest to element istotny z punktu widzenia kwalifikacji prawnej umowy.

> Tak abstrahujac od tematu, to rekojmie mozna przedluzac?

Można skracać i przedłużać a nawet wyłączać (w pewnym zakresie) pomiędzy
podmiotami profesjonalnymi lub konsumentami. Jednakże w stosunkach podmiot
profesjonalny - konsument, rękojmię można tylko wydłużać.

Pozdrawiam
Paweł Hajdys
h...@l...msk.pl

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/