On 2019-10-04, Shrek <...@w...pl> wrote:
> W dniu 04.10.2019 o 13:09, Marcin Debowski pisze:
>
>>> Ale zauważ. że on zapewne nic nie widział na przeciwległym pasie. A
>>> gadzi instynkt mówi mu, że skoro czego nie widać, nie słychać i nie
>>> śmierdzi, to tego po prostu nie ma. Natomiast zdarzało mi się uciekać na
>>
>> Tego nie kwestionuję, ale to nie oznacza, że był to odruch ocalenia
>> własnej osobistej dupy.
>
> Może po prostu nie należę do elity elit (jest duża konkurencja 99%
> samców jeździ lepiej niż średnia;), ale praktycznie zawsze w w sytuacji
> podbramkowej reaguje odruchowo. Zanim coś wymyślę, to okazuje się że już
> coś zrobiłem. Myślę, że nie jestem wyjątkowy.

Ale to nie chodzi o to aby się bryndzlować w poczuciu osobistej
wyjątkowości, że się nad czymś panuje, a o to że gdzieś istnieje granica
pomiędzy odruchem a mniej lub bardziej świadomym postępowaniem. Wydaje
mi się, że w omawianym przypadku nie był to odruch i tyle.

>> No ale mówię o uwarunkowaniu, a nie o odruchu. Jak potem będziesz
>> działał odruchowo to będzie to sprzeczne z uwarunkowaniem?
>
> Przyznam, że mnie to przerosło. Co konkretnie miałeś na myśli?

W omawianej sytuacji, jakbyś miał na lewo ogień a na prawo łąkę to
przyjmując, że działasz na zasadzie odruchu czujesz, że skręciłbyś w
prawo (bo tam jest łąka) czy w lewo (bo siedzisz po lewej)?

>> Rozmawiamy o tym czy można działać w odruchu tak aby kierując pojazdem
>> zminimalizować trafienie w miejsce gdzie się siedzi - taką
>> zaproponowałeś tezę :) Się mi wydaje, że ciężko,.
>
> Jestem na 100% przekonany, że właśnie to kieruje naszymi odruchami.

Mi się z kolei wydaje, że nawet w odruchu jest to wypadkowa wielu
czynników vide przykład wyżej z ogniem i one pełnią tu rolę
modyfikującą. Jakby to była sytuacja bezwzgldnego zagrożenia własnego
życia to mielibyśmy przypadek przysłowiowego tonącego, co się brzytwy
chwyta, ale tu tego raczej nie było no i poza brzytwą, która wybrał była
i inna opcja.

>> Z podobnych
>> sytuacji (wjeżdzanie w dupę ), które mi się przydarzyły to jestem dumny
>> jak paw, że po wpadnięciu w poślizg pojazdem bez abs'u byłem w stanie
>> zdjąć nogę z hamulca. Cholernie mnie to dużo kosztowało.
>
> Gratulacje. Mi się na moto udało tak kilakanście razy minus jeden;) więc

Raz dużym fiatem na śniegu a raz motorem w ulewie na autostradzie.
Więcej okazji na szczęście nie miałem.

> nie jest tragicznie. Ale odruch jest odruch panic breaking i od tego czy
> momentalnie odpuścisz zależy czy leżysz czy nie. Znam wielu
> "doskonałych" motocyklistów, co znają teorię i nawet nauczają
> "głupszych" - bez paniki zaciskasz klamkę, nabierasz przyczepności
> przedniego koła aż do granicy przyczepności. A potem opowiadają w
> knajpach jak to "położyli maszynę", żeby ratować życie. W wolnym
> tłumaczeniu znaczy to zajebałem w hamulec i się wypierdoliłem;)

:) pewnie tak.

> Po sobie więc wiem jak cieżko odruch zwalczyć. Mimo że znam teoreię,
> hamowanie awaryjne ćwiczę regularnie, to w praktyce zawsze jest
> uderzenie adrenaliny, szarpniecie klamką i odpuszczenie (czasem już w
> uślizgu przedniego koła). Wiem, że źle, ale nic na to nie poradzę.

W tej chwili mam już ABSa, ale to też nie załatwia wszystkich spraw bo
przy cięższym motorze mam teraz lęki, że jak wcisnę klamkę dla
przedniego to przysiądzie mi tak, że mnie przerzuci. A samym tylnym z
absem nie zahamujesz, bo od razu się załącza. Nie dogodzisz.

--
Marcin