Użytkownik "Jan Bartnik" <b...@g...com> napisał w wiadomości
news:1ivtt89xbrun3.1ttkw9vyvaw5d.dlg@40tude.net...


Zachowanie szczególnej ostrożności przez kierującego oznacza konieczność
wzmożonej uwagi, ale w stopniu adekwatnym do istniejącej lub możliwej do
przewidzenia sytuacji. W Polsce przepisy w niektórych sytuacjach zezwalają
na jazdę rowerem po chodniku, ale o ile nie ma przejazdu dla rowerów nie
zezwalają na przejeżdżanie w poprzek ulicy przez przejście dla pieszych.
Stąd też jeśli tam nie było przejazdu dla rowerów, to ta szczególna
ostrożność skręcającego kierującego ma obejmować między innymi obserwację
strefy przejścia dla pieszych w takim sektorze, w jakim jest to wymagane
dla ustąpienia pierwszeństwa pieszym, a nie rowerzystom.

Jadący rowerzysta, to trochę inna klasa problemu. Dla pieszego możemy
spokojnie przyjąć, że może on się poruszać góra te 10 km/h (bo nie wolno
wbiegać na przejście), więc na okrągło jakieś 2,5 metra na sekundę.
Zakładając, że samochód jedzie przez przejście góra 4 sekundy z powodzenie
wystarcza upewnienie się, że w odległości tych 10 metrów od przejścia
nikogo nie ma. W praktyce oczywiście to 10 metrów jest mocno umowne, bo
przecież ustąpienie pierwszeństwa, to nie powodowanie znaczącej zmiany
prędkości marszu, a więc kierujący może przejechać przez przejście licząc
na to, że pieszy trochę zwolni marsz widząc samochód, a nie wejdzie mu w
tylny zderzak.

Konstatacja powyższa rodzi ten skutek, że w wypadku rowerzysty jadącego
chodnikiem może się okazać, że normalne środki ostrożności nie wystarczą do
zapobiegnięcia wypadkowi. Jeśli chodnik jest pusty, to rowerzysta może
załóżmy jechać te 30 km/h (zgodnie z przepisami powinien jechać "powoli),
czyli w ciągu sekundy pokonuje ponad 8 metrów. Może się okazać zatem, że
choć nie znajdzie się on w naszej wyliczonej strefie 10 metrów, którą
kierujący normalnie powinien brać pod uwagę, to dojdzie do kolizji. Wówczas
kardynalne znaczenie w praktyce ma miejsce uderzenia przez rowerzystę w
samochód.

Owe miejsce ma znaczenie z tego powodu, że przeważnie pozwala na
określenie, czy rowerzysta znajdował się w tej strefie obserwacji, czy nie.
Inicjator wątku napisał, że rowerzysta znalazł się na masce powoli jadącego
samochodu. To by wskazywało na to, że znajdował się stosunkowo blisko
przejścia w chwili, gdy kierujący podjął decyzję o wjechaniu. W końcu
samochód nie zdołał przejechać daleko. Co innego by było, gdyby rowerzysta
uderzył w tylne drzwi, czy zgoła w tylny błotnik. Przywołana przez
inicjatora wątku okoliczność, że rowerzysta "wylądował na masce" przemawia
zdecydowanie na niekorzyść kierującego pojazdem, albowiem wskazuje na to,
że najwidoczniej nie zauważył on rowerzysty, choć przy zachowaniu
normalnych środków ostrożności powinien był to zrobić. Oczywiście
ostateczne rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga zbadania sprawy i daleki
jestem od osądzania w tym miejscu kierującego, a także uwzględnienia innych
opisanych przeze mnie dalej okoliczności.

Natomiast zdecydowanie nie zgodzę się z kreowaną przez Ciebie tezą, jakoby
kierujący pojazdem musiał wszystko na drodze widzieć i przewidywać jakieś
anormalne zachowania innych uczestników ruchu. To jest popadanie w
paranoję. Idąc takim tokiem rozumowania nie dało by się w ogóle przejechać,
bo przecież nie można wykluczyć, że idący spokojnie pieszy nagle nie rzuci
się pod przejeżdżający obok samochód. Poza tym kierujący na którego nałożył
byś obowiązek analizowania sytuacji w promieniu kilkudziesięciu metrów w
ruchu miejskim po prostu by nie wydolił "obliczeniowo". Pilot myśliwca,
wspomagany różnymi gadżetami jest w stanie śledzić kilka obiektów na raz,
ale nie kilkaset. W ruchu miejskim w promieniu kilkudziesięciu metrów, to
może być kilkanaście samochodów i pewnie z kilkudziesięciu pieszych i
rowerzystów.

Powyższe moje wywody znajdują zresztą odzwierciedlenie w obowiązujących
przepisach. W końcu ustawodawca ustanawiając zakaz parkowania w okolicy
przyjścia na pieszych w odległości kilku, a nie kilkudziesięciu metrów de
facto podpowiada, jaki obszar sąsiedztwa przejścia dla pieszych powinien
być monitorowany przez kierującego przejeżdżającego przez przejście.

W tym miejscu jeszcze pasowało by zwrócić uwagę na fakt, że skoro
przejeżdżanie przez przejście dla pieszych przez rowerzystę jest
zabronione, to kierujący ma prawo wstępnie zakładać, że rowerzysta w
wypadku powzięcia zamiaru przejechania przez jezdnię się zatrzyma. W
konsekwencji powyższego kierujący będzie zobowiązany do zastosowania zasady
ograniczonego zaufania i powstrzymania się od wjazdu na owe przejście przed
jadącym rowerzystą tylko o tyle, o ile rozsądnie rzecz ważąc powinien był
się zorientować, że rowerzysta ma zamiar złamać przepis. Z faktu, że zbliża
się on chodnikiem do skrzyżowania wcale nie wynika, że wjedzie na przejście
dla pieszych. Przecież przeważnie może skręcić w chodnik biegnący wzdłuż
ulicy poprzecznej. A zatem znowu się okazuje, że nawet znajdujący się w
odległości kilku metrów od przejścia dla pieszych rowerzysta niekoniecznie
musi obligować kierującego do nagłego hamowania. Jak zatem wynika nie ma
większego sensu nawet, by kierujący obserwował i analizował zachowanie
rowerzysty w odległości kilkudziesięciu metrów od skrzyżowania. I tak nie
jest w stanie przewidzieć, co ów rowerzysta zrobi, a zakładając, że
rowerzysta będzie jechał zgodnie z przepisami nie powinno to mieć wpływu na
bezpieczeństwo ruchu z punktu widzenia naszego kierującego.