"Ewa W"

> Zgadzam się w 100%, cała historia brzmi niewiarygodnie, jak w nędznym
> romansidle, ale zapewniam, że jest prawdziwa...
> Mam nadzieję, że moje dziecko za lat mniej więcej 16 takiego numeru mi nie
> wykręci. Zgadzam się, że tupet zarówno K. jak i jego "ukochanej" jest
> porażający, nie chciałabym się znaleźć na miejscu jej rodziców - z tego,
co
> wiem, są kompletnie bezsilni, a rzeczowe argumenty do dziewczęcia nie
> docierają....

Jak mogla Pani zauwazyc prawo jest "bezduszne".
I zgodnie z prawem kazde dziecko moze sie domagac alimentow od rodzicow,
a rodzice od dzieci. ja niejestem prawnikeim, ale mialem co nieco do
czynienia
z podobnymi sprawami. Mysle, ze rodzice w duzej mierze sa winni temu,
co sie stalo, bo argumenty musza byc nie tylko rzeczowe,
ale i konkretne.

Mozna powiedziec Corce, ze nie waidomo, czy sad uzna, ze tej naleza sie
alimenty,
ale na pewno mozna ja zapewnic ze jesli wystapi o alimenty POZOSTAJAC w
zwiazku z
"mezem" to moze od nastepnej chwili traktowac rodzicow jak zmarluch a siebie
sama za wydziedziczona

Tylko dziecko musi do tego uwazac rodzicow za osoby KONSEKWENTNE,
a nie takie, ktore rano rzucaja gromy, a wieczorem juz nie pamietaja czym
grozili.

Zeby blefowac, trzeba miec opinie osoby ktorea jest w stanie grozbe
zrealizowac.

Poza tym, skoro wiadomo, ze argumenty nie docieraja to ni ma co
za bardzo sprawy konfliktowac. Osoba jest pelnoltnia i jak sie zakochala -
to trodno.
trzeba sie z tym pogodzic i z tym zyc, a nie stawiac corki w takiej sytuacji
ze
JEDYNE co moze jeszcze miec z rodzicow to alimenty...
Bo jak ktos tu napisal - milosc jest slepa...

Boguslaw